Σκάνδαλο Μεϊμαράκη: O Σαμαράς στα χνάρια Καραμανλή και ΓΑΠ

Δύσκολα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι “έπεσε από τα σύννεφα” μετά τη δημοσίευση της λίστας του ΣΔΟΕ που περιλαμβάνει τα ονόματα 32 πολιτικών, πρώην και νυν βουλευτών και υπουργών που εμφάνισαν “περίεργο πλουτισμό”.

Ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της Βουλής Μεϊμαράκης τον οποίο ο κτηματομεσίτης Ι. Λιβανός εμπλέκει, μαζί με τον Βουλγαράκη και το Λιάπη σε σκάνδαλο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος κατηγορώντας τους ότι συμμετείχαν την περίοδο 2005-2008 σε αγοραπωλησίες σε περιοχές-φιλέτα της Αττικής, τις οποίες αγορές χρησιμοποιούσαν ως βιτρίνα για να καλύψουν μαύρο χρήμα γύρω στα 10,2 δισ ευρώ. Οπως αναφέρουν οι καταγγέλλοντες επιχειρηματίες:

“Οι αγορές, σύμφωνα με τις καταθέσεις, γίνονταν μέσα από εταιρία real estate του ομίλου του Ι. Καρούζου, κουμπάρου του Μεϊμαράκη και είχε ως σκοπό να κλέβει το δημόσιο και το κυριότερο να ξεπλένει χρήματα πολιτικών και ιδιαίτερα κάποιων πρώην υπουργών, των οποίων τα υπουργεία προέβαιναν σε κρατικές προμήθειες. Σύμφωνα με άλλη κατάθεση, του Γιώργου Ζωγραφάκη, ο οποίος είναι πρώην συνεταίρος του Ιωάννη Καρούζου, οι υπουργοί έδιναν τα χρήματα από μίζες στους νομίμους εκπροσώπους του ομίλου και εκείνοι αναλάμβαναν το ξέπλυμα και στη συνέχεια την αποστολή των χρημάτων στο εξωτερικό με προσωρινό προορισμό γειτονική χώρα. Όταν ο χορός των εκατομμυρίων ολοκληρώθηκε, σύμφωνα πάντα με τις καταθέσεις και τις μηνυτήριες αναφορές, οι εμπλεκόμενοι αποφάσισαν να οδηγήσουν την εταιρία του ομίλου Καρούζου σε πτώχευση για να σβήσουν τα ίχνη τους”.

Ατμομηχανή

Τα σκάνδαλα δεν αποτελούν “παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος”. Η κερδοσκοπία, παράνομη ή νόμιμη, πάνω στη γη και τα ακίνητα ήταν η ατμομηχανή για το τελευταίο μπουμ της “οικονομικής ανάπτυξης” της φούσκας η οποία έσκασε το 2008 στις ΗΠΑ και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο, βυθίζοντας την παγκόσμια οικονομία στην κρίση. Ψηφίδες αυτού του μεγάλου σκανδάλου αποτελούν τα επιμέρους σκάνδαλα, όπως το Βατοπέδι – που μπορεί τα κόμματα της συγκυβέρνησης να έσπευσαν να το κουκουλώσουν, αλλά είναι ακόμα πολύ κοντά για να θυμίζει σε όλους ότι από αυτό το μεγάλο φαγοπότι δεν έμεινε απ' έξω ούτε η ντόπια άρχουσα τάξη, ούτε οι πολιτικοί της.

Ο Μεϊμαράκης, που αρνείται τις κατηγορίες, για να υπερασπιστεί τον εαυτό του έδωσε στη δημοσιότητα τις δηλώσεις πόθεν έσχες από το 1989 μέχρι σήμερα. Οι αριθμοί που δίνει περισσότερο εξοργίζουν, παρά τον βοηθάνε: Σύμφωνα με το Βήμα, το 1989 όταν μπήκε στην πολιτική, ο κ. Μεϊμαράκης δήλωνε σε καταθέσεις και μετοχές 5.743.868 δραχμές (δηλαδή 16.856,5 ευρώ), ενώ στην τελευταία δήλωση του 2010 εμφανίζει αντιστοίχως 290.018 ευρώ. Στο τελευταίο πόθεν έσχες το 2010 δήλωσε 23 ακίνητα, εκ των οποίων τα περισσότερα προέρχονται από “δωρεά” ή “κληρονομιά”, με μόνο δύο ακίνητα να εμφανίζονται να είναι αγορασμένα από τον ίδιο.

Οι εμπλεκόμενοι σε αυτήν την υπόθεση (καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενοι επιχειρηματίες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι) κατηγορούν ο ένας τον άλλο για κυκλώματα, εκβιασμούς και απειλές, δείχνοντας ταυτόχρονα τον “πολιτισμό” τους με βρισιές που δεν θα άκουγε ποτέ κανείς σε μια εργατική συνέλευση, αλλά ως φαίνεται ευδοκιμούν στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας και των ΟΝΝΕΔίτικων τέκνων της.

Η Καθημερινή, σε στυλ “καλά τώρα βρήκατε και εσείς”, σχολιάζει: “Σκηνικό πολιτικής αστάθειας, σε μια περίοδο κατά την οποία κρίνεται η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ και η Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει τα επώδυνα μέτρα, δημιουργείται εκ των πραγμάτων μετά τη δημοσιοποίηση, από ιστοσελίδα, της λίστας του ΣΔΟΕ”.

Η αλήθεια είναι ότι, τα μαχαίρια βγαίνουν ακριβώς σε τέτοιες περιόδους σαν τη σημερινή. Ανεξάρτητα από τα κίνητρα, τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί η κάθε πλευρά, ο εμφύλιος σπαραγμός ανάμεσα σε Μεϊμαράκη, Παυλόπουλο, Χατζηνικολάου δείχνει τη βαθιά κρίση ενός καπιταλισμού, μιας άρχουσας τάξης και μιας συγκυβέρνησης που συνεχίζεται με φρενήρεις ρυθμούς.

Αν στην κυβέρνηση Καραμανλή χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να αρχίσει να καταρρέει κάτω από το βάρος των αγώνων και συγκλονιζόμενη από τα σκάνδαλα, ο Σαμαράς χρειάστηκε μόλις πέντε μήνες. Είναι θέμα χρόνου, πότε, βαδίζοντας στα χνάρια του ΓΑΠ, θα οδηγήσει τη Νέα Δημοκρατία από το πενιχρό 29% στα μονοψήφια νούμερα του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.