Ο Δήμος Χανίων δεν έχει υπαλλήλους για την καθαριότητα. Για την ακρίβεια έχει μόλις 3 μόνιμους υπαλλήλους για να καθαρίσουν όλη την πόλη, οι οποίοι κατά κύριο λόγο απασχολούνται στις λαϊκές αγορές. Το περασμένο Γενάρη ο Δήμος προχώρησε σε πρόσληψη 64 συμβασιούχων με σύμβαση έργου. Οι συμβάσεις όμως αυτές ακυρώθηκαν από την αρμόδια υπουργική επιτροπή λόγω οικονομικής συγκυρίας. Στη συνέχεια, το Φλεβάρη, προσελήφθηκαν συμβασιούχοι με 2μηνη σύμβαση. Από τον Απρίλη και μετά ο Δήμος Χανίων έχει μείνει με τους τρεις μόνιμους υπαλλήλους του και η πόλη με τα σκουπίδια της.
Η κατάσταση αυτή, είναι ενδεικτική για το πού μπορεί να οδηγήσουν οι περικοπές. Το ότι θα γεμίσουν οι πόλεις και οι εργατογειτονιές με σκουπίδια δεν είναι ένα σχήμα λόγου των αντιπολιτευόμενων στα μέτρα της κυβέρνησης - Δ.Ν.Τ. - Ε.Ε., ούτε σενάριο για το πού μπορεί να οδηγήσει η εφαρμογή του «Καλλικράτη». Είναι μια πραγματικότητα που τη βιώνουν χιλιάδες κάτοικοι μιας μεγάλης επαρχιακής πόλης. Είναι ο παραλογισμός ενός συστήματος που την ίδια στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι αφήνει τις πόλεις σε αυτό το χάλι.
Οι «Ηρακλείς» του τουρισμού
Είναι, όμως, ενδεικτική και της απίστευτης υποκρισίας των αφεντικών αλλά και όλων των τοπικών (και όχι μόνο), αυλοκολάκων της κυβέρνησης και του Δ.Ν.Τ.. Τα Χανιά είναι μια από τις φάμπρικες της γνωστής «ελληνικής βαριάς βιομηχανίας», του τουρισμού. Η τουριστική σεζόν έχει αρχίσει για τα καλά. Το ότι οι χιλιάδες τουρίστες κάνουν τη βόλτα τους καθημερινά μες στο σκουπιδομάνι δε δείχνει να ενοχλεί καθόλου το ασύδοτο κύκλωμα των μεγαλοξενοδόχων, των μεγαλεμπόρων και των συν αυτών δημοσιογράφων, που δεν έχουν βγάλει άχνα γι´ αυτή την κατάσταση. Με τον ίδιο τρόπο δεν έβγαλαν άχνα και για το ότι χιλιάδες ντόπιοι εργαζόμενοι δε θα έχουν φέτος τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές, αφού τους έκοψαν το μισθό.
Ακόμη χειρότερα, η Εργατική Εστία φέτος έβαλε όριο για την απόκτηση των εισιτηρίων κοινωνικού τουρισμού τη δήλωση οικογενειακού εισοδήματος της τάξης των 17.000, πράγμα που σημαίνει ότι χιλιάδες εργαζόμενοι που τα δικαιούνταν ως τώρα, πλέον δεν τα δικαιούνται. Ούτε για αυτό δεν έχουν να πουν κουβέντα. Τι τους νοιάζει άλλωστε αυτούς! Είναι σαφές ότι δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ο τουρισμός ως ανάγκη των εργαζομένων. Τα όρια του οπτικού τους πεδίου είναι τα όρια του δικού τους πορτοφολιού. Σημασία έχει να γίνονται οι μαζικές κρατήσεις από το εξωτερικό, για τα ξενοδοχεία που έχτισαν πάνω στις παραλίες. Οτιδήποτε δε συνάδει με την πλαστή εικόνα - τουριστικό προϊόν που έχουν στήσει στο εξωτερικό υπουργοί, τύπου Γκερέκου, για την Ελλάδα, φαντάζει στα μάτια τους ως απειλή.
Έτσι, όλος αυτός ο συρφετός αντιμετωπίζει ως απειλή για τον τουρισμό τις απεργίες της Π.Ν.Ο. για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά των ναυτεργατών, τις απεργιακές φρουρές και τα πανό του Π.Α.Μ.Ε. στην Ακρόπολη, που «διώχνουν τους τουρίστες». Επιδεικνύουν την ίδια ανοησία με τον Εμπορικό Σύλλογο Κρήτης όταν στις αρχές της Άνοιξης κατηγορούσε τις απεργίες ως αντεθνικές πράξεις. Είναι απλά ανόητοι ή μήπως επιδεικνύουν ξετσίπωτα την ταξική τους συνείδηση βαφτίζοντάς την εθνικό συμφέρον; Όπως και να ´χει πολιτικοί και επιχειρηματίες, λίγη αιδώς δεν βλάπτει! Αν και είμαι σίγουρος ότι όπως δεν την είχατε ποτέ, έτσι δε θα την έχετε και τώρα.