Το 2012 έφυγε και παίρνει μαζί του τον πρώτο αρχιτέκτονα των Μνημόνιων, τον κολλητό του ΓΑΠ, Γ. Παπακωνσταντίνου. Η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, που τόσο πολύ προσπάθησαν να κουκουλώσουν, τελικά έκρυβε ένα διπλό «μυστικό»: όχι μόνο πόσο προκλητικός είναι ο χορός των δισεκατομμυρίων και η φοροδιαφυγή μιας άρχουσας τάξης που απαιτεί θυσίες από τους υπόλοιπους για να μην θιγούν τα προνόμιά της, αλλά και πόσο αδίστακτο είναι το πολιτικό προσωπικό που την υπηρετεί.
Ο υπουργός των περικοπών, των απολύσεων και της «απαρέγκλιτης τήρησης των υποχρεώσεων της χώρας» φρόντιζε να καλύπτει τις …ξαδέλφες του! Και δεν πρόκειται για τυχαία πρόσωπα που απλά έχουν συγγενικό δεσμό με τον υπουργό. Η μια από τις δυο είναι δημόσιο πρόσωπο, διορισμένη από την κυβέρνηση Παπαδήμου στο συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ, του ταμείου για τη λεγόμενη «αξιοποίηση» της περιουσίας του δημοσίου. Ένα ταμείο αρμόδιο για να μοιράσει φιλέτα στα πιο ισχυρά συμφέροντα, ταμείο-σκάνδαλο από μόνο του, σημαδεμένο από σκάνδαλα των προσώπων που το στελεχώνουν από το ξεκίνημά του.
Αποκορύφωμα υποκρισίας
Γι’ αυτό, είναι αποκορύφωμα υποκρισίας η βιασύνη των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης να περιορίσουν το σκάνδαλο στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου. Μέσα στο Δεκέμβρη έγιναν γνωστές χάρη σε δημοσιεύματα των εφημερίδων Financial Times και New York Times ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την πιο βρόμικη συναλλαγή του 2012, τη λεγόμενη «επαναγορά» χρέους.
Τα αρπακτικά των hedge funds, των επενδυτικών ομίλων που ειδικεύονται σε «ριψοκίνδυνα» στοιχήματα πάνω στην κίνηση των μετοχών, των ομολόγων, των νομισμάτων, των ακινήτων και των πρώτων υλών, εξασφάλισαν περίπου 2 δις στοιχηματίζοντας πάνω στα ελληνικά ομόλογα. Ένα από αυτά κέρδισε μισό δισεκατομμύριο αγοράζοντας ομόλογα στην αρχή του καλοκαιριού στο 17 τοις εκατό της ονομαστικής τιμής τους και πουλώντας το φθινόπωρο στο 34 τοις εκατό. Κέρδη 100% μέσα σε ένα καλοκαίρι!
Μόνο που το στοίχημα δεν ήταν «ριψοκίνδυνο», ήταν στημένο. Οι μάνατζερ σύμφωνα με τα δημοσιεύματα συναντούσαν τον Σταϊκούρα, τον Χατζηδάκη και τον ίδιο τον Σαμαρά και συζητούσαν την πορεία και τους όρους του ελληνικού προγράμματος για την προώθηση των Μνημόνιων και της επαναγοράς του χρέους. Αυτές οι κολώνες της κυβέρνησης που συνεχίζει και επαυξάνει το «έργο» του Παπακωνσταντίνου έχουν το θράσος να παριστάνουν τους αρχάγγελους της «κάθαρσης».
Μαζί τους και τα δυο δεκανίκια της συγκυβέρνησης, το απολειφάδι του ΠΑΣΟΚ και η «υπεύθυνη αριστερά» της ΔΗΜΑΡ. Μα ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν; Είναι ο Βενιζέλος, το «έτερον ήμισυ του όλου ΠΑΣΟΚ», σε θέση να δικάσει τον Παπακωνσταντίνου; Είναι μικρότερο σκάνδαλο οι «διαθεσιμότητες» του Μανιτάκη που κλέβουν τις δουλειές χιλιάδων ανθρώπων για να εξοικονομήσει λιγότερα από αυτά που χάρισε η κυβέρνηση στα hedge funds;
Όλοι αυτοί οι κατάπτυστοι πολιτικοί δεν διστάζουν να χρεώνουν συλλογική ευθύνη στην Αριστερά κάθε φορά που κάποιος διαδηλωτής κατεβάζει μια βιτρίνα. Αλλά όταν βγαίνουν στη φόρα τα σκάνδαλα της δικής τους τάξης και των πολιτικών της παρατάξεων τρέχουν να περιορίσουν την ευθύνη σε κάποιο πρόσωπο για να συνεχίσουν απερίσπαστοι στο ίδιο μοτίβο.
Όμως δεν θα τους περάσει. Το 2012 φεύγει φορτωμένο με τα σκάνδαλά τους αλλά και με τον κόσμο φορτωμένο οργή και εμπειρίες αγώνα ενάντια στις βρομιές του συστήματός τους. Στα στόματα και στη σκέψη όλων των εργατών και της νεολαίας είναι η ίδια ευχή για τη νέα χρονιά. Το 2013 θα είναι καλύτερο αν τους ξεφορτωθούμε όλους.