Τον Αύγουστο του 1964 υποτίθεται ότι περιπολικά σκάφη του Βόρειου Βιετνάμ επιτέθηκαν σε ένα αμερικάνικο αντιτορπιλικό στο Κόλπο του Τονκίν κοντά στις ακτές του Βόρειου Βιετνάμ. Ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον χρησιμοποίησε εκείνο το επεισόδιο για να κλιμακώσει τον πόλεμο του Βιετνάμ. Όμως, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι την επίθεση την είχανε κάνει οι Αμερικάνοι, το πολεμικό ναυτικό τους διεξήγε επί χρόνια μυστικές επιχειρήσεις ενάντια στο Βόρειο Βιετνάμ.
Αυτό που εννοεί ο Λιέβιν είναι ότι παρόλο που ο κόσμος γνώριζε τα ψέματα που έλεγαν ο Τζορτζ Μπους και ο Τόνι Μπλερ, η εισβολή τελικά πραγματοποιήθηκε. Και φυσικά, μετά την εισβολή αποκαλύφθηκαν ακόμα περισσότερα ψέματα.
Ακριβέστερα, συνεχίζουν να αποκαλύπτονται. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση Μπινιάμ Μοχάμεντ, του πρώην κρατούμενου στο Γκουαντάναμο που βρισκόταν για μήνες στα δικαστήρια. Παρά τις άκαρπες τελικά προσπάθειες της βρετανικής κυβέρνησης να κουκουλώσει την απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, πλέον γνωρίζουμε ότι ο επικεφαλής του, ο λόρδος Νοϊμπέργκερ θεωρεί ότι «η Υπηρεσία Ασφαλείας (ΜΙ5) δεν λειτουργεί βάση μιας κουλτούρας η οποία σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ούτε απέχει από την συμμετοχή σε καταναγκαστικές μεθόδους ανάκρισης».
Αυτή η αποκάλυψη προκάλεσε μια απίστευτη έκρηξη οργής από τον Κιμ Χοουελς, ακραίο μπλερικό βουλευτή και πρόεδρο της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Πληροφοριών και Ασφάλειας. Την περασμένη Παρασκευή στο Πρόγραμμα 4 του BBC ανάμεσα σε άναρθρες κραυγές για μουσουλμάνους τρομοκράτες και φιλελεύθερους δικαστές, δήλωσε ότι η επιτροπή του, «πλήρως ανεξάρτητη από την κυβέρνηση», έχει εγκρίνει τη διαγωγή της ΜΙ5.
«Πλήρως ανεξάρτητη»; Η Επιτροπή αποτελείται από βουλευτές που έχει διορίσει ο Γκόρντον Μπράουν για να εξετάζουν τις υπηρεσίες ασφαλείας. Ο ίδιος ο Χοουελς ήταν υπουργός Εξωτερικών από το 2005 μέχρι το 2008 όπου διακρίθηκε σαν απολογητής του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία».
Βασανιστήρια
Ο ίδιος ισχυρίστηκε επίσης ότι «η υπηρεσία κρίθηκε πριν καν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο». Όμως, οι κατηγορίες ότι ο Μοχάμεντ είχε υποστεί μεγάλα βασανιστήρια πρώτα στα χέρια των Αμερικάνων και, μετά την έκδοσή του, στο Μαρόκο με την συνενοχή της ΜΙ5, είχανε εξετασθεί λεπτομερώς και είχαν επιβεβαιωθεί ήδη σε δικαστήρια και εδώ και στις ΗΠΑ. Στη διάρκεια αυτών των διαδικασιών, τα βρετανικά δικαστήρια τεκμηρίωσαν το γεγονός ότι η ΜΙ5 απέκρυπτε στοιχεία και πληροφορίες από τους αφελείς της κοινοβουλευτικής επιτροπής.
Ετσι λοιπόν, για μια ακόμα φορά, η ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή πιάστηκε να λέει ψέματα. Όμως, ο εφιάλτης του Λιέβιν συνεχίζεται. Η μηχανή συνεχίζει να σπέρνει καταστροφές, όσο και διάτρητες κι αν είναι οι δικαιολογίες που προβάλλει.
Την περασμένη βδομάδα υποστήκαμε το συνηθισμένο θόρυβο των ΜΜΕ για τις πιο πρόσφατες πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. Τα ίδια -όχι και τόσο επί τόπου- ρεπορτάζ «ενσωματωμένων» δημοσιογράφων και «αναλύσεις» από ΜΜΕ που λειτουργούν ως εκπρόσωποι των υπηρεσιών ασφαλείας.
Ακούσαμε ξανά τις πολεμοχαρείς προβλέψεις των στρατηγών για άμεση νίκη. Ο στρατηγός Νικ Κάρτερ, ο βρετανός διοικητής των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στο νότιο Αφγανιστάν κοκορευόταν το περασμένο Σάββατο: «πιάσαμε τους αντάρτες απροετοίμαστους». Οι βρετανοί αξιωματικοί αρέσκονται ιδιαίτερα σε τέτοιες δηλώσεις, μάλλον επειδή θέλουν να δείξουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν το ίδιο καλά με τους «μεγάλους» συναδέλφους τους.
Ποιος ξέρει πόσο «επιτυχημένη» θα αποδειχθεί ότι ήταν τελικά η συγκεκριμένη επιχείρηση. Απ΄ ότι φαίνεται οι βρετανικές και αμερικάνικες δυνάμεις προελαύνουν σε μια περιοχή από την οποία οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν φύγει. Επραξαν σοφά, αν αναλογιστούμε ότι οι πύραυλοι του ΝΑΤΟ δολοφόνησαν 12 αμάχους την Κυριακή. Όμως, για τους ΝΑΤΟϊκούς στρατηγούς αυτή η φυγή παρουσιάζει ένα «προβληματάκι» -μιας και το όλο νόημα των επιχειρήσεων υποτίθεται ότι είναι το κέρδισμα της εμπιστοσύνης του τοπικού πληθυσμού.
Όμως, αυτό είναι απλά το πιο πρόσφατο επεισόδιο ενός πολέμου στον οποίο πλέον δεν πιστεύει κανείς. Ολοι γνωρίζουν ότι τόσο η εισβολή στο Ιράκ όσο και γενικότερα οι μέθοδοι που επιστρατεύτηκαν για την διεξαγωγή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στηρίχτηκαν σε ένα μωσαϊκό ψεμάτων. Και πολλοί λίγοι πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μπορούν να νικήσουν στο Αφγανιστάν.
Ωστόσο, η πολεμική μηχανή συνεχίζει το δρόμο της, σαν ένα μεγάλο κτήνος, τυφλωμένο και τρελαμένο, που τρέχει σε ένα δάσος τσαλαπατώντας άλλα πλάσματα.