Παρά το γεγονός ότι οι τοποθετήσεις όλων των προέδρων περιέγραψαν μια πρωτοφανή κατάσταση διάλυσης σε όλα τα σχολεία εξ αιτίας των περικοπών στις δαπάνες για τη φετινή χρονιά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες για θέρμανση ή μεταφορά μαθητών, αλλά και για την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών για τις περικοπές στους μισθούς που επιβλήθηκαν από το Μνημόνιο, η συνέλευση των προέδρων δεν κατάφερε να καταλήξει σε οποιασδήποτε μορφής απεργιακή κινητοποίηση.
H ΠΑΣΚ πρότεινε 24ωρη προειδοποιητική απεργία στις 25 Οκτώβρη με κεντρικό αίτημα τη διεκδίκηση νέου μισθολογίου με 1400 ευρώ κατώτατο μισθό (γιατί αυτό το αίτημα μπορεί να συσπειρώσει τον κλάδο). Το βασικό επιχείρημα της ΠΑΣΚ ήταν ότι τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στην πρόσφατη απεργία της ΑΔΕΔΥ, στέλνουν το μήνυμα ότι ο κόσμος δεν τραβάει για περισσότερες απεργίες.
Η ΔΑΚΕ πρότεινε 48ωρη απεργία με το ίδιο πολιτικό σκεπτικό. Το ΠΑΜΕ μίλησε για πολιτικοποιημένους αγώνες «με επόμενο βήμα κλιμάκωσης την πραγματική ψήφο αντίστασης με τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης και απεργιακή κινητοποίηση μετά τις εκλογές». Οι Παρεμβάσεις πρότειναν διακλαδικούς πανεκπαιδευτικούς αγώνες και απεργιακή εβδομάδα με τη μορφή τριήμερης ή τετραήμερης απεργίας, κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης και του Μνημόνιου «με όλες τις μορφές πάλης της μεγάλης απεργίας του 2006».
Όμως η μάχη για το συντονισμό των εκπαιδευτικών με το απεργιακό κίνημα των ΔΕΚΟ και με το φοιτητικό κίνημα που ξαναβγαίνει στους δρόμους δεν έχει κλείσει. Τις επόμενες ημέρες γύρο γενικών συνελεύσεων από τις 18 μέχρι τις 22 Οκτώβρη έχει αποφασίσει και η ΟΛΜΕ, που προτείνει απεργιακή κινητοποίηση μέσα στο τρίτο δεκαήμερο του Νοέμβρη πιθανά σε συντονισμό με την ΑΔΕΔΥ.
Σύμφωνα με τις εικόνες που μετέφεραν πολλοί πρόεδροι στη Συνέλευση της ΔΟΕ, το βασικό ερώτημα που απασχολεί τους εκπαιδευτικούς της βάσης είναι αν μπορεί η πολιτική της κυβέρνησης να ανατραπεί με 24ωρες κλαδικές απεργίες. Απέναντι στις πολιτικές σκληρής λιτότητας και πρωτοφανών επιθέσεων στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα η μάχη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις δαπάνες για την παιδεία χρειάζεται να δοθεί με απεργίες διαρκείας που θα κοντράρουν στα σοβαρά το νέο προϋπολογισμό και την πολιτική του μνημονίου. Αυτή η προοπτική περνάει όμως μέσα από συγκεκριμένα βήματα. Οι 24ωρες και 48ωρες απεργίες αν οργανωθούν με αυτή την προοπτική μπορούν να αναγκάσουν τις ηγεσίες να κλιμακώσουν με απεργίες διαρκείας. Αυτή τη μάχη χρειάζεται να δώσει η Αντικαπιταλιστική Αριστερά μέσα στους εκπαιδευτικούς, όπως έγινε με την πρωτοβουλία για απεργία στις 17 Δεκέμβρη του 2009 που έγινε η αρχή για να ξεκινήσει ένα ολόκληρο κίνημα πανεργατικών που ανάγκασε την ηγεσία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να προχωρήσουν σε επτά πανεργατικές απεργίες.
Πανελλαδική συγκέντρωση την Πέμπτη 14/10 στις 11πμ στο Σύνταγμα καλεί η Πανελλήνια Ενωση Γονέων Μουσικών Σχολείων.
Τα βασικά αιτήματα της κινητοποίησης είναι οι διορισμοί καθηγητών μουσικών και καλλιτεχνικών μαθημάτων, ώστε να καλύψουν τις κενές ώρες στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά σχολεία που ξεπερνούν τις 500 σε κάθε ένα από τα 42 Μουσικα και τα 2 Καλλιτεχνικά σχολεία. Προμήθεια δωρεάν διδακτικών βιβλίων, μουσικών, καλλιτεχνικών και ξενόγλωσσων μαθημάτων.