Κυριολεκτικά την αναπνοή τους κρατάνε οι διεθνείς αγορές μετά την "αιφνιδιαστική", υποτίθεται, απόφαση του Eurogroup να κουρέψει τις ιδιωτικές καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες. Στις χρηματαγορές και τα χρηματιστήρια κυριαρχούσε το πρωί της Δευτέρας ο πανικός. "Ευρώ και χρηματιστήρια", έγραφε το μεσημέρι της Δευτέρας η ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας "Το Βήμα", "σημειώνουν υψηλές απώλειες, ενώ οι επενδυτές στρέφονται σε «ασφαλή» καταφύγια όπως ο χρυσός και τα γερμανικά κρατικά ομόλογα... Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν πως η απόφαση του Eurogroup είναι χειρότερη ακόμα και από το χειρισμό της κρίσης της Lehman Brothers, το 2008".
Τα χειρότερα βρίσκονται ακόμα μπροστά -για αυτό δεν πρέπει να έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία, όποια απόφαση και αν ψηφίσει τελικά η κυπριακή Βουλή. Ο κίνδυνος της μαζικής φυγής των καταθέσεων καταδιώκει αυτές τις μέρες όχι μόνο τις κυπριακές και τις ελληνικές αλλά και όλες τις τράπεζες του ευρωπαϊκού Νότου.
"Πολλοί", γράφει ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, "είχαν πιστέψει ότι η κρίση είχε περάσει γιατί ο Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έδωσε εγγυήσεις ότι η κεντρική τράπεζα θα λειτουργήσει σαν δανειστής-τελευταίας-ανάγκης. Οι καταθέτες αντιλαμβάνονται τώρα ότι αν η κρίση είχε περάσει, αυτό οφειλόταν μόνο και μόνο στο γεγονός ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης είχαν βρει μια νέα πηγή χρηματοδότησης: τις καταθέσεις τους.
Δεν έχω ιδέα αν θα υπάρξει κάποια μαζική επιδρομή αναλήψεων μέσα στις λίγες επόμενες βδομάδες. Αλλά σίγουρα κάτι τέτοιο θα ήταν (από την πλευρά των καταθετών), ορθολογικό".
Οι ηγέτες της Ευρώπης πασχίζουν να διασκεδάσουν αυτούς τους φόβους με τις γνωστές αρλούμπες: πρόκειται για ένα μέτρο εφάπαξ, που δεν θα επαναληφθεί, η Κύπρος αποτελεί εξαίρεση, η Κύπρος είναι ειδική περίπτωση και πάει λέγοντας.
Πρόκειται για ψέματα: αυτό που έσπρωξε τους ηγέτες της Ευρώπης σε μια διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στην Κύπρο δεν είναι η "διαφορετικότητά της" αλλά η αποτυχία, η παταγώδης αποτυχία, της "θεραπείας" που επέβαλαν μέχρι τώρα στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Αντί να σταματήσει την κρίση, η άγρια λιτότητα την έθρεψε. Αντί να σταθεροποιήσει την οικονομία, αποσταθεροποίησε το πολιτικό σύστημα. Αυτή την αποτυχία προσπαθούν τώρα να αντιμετωπίσουν με ένα ακόμα άλμα προς τα μπρος: την άμεση απαλλοτρίωση των οικονομιών του φτωχού κόσμου.