Μια σκληρή μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα βαδίζοντας προς τη νέα Πανεργατική απεργία αυτής της Πέμπτης. Όχι μόνο πώς θα οργανώσουμε την επιτυχία της Γενικής Απεργίας, αλλά και πώς θα εξασφαλίσουμε την κλιμάκωση μέχρι τη νίκη.
Οι εξελίξεις (βλέπε και στις διπλανές στήλες) δικαιώνουν τις απόψεις που μιλούσαν και μιλάνε για κλιμάκωση. Ο Σαμαράς με τα μέτρα του όχι μόνο τσακίζει μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές κατακτήσεις, αλλά και προετοιμάζει την καταστροφή μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Η περιβόητη «δόση», ακόμη κι αν κάποτε φτάσει, δεν είναι ικανή να σταματήσει αυτή τη δίνη.
Μπροστά σε αυτή την προοπτική και κάτω από την πίεση της μαχητικής διάθεσης για εργατική αντίσταση που ανανεώθηκε για άλλη μια φορά με τα μαζικά συλλαλητήρια ενάντια στην επίσκεψη Μέρκελ την περασμένη βδομάδα, οι ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κάλεσαν την Πανεργατική της 18 Οκτώβρη, τη δεύτερη μέσα σε τρεις βδομάδες. Και αφήνουν ανοιχτή την προοπτική για νέα Πανεργατική όταν το πακέτο Στουρνάρα πάει στη Βουλή.
Όμως δεν απαντούν στο ζήτημα της κλιμάκωσης. Αντίθετα, μια σειρά δυνάμεις όπως η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η Ομοσπονδία των εργαζόμενων στα Πετρέλαια, τα συνδικάτα ΜΕΤΡΟ-ΗΣΑΠ-Τραμ, ο συντονισμός στα Νοσοκομεία, διεκδικούν ένα πρόγραμμα με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες και υπόσχονται ότι αν δεν προχωρήσει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, θα συντονιστούν για να το υλοποιήσουν.
Βήματα
Η Αριστερά πρέπει να στηρίξει αυτή την προσπάθεια. Θέλουμε να πάρουν κεφάλι τα τμήματα εκείνα που διεκδικούν κλιμάκωση του αγώνα. Ήδη γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Η παρουσία του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα στο συλλαλητήριο τη μέρα της επίσκεψης Μέρκελ ήταν ένα τέτοιο βήμα. Οι συνεργασίες συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ με συνδικαλιστές που σπάνε από το ΠΑΣΟΚ υπόσχονται να πάνε προς την ίδια κατεύθυνση, π.χ. στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Το έκτακτο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είναι μια μάχη συσπείρωσης δυνάμεων υπέρ της κλιμάκωσης.
Ωστόσο, δεν πρέπει να χάσουμε από τα μάτια μας τον πρωτοπόρο ρόλο της βάσης σε αυτή την προσπάθεια. Σε μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία γίνονται εκλογές και οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ αποδεκατίζονται. Οι κολώνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας βρίσκονται σε κρίση. Η ίδια η συλλογιστική του κυβερνητικού συνδικαλισμού κλονίζεται όταν το ΠΑΣΟΚ έχει πέσει σε μονοψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και η ΝΔ διαγράφει ακόμη και ΔΑΚίτες συνδικαλιστές.
Οι πρωτοπόροι αγωνιστές της βάσης μέσα σε όλους τους χώρους έχουν την ευκαιρία να πάρουν τα πρωτοβάθμια σωματεία στα χέρια τους και να απαιτήσουν από τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της βάσης χωρίς «ναι μεν αλλά». Να απαιτήσουν κλιμάκωση της δράσης εδώ και τώρα και όχι υποσχέσεις για δράση «όταν αλλάξουν οι συσχετισμοί», όπως λένε και η Αυτόνομη Παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΜΕ. Δεν περιμένουμε το συνέδριο της ΓΣΕΕ, οργανώνουμε για την κλιμάκωση τώρα.
Αλλά ακόμη πιο σημαντική και από την εξόρμηση για εκλογικές νίκες της Αριστεράς μέσα στα σωματεία, είναι η προσπάθεια για να αποκρυσταλλωθεί η μαχητική διάθεση της βάσης σε απεργιακές επιτροπές παντού. Η δύναμη του απεργιακού κινήματος, η εγγύηση για τη νικηφόρα ανάπτυξή του, είναι οι συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και η εκλογή επιτροπών που κάνουν πράξη την απεργιακή περιφρούρηση, τη συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια, την κατάληψη του χώρου, την κλιμάκωση για όσο χρειαστεί.
Υπάρχουν τέτοια βήματα σε πολλούς χώρους και η επιτυχία της Πανεργατικής της Πέμπτης και όσων ακολουθήσουν στηρίζεται στην εξάπλωσή τους σε όλα τα Νοσοκομεία, στους Δήμους, στα υπουργεία, στα ΜΜΕ, στις ΔΕΚΟ, παντού. Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης δίνει αυτή τη μάχη, καιρός είναι να γίνει υπόθεση όλων.