Με πλανητικές ταχύτητες συντελείται η δεξιά προσαρμογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην διάρκεια της ανά τον κόσμο περιοδείας της.
Στη Λατινική Αμερική, ο προγραμματισμός άφησε απ' έξω τις πολύ “αριστερές”, για το νέο προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, Βενεζουέλα του Τσάβες και Βολιβία του Μοράλες, για να προβάλει τα “εναλλακτικά”, σε σχέση με το ΔΝΤ, μοντέλα διαχείρισης του Λούλα και της Ρουσέφ στη Βραζιλία και της Κίρχνερ στην Αργεντινή.
Ακολούθησε η “τυπική” συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Σόιμπλε. Εκεί ο Τσίπρας συμμερίστηκε την κοινή πεποίθηση για “την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος” (αλλά “μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής και των πλούσιων φοροφυγάδων”), την ανάγκη για “διαρθρωτικές αλλαγές, που θα επιτρέψουν τη συγκρότηση ενός αποτελεσματικού κράτους”, προσθέτοντας όμως ότι χρειάζεται “ευρωπαϊκή λύση του προβλήματος του χρέους” με “γενναίο κούρεμα” και “ρήτρες ανάπτυξης”.
Ομως η στόχευση των περιοδειών και της διεθνούς κινητικότητας του ΣΥΡΙΖΑ εκφράστηκε με άμεσο και ρητό τρόπο στις ΗΠΑ: «Υπάρχει κάτι να φοβηθεί κανείς από την Αριστερά στην Ελλάδα; Με ποιο τρόπο είμαστε ριζοσπαστικοί;» αναρωτήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην ομιλία του στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς για να συμπληρώσει σε άλλο σημείο: “Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές”.
Η “κοιλιά του κτήνους”, οι ΗΠΑ δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την Αριστερά είναι το καθησυχαστικό μήνυμα που εδώ και μερικές μέρες στέλνει καθημερινά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η Αριστερά, λοιπόν, μπορεί να είναι ριζοσπαστική αλλά με “ακίνδυνο τρόπο”, ξεχάστε την πάλη των τάξεων.
Αγκαλιά
Εύλογα συμπεραίνει κανείς, ότι αν δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα οι ΗΠΑ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και ο παγκόσμιος καπιταλισμός και σε τελική ανάλυση ούτε καν ο ελληνικός. Αυτό που χρειάζεται είναι να μπει φρένο στα μοντέλα του ακραίου νεο-φιλελευθερισμού που ασκεί η Μέρκελ και ο Σόιμπλε και τα προβλήματα “θα λυθούν” αγκαλιά με τον “δημοκρατικό” (και ολίγον κεϋνσιανό) Ομπάμα...
Την ίδια στιγμή, η “στασιμότητα” που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στα τελευταία γκάλοπ γίνεται αφορμή για νέες πιέσεις για γρήγορη δεξιά προσαρμογή και στο εσωτερικό. Οπως χαρακτηριστικά γράφει ο Τάσος Παππάς στην Εφημερίδα των Συντακτών μεταφέροντας την άποψη ηγετικών στελεχών του κόμματος: “Κατά την άποψή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ρίξει το βάρος του σε δύο επίπεδα: «Ο μετασχηματισμός του σε ενιαίο κόμμα να γίνει γρήγορα και με ομαλό τρόπο και ταυτοχρόνως να διατυπωθεί μια πρόταση διακυβέρνησης που θα πείθει ακόμη και όσους δεν συμφωνούν με την κυβέρνηση, αλλά είναι διστακτικοί, να έρθουν σε μας». Αυτούς τους στόχους υποστηρίζουν ότι θα υπηρετήσουν η επιτροπή προγράμματος υπό τον Γ. Δραγασάκη και το διεθνές οδοιπορικό του Α. Τσίπρα”.
“Μήπως θα ήταν προτιμότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να προσπαθεί να μας πείσει πως μπορεί να κυβερνήσει, να μας έπειθε πως μπορεί να κάνει αντιπολίτευση στη συγκεκριμένη φασίζουσα κυβέρνηση, που καταργεί το Σύνταγμα με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που ουδέποτε κυρώθηκαν από τη Βουλή” αναρωτιέται από την άλλη σε άρθρο του ο Περικλής Κοροβέσης και συνεχίζει: “Εχει εγκλειστεί σε έναν εκλογοκεντρισμό, προσπαθεί να πείσει τους επαγγελματίες συκοφάντες του, ανοίγοντας διάλογο με αναξιόπιστα και φαιδρά πρόσωπα, που ψευδολογούν κατ' επάγγελμα με έναν φασίζοντα λόγο”.
Η δεξιά προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προσδοκίες των δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών που τον στήριξαν και των εκατοντάδων χιλιάδων που τον ψήφισαν. Η ανατροπή των μνημονίων και της τρόικας δεν πρόκειται να έρθει γλείφοντας τον Ομπάμα, ούτε μέσα από υποσχέσεις “κοινωνικών συμβολαίων” και μεταρρυθμιστικές αυταπάτες που προβάλει σαν εναλλακτική διέξοδο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα έλθει μέσα από την κλιμάκωση των κοινών αγώνων όλης της αριστεράς και όλης της εργατικής τάξης για την ανατροπή της ξένης και ντόπιας τρόικας εδώ και τώρα-χτίζοντας ταυτόχρονα την αντικαπιταλιστική αριστερά της ανατροπής των μνημονίων, του σκισίματος των συμβάσεων, της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης των τραπεζών και του εργατικού ελέγχου.
