Δυο ενέργειες αυτών των ημερών σπάνε τα ρεκόρ ψευτιάς και γελοιότητας: το Νόμπελ ειρήνης στην… ΕΕ και οι δηλώσεις Σαμαρά ότι αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία και… του χρόνου η Ελλάδα θα είναι παράδειγμα επιτυχίας!
Όσα καραγκιοζιλίκια και να σκαρφιστούν, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα της ολοκληρωτικής χρεοκοπίας τους. Διαβάστε στη διπλανή σελίδα για την αποκαλυπτική ομολογία του ΔΝΤ για το φαύλο κύκλο της λιτότητας. Ακόμη και οι οικονομολόγοι της Λαγκάρντ παραδέχονται τώρα ότι η συνταγή των Μνημόνιων αντί να «εξυγιαίνει» τα δημόσια οικονομικά καταστρέφει την οικονομία. Κάθε μια ποσοστιαία μονάδα περικοπών στον δημόσιο προϋπολογισμό καταστρέφει τόσο και άλλο τόσο στην παραγωγή και στέλνει άλλους 70.000 ανθρώπους στην ανεργία.
Κι όμως ο Σαμαράς επιμένει ότι θα φορτώσει κι άλλα μέτρα στο πακέτο Στουρνάρα, κλιμακώνοντας το καταστροφικό έργο των περικοπών, για να πάρει ως αντάλλαγμα μια «θετική δήλωση» από τη συνάντηση της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Ρίχνουν το βασικό μισθό στα 586 ευρώ μικτά και φτιάχνουν, δίπλα στους άνεργους και τους συνταξιούχους που πεινάνε, ένα ολόκληρο στρώμα από «εργαζόμενους φτωχούς»: ακόμα κι αν έχεις δουλειά, όσο σκληρά κι αν δουλέψεις οι υπερωρίες σου θα είναι απλήρωτες και το μηνιάτικο θα σε κρατάει στη φτώχεια.
Όσες «θετικές δηλώσεις» κι αν πάρει ο Σαμαράς από την ΕΕ, όσες «διαβεβαιώσεις» κι αν δώσει η Μέρκελ για τη θέση της Ελλάδας μέσα στην Ευρωζώνη, ολόκληρο το οικοδόμημά τους κλυδωνίζεται. Τώρα είναι η ώρα για ριζική, αντικαπιταλιστική ρήξη με αυτόν τον φαύλο κύκλο: για στάση πληρωμών προς τους τραπεζίτες, διαγραφή του χρέους, ρήξη με το Ευρώ και κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο.
Εργατική εναλλακτική
Η Αριστερά πρέπει να μπει μπροστά για να προβάλει αυτή την εργατική εναλλακτική λύση. Χρειάζεται να το κάνει τώρα, όσο γίνεται πιο γρήγορα, πριν προλάβει όλος αυτός ο θίασος με τις Τρόικες να φορτώσει τη χρεοκοπία του στις πλάτες των εργατών. Η προοπτική του Σαμαρά και της Μέρκελ είναι να μας φορτώσουν και τις περικοπές εδώ και τώρα και την κατάρρευση του πλάνου τους στη συνέχεια, αν τους αφήσουμε. Όσο πιο γρήγορα τρέξει η Αριστερά, τόσο πιο εύκολο θα είναι για την εργατική τάξη να αντιμετωπίσει την καταστροφή από καλύτερη θέση.
Υπάρχουν φωνές, κυρίαρχες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που λένε ότι η Αριστερά πρέπει να αποφύγει τις μονομερείς ενέργειες τώρα και να συγκεντρώσει τις ελπίδες της στο μέλλον, όταν γίνουν βήματα προς ένα τέτοιο πρόγραμμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή είναι μια λάθος συλλογιστική. Οι μονομερείς ενέργειες είναι αυτές που ανοίγουν δρόμους. Αν περιμέναμε δυο χρόνια χωρίς απεργίες μέχρι να φουντώσει το κίνημα και αλλού θα είχαμε χάσει διπλά: και θα είχαν περάσει χειρότερα μέτρα στις πλάτες μας και δεν θα είχαμε δώσει την έμπνευση στους εργάτες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας που προχωράνε τώρα στον ίδιο δρόμο της αντίστασης.
Ο μόνος δρόμος για να φτάσουμε σε μια πανευρωπαϊκή ρήξη με τον ζουρλομανδύα της ΕΚΤ και του ευρώ είναι μια μονομερής ρήξη εδώ και τώρα στη χώρα που είναι στη μπούκα της κρίσης και της αντίστασης, στην Ελλάδα. Εμπρός να απαιτήσουμε αυτό το αποφασιστικό βήμα της εργατικής εξόδου από την κρίση.