Νιγηρία: Κάτω τα χέρια απ’ τους συντρόφους

Αλλεπάληλες επιθέσεις εναντίον του συντρόφου Φέμι Αμπορισάντε, αρχισυντάκτη της αδελφής εφημερίδας της Εργατικής Αλληλεγγύης στη Νιγηρία, καταγγέλλει η οργάνωσή του, Σοσιαλιστική Εργατική Λίγκα. Ο Φέμι είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Ιμπαντάν. Οχτώ ένοπλοι εισέβαλαν στο σπίτι του στις 29 Δεκέμβρη. Ήταν η δεύτερη παρόμοια επίθεση μέσα σε πέντε βδομάδες.

Και στις δύο περιπτώσεις, το τηλέφωνο του επικεφαλής ασφαλείας και της αίθουσας επιτήρησης του Πολυτεχνείου ήταν είτε κατειλημμένα είτε με “προβλήματα δικτύου”. Σε έκτακτη συνέλευσή τους στις 7 Γενάρη, οι διδάσκοντες αποφάσισαν να σταθούν στο πλευρό του Φέμι και να απαιτήσουν διερεύνηση των επιθέσεων, απειλώντας με κινητοποιήσεις αν μέσα σε δύο βδομάδες δεν έχει υπάρξει ανταπόκριση της κυβέρνησης.

Η Νιγηρία είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα της Αφρικής, με πάνω από 170 εκατομμύρια κατοίκους. Τα ΜΜΕ τη θυμούνται είτε με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις περιοχές όπου δρουν οι ισλαμιστες “Μπόκο Χαράμ”, είτε για το πετρέλαιό της. Όμως, το εργατικό κίνημα είναι μια ανερχόμενη δύναμη που το τελευταίο διάστημα έχει δώσει μάχες μεγάλης κλίμακας, ξεπερνώντας τους εθνικούς και θρησκευτικούς διχασμούς.

Πέρσι τέτοιες μέρες εξελισσόταν η πιο μεγάλη σύγκρουση, με τη γενική απεργία που παρέλυσε τη χώρα για μία βδομάδα. Τα συνδικάτα βγήκαν σε απεργία ενάντια στην ξαφνική αύξηση των καυσίμων. Η ηγεσία τελικά συμβιβάστηκε, αλλά η κυβέρνηση είχε ήδη αναγκαστεί να περιορίσει την αύξηση στο μισό.

Από την 1η Ιούνη, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο (εκπαίδευση, υγεία και Δήμοι) στην κεντρική Πολιτεία του Οροπεδίου προχώρησαν σε απεργία διαρκείας για αυξήσεις. Η απεργία έληξε μετά από εξίμισι ολόκληρους μήνες, με την κυβέρνηση να δίνει το 55% αυτών που ζητούσαν οι απεργοί, ενώ τους πλήρωσε τους μισθούς των τριών τελευταίων μηνών της απεργίας.

Τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη απλώθηκαν μαχητικές διαδηλώσεις στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας, με τους φοιτητές να μπλοκάρουν τις σχολές τους ενάντια στις αυξήσεις των διδάκτρων.

Οι σύντροφοι της Σοσιαλιστικής Εργατικής Λίγκας ρίχνουν τις δυνάμεις τους σε όλες αυτές τις μάχες. Εκτός από το δελτίο που κυκλοφορούσαν εδώ και καιρό, από τα τέλη του 2012 ξεκίνησαν να βγάζουν 15νθήμερη εφημερίδα, χωρίς φόβο απέναντι στις επιθέσεις του κράτους και των αφεντικών.