Παράλληλα, δύο σημαντικοί και ισχυροί κλάδοι συζητάνε την προοπτική συνέχειας και κλιμάκωσης. Οι σιδηροδρομικοί και οι εργαζόμενοι στην ενέργεια μπορεί να συνεχίσουν απεργία και για βδομάδες. «Ολοι έχουν τα μάτια τους στραμένα σε εμάς. Οι υπόλοιποι εργάτες λένε ότι αν δεν δράσουν οι σιδηροδρομικοί, δεν θα το κάνει κανένας. Θα ήταν τεράστια ευθύνη να μην προχωρήσουμε σε επαναλαμβανόμενες απεργίες γιατί ολόκληρη η Γαλλία μάς παρακολουθεί», δήλωσε ο Μπρινό Ντισεμέν, εκπρόσωπος της CFDT-Fgaac, ενός από τα συνδικάτα που συμμετέχουν στην ομοσπονδία SNCF των σιδηροδρομικών.
Μεγάλες διαστάσεις έχει πάρει και η απεργία στο λιμάνι Φος-Λαβερά που έχει ήδη κλείσει δύο βδομάδες. Στο λιμάνι ξεφορτώνεται πετρέλαιο και λειτουργεί ένα από τα σημαντικότερα διυλιστήρια. Η παραγωγικότητα του διυλιστηρίου έχει πέσει κάτω από το μισό και σε λίγες μέρες υπολογίζεται να σταματήσει πλήρως η λειτουργία. Αντίστοιχα στο κοντινό λιμάνι της Μασαλίας, τα τανκερ συσσωρεύονται χωρίς να έχουν δυνατότητα να ξεφορτώσουν. Ταυτόχρονα, τα συνδικάτα στα περισσότερα διυλιστήρια της χώρας όχι μόνο πήραν μέρος στην απεργία της Τρίτης αλλά συζητάνε για απεργίες διαρκείας. Ο σύνδεσμος των πετρελαιοβιομηχάνων της Γαλλίας λέει πως με το σημερινό ρυθμό απεργιών σε μία - δύο βδομάδες δεν θα υπάρχουν καύσιμα στα βενζινάδικα. Ηδη εμφανίζονται ουρές για να γεμίσουν οι οδηγοί τα ρεζερβουάρ. Στην Κορσική, μόνο ο φόβος του αποκλεισμού οδήγησε σε εξάντληση του ντίζελ. Στην άλλη πλευρά της Γαλλίας, η Χάβρη, το μεγαλύτερο λιμάνι των βόρειων ακτών της χώρας, έχει μπλοκάρει από τις απεργίες των χειριστών γερανών ενώ την Κυριακή απέργησαν και οι λιμενεργάτες.
Δεν είναι αυτοί οι μόνοι χώροι που βάζουν μπρος για συνέχεια. Στα Ταχυδρομεία, όλες οι παρατάξεις έχουν κάνει κοινή έκκληση για γενικές συνελεύσεις με στόχο «τη συνέχεια της δράσης». Στο συνδικάτο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς της περιφέρειας του Παρισιού η πλειοψηφία των παρατάξεων τάσσεται με τη συνέχεια.
Απεργίες διαρκείας
Αντίστοιχες αποφάσεις υπάρχουν σε 29 άλλα σωματεία μέσων μεταφοράς στη χώρα. Η CGT στηρίζει την πρόταση για απεργίες επαναλαμβανόμενες ή διαρκείας στους ναυτεργάτες, στη χημική βιομηχανία, στη μεταλλουργία, στη δημόσια τηλεόραση και άλλους κλάδους.
Ομως, σημαντικός τομέας όπου θα κριθούν οι εξελίξεις είναι αυτός του ηλεκτρικού. Πιθανές απεργίες στις εταιρείες ηλεκτρισμού EDF και GDF-Suez θα οδηγήσουν σε διακοπές ρεύματος. Οι απεργίες διαρκείας ήταν αυτές που τσάκισαν τα σχέδια της κυβέρνησης Ζιπέ το 1995. Εκείνη ήταν η προηγούμενη προσπάθεια επίθεσης στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα στη Γαλλία. Οι γενικές απεργίες έδειχναν τη μαζική κατακραυγή ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά ήταν η πρόσθετη απεργιακή δράση των σιδηροδρομικών για ολόκληρες βδομάδες που κρατούσε σταθερά την πίεση και ανάγκασε τον Ζιπέ σε μια εξευτελιστική υποχώρηση.
Αν οι απεργίες στο σιδηρόδρομο και στην ενέργεια προχωρήσουν, μπορούν και σήμερα να εκτροχιάσουν τα σχέδια του Σαρκοζί. Ο Σαρκοζί έχει ανακοινώσει αύξηση της κατώτατης ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια. Ενώ, για να πάρουν πλήρη σύνταξη οι εργαζόμενοι πρέπει να μένουν στη δουλειά μέχρι τα 67 τους χρόνια. Οι εισφορές των εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία αυξάνονται και αυτές. Ο Σαρκοζί, μόλις μια μέρα πριν από την απεργία αναγκάστηκε να εξαιρέσει κάποιες κατηγορίες γονέων από την αύξηση στα 67 χρόνια, δίνοντάς τους το δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται στα 65, αλλά τα συνδικάτα δεν αρκούνται σε αυτό το μικρό βήμα.
Ωστόσο, το αν θα υπάρξει κλιμάκωση των απεργιών εξαρτάται από τη δύναμη και την πρωτοβουλία των σωματείων ανά χώρο. Οι επαναλαμβανόμενες απεργίες οργανώνονται ανά 24ωρο και η απόφαση ανανεώνεται κάθε μέρα. Μετά την απεργία της Τρίτης, στα συνδικάτα ανοίγουν διαδικασίες για συζήτηση της συνέχειας. Οι ηγεσίες των συνδικάτων δεν έχουν κάνει ακόμα ξεκάθαρο αν θα στηρίξουν απεργίες διαρκείας. Προς το παρόν ο Μπερνάρ Τιμπό, επικεφαλής της συνομοσπονδίας CGT, ζητάει αυτοσυγκράτηση λέγοντας πως δεν είναι ακόμα ώριμες οι συνθήκες για απεργία διαρκείας. Οι δημοσκοπήσεις πάντως δείχνουν ότι το 70% όλων των Γάλλων στηρίζουν τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις.
Η γενική απεργία του 1995 στη Γαλλία και η κατάρρευση των σχεδίων της κυβέρνησης Ζιπέ-Σιράκ έδωσε έμπνευση για εργατικές μάχες σε πολλές άλλες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο προχωρημένα παντού και ένα μεγάλο απεργιακό κύμα στη Γαλλία, όπου το εργατικό κίνημα συνεχίζει να έχει αυτοπεποίθηση και τεράστιες εμπειρίες θα είναι κρίσιμη για την ταξική πάλη σε ολόκληρη την Ευρώπη.