“Με ποιο τρόπο είμαστε ριζοσπαστικοί;”
Πάνω στο ερώτημα που έθεσε ο Α. Τσίπρας παρουσιάζουμε αποσπάσματα από τις ομιλίες και τις δηλώσεις του ίδιου στις ΗΠΑ.
Με ποιο τρόπο είμαστε ριζοσπαστικοί για... το ΔΝΤ;
“Είχαμε την ευκαιρία να θέσουμε υπόψη της ηγεσίας του ΔΝΤ τις ενστάσεις μας για το γεγονός ότι στην τελευταία τους έκθεση υπεισέρχονται στην ελληνική πολιτική σκηνή με έναν ιδιαίτερα άκομψο και άδικο τρόπο”. Κομψά και δίκαια...
Για τη Δανειακή Σύμβαση; “Οι κινδυνολόγοι θα σας πουν ότι το κόμμα μας, αν έρθει στην κυβέρνηση, θα σκίσει τη δανειακή σύμβαση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, θα βγάλει τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη, θα διακόψει τους δεσμούς της Ελλάδας με την πολιτισμένη Δύση...” (Σημ: Η δύση είναι πάντα “πολιτισμένη”).
*Την κρίση; Δεν φταίει ο καπιταλισμός αλλά η “κλεπτοκρατία” και ο “κακός σχεδιασμός” της Ευρωζώνης.“Εάν θέλετε να δείτε με ποιο τρόπο η κλεπτοκρατία καταφέρνει να παραμείνει στην εξουσία έχοντας καταστρέψει ένα ολόκληρο έθνος, ελάτε στην Ελλάδα». “Ο βαθύτερος λόγος της κρίσης είναι, βέβαια, ότι οι χώρες μας είναι μέρος μιας άσχημα σχεδιασμένης Νομισματικής Ένωσης...”
Την Αριστερά; “Υπάρχει κάτι να φοβηθεί κανείς από την Αριστερά στην Ελλάδα”;
Τις απεργίες; Είναι “ανορθόδοξος τρόπος”: «Ο ελληνικός λαός επέδειξε μεγάλη ωριμότητα.. Μπορεί να προσπαθούμε, μερικές φορές με ανορθόδοξο τρόπο, να αλλάξουμε πολλά πράγματα στη χώρα μας, αλλά ανορθόδοξη είναι και η κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα...”
Τη συζήτηση για το Ευρώ; “Για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτή την ανόητη και επικίνδυνη συζήτηση, εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ. Είτε θέλουμε, είτε δεν θέλουμε”.
Τις σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ; «Ξέρουμε επίσης ότι υπάρχουν σκιές και προβλήματα του παρελθόντος τα οποία θέλουμε να υπερβούμε».
Τα think tank του Δημοκρατικού Κόμματος; “Το μήνυμά μου εδώ στο Brookings, είναι ότι άνθρωποι ακόμη και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σας θεωρούν συνοδοιπόρους στην πολύπλευρη, αλλά σημαντική επιχείρηση για την αποκατάσταση της ευημερίας και της ελπίδας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού”.
Την εξωτερική πολιτική; Οτι “πρέπει να έχει συνέχεια, αλλά η κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι η παθητική αποδοχή, αλλά η δυναμική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική”.
Την ΑΟΖ; Οτι “είναι αναφαίρετο εθνικό δικαίωμα και πως η εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου θα πρέπει να γίνει προς όφελος του λαού και όχι για την αποπληρωμή του χρέους”.
Τη Δημοκρατία της Μακεδονίας; Οτι τον ανησυχεί “η άνοδος του εθνικισμού στη γειτονική χώρα”.
Τη Συρία και τους πρόσφυγες; Οτι “ο κίνδυνος είναι να έχουμε αλλαγή καθεστώτος στη Συρία, αλλά να έρθει ένα καθεστώς που θα είναι χειρότερο από το προηγούμενο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν θρησκευτικοί πρόσφυγες που θα εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να επιβιώσουν. Και, ίσως, η πρώτη χώρα που θα συναντούν θα είναι η Ελλάδα. Φανταστείτε τι μπορεί να γίνει; Η Ελλάδα δεν θα μπορεί να το αντιμετωπίσει από μόνη της αυτό το πρόβλημα”.
Αντί επιλόγου, για τον Ομπάμα τα είπε όλα η Ρ. Δούρου: “Μεστή περιεχομένου, γεμάτη αναφορές στις «αναλλοίωτες» αξίες που καθοδηγούν το αμερικανικό έθνος από τη γέννησή του, όπως είναι η ελευθερία και η ισότητα, ήταν η ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα κατά τη ορκωμοσία του, τη Δευτέρα, 21 Ιανουαρίου...”