Μια γυναίκα βιάστηκε και δολοφονήθηκε στην Ξάνθη, μια άλλη κοπέλα είχε βιαστεί στο Νέο Δελχί και υπέκυψε στα τραύματά της την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Στην Ινδία αυτό το διάστημα έγιναν τεράστιες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις. Στην κηδεία οι γυναίκες κρατούσαν πανό με σύνθημα «Γιατί η Ινδία βιάζει τις γυναίκες της»;
Κάτω από αυτές τις πιέσεις, ο πρωθυπουργός της Ινδίας αναγκάστηκε να πάει στην κηδεία και να δηλώσει ότι συγκροτεί μια επιτροπή που θα αντιμετωπίσει το θέμα των βιασμών.
Στην Ξάνθη, η οργή για το βιασμό μεταφράστηκε σε τεράστια συμμετοχή στην κηδεία της κοπέλας. Για πολλούς το πλήθος συγκρινόταν με τις μεγάλες πανεργατικές συγκεντρώσεις. Σε αυτή την κηδεία δεν πήγε κανένας Σαμαράς, Βενιζέλος ή Κουβέλης.
Στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 31 Δεκέμβρη ένα άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου με τίτλο «Ανάμεσα στο σεξισμό και το παράλογο» επιχειρηματολογούσε ότι «κανένα επιστημονικό εργαλείο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό που έγινε στην Ξάνθη, ούτε η ψυχολογία, ούτε ο σεξισμός…». Ένας βιασμός περνάει στα «ανεξήγητα» που φέρνει το «παράλογο στην ανθρώπινη ύπαρξη».
Ανατριχιάζουμε στη σκέψη τι προσανατολισμό δίνει αυτό για την αντιμετώπιση των βιασμών από τη δικαιοσύνη και την κοινωνία.
Σε βάρος τους
Έτσι κι αλλιώς πολύ λίγες υποθέσεις βιασμών φτάνουν στα δικαστήρια. Γιατί συχνά οι γυναίκες δεν τολμούν να τις καταγγείλουν ή ακόμη και αν το κάνουν η έρευνα στρέφεται σε βάρος τους για να εξακριβωθεί «μήπως προκάλεσαν».
Σε ένα μυθιστόρημα που κυκλοφορεί, μια παρέα γυναικών ανακαλύπτει ότι όλες έχουν πέσει θύματα βιασμού στο παρελθόν: άλλη από τον παπά της ενορίας, άλλη από τον αξιωματικό υπηρεσίας στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και μια τρίτη από τον σχολικό σύμβουλο. Όλοι ευυπόληπτοι κύριοι υπεράνω υποψίας.
Ούτε οι βιασμοί, ούτε οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις μπορούν να παραπεμφθούν στη σφαίρα του παραλογισμού. Οι γυναίκες τραπεζοϋπάλληλοι στο πρόσφατο συνέδριο της ΟΤΟΕ περιέγραφαν πώς «το Μνημόνιο μας γυρίζει 40 χρόνια πίσω. Μας παίρνει όλες μας τις κατακτήσεις και μας κάνει πιο ευάλωτες στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις των προϊσταμένων μας».
Αυτό δεν οφείλεται στη φύση του άνδρα, αλλά σε ένα σύστημα που στηρίζεται πάνω στον ανταγωνισμό και σε ψεύτικες διακρίσεις. Ρατσιστικές διακρίσεις ενάντια στους μετανάστες, σεξιστικές διακρίσεις ενάντια στις γυναίκες. Το σύνθημα που φωνάζουν οι οργισμένες διαδηλώσεις των γυναικών στην Ινδία «Θέλουμε δικαιοσύνη» χρειάζεται να το αγκαλιάσουμε και να το συμπληρώσουμε: «και θα την επιβάλουμε».