Ανοιχτές εκδηλώσεις για την κρίση: Ελλάδα-Κύπρος, κοινή εργατική αντίσταση

Oι εκδηλώσεις συνεχίζονται...

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/4 ΕΔΟΘ 7μμ

Ομιλήτρια: Μαρία Στύλλου

ΠΑΤΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/4 Εργατικό Κέντρο 6μμ

Ομιλητής: Πάνος Γκαργκάνας

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/4 Εργατικό Κέντρο 7.30μμ

Ομιλητής: Πέτρος Κωνσταντίνου

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/4 Αίθ. Δημοτικών Συμβουλίων 6.30μμ

Ομιλητής: Κώστας Πίττας

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/4, Αίθ. Παλιάς Περιφέρειας (Λιμάνι) 7μμ

Ομιλητής: Πάνος Γκαργκάνας

ΞΑΝΘΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/4 Εργατικό Κέντρο 7μμ

Ομιλητής: Κώστας Πίττας

ΡΕΘΥΜΝΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/4 Εργατικό Κέντρο 7μμ

Ομιλητής: Πάνος Γκαργκάνας

ΧΑΝΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/4 Εργατικό Κέντρο 7μμ

Ομιλήτρια: Μαρία Στύλλου

ΒΟΛΟΣ

ΤΡΙΤΗ 23/4 Πανεπιστήμιο – Θόλος 7μμ

Ομιλητής: Γιάννης Σηφακάκης

ΛΑΡΙΣΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 24/4 7μμ

Ομιλητής: Γιάννης Σηφακάκης



Ντίνος Αγιομαμίτης, Εργατική Δημοκρατία

Στις 15 και 25 του Μάρτη έπεσαν δυο βόμβες μεγατόνων στην Κύπρο και προκάλεσαν σοκ και δέος. Κατέστρεψαν το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία μιας ολόκληρης χώρας. Στους δρόμους δεν υπάρχουν συντρίμμια όπως υπήρχαν στη Βαγδάτη, στη Βηρυτό ή στη Γάζα αλλά έγινε συντρίμμια η ζωή χιλιάδων απλών ανθρώπων.

Γι' αυτό και δεν είναι τυχαίο που θα ακούσετε κόσμο να λέει ότι μόνο το ‘74 περάσαμε τέτοιες συνθήκες, δηλαδή την περίοδο μετά τον πόλεμο. Από αυτή την άποψη η αγανάκτηση, η οργή, ο θυμός είναι αυτά που κυριαρχούν. Είναι αυτά που έχουν οδηγήσει χιλιάδες κόσμου να πολιορκεί σχεδόν καθημερινά το προεδρικό μέγαρο, τη Βουλή, το υπουργείο Οικονομικών, την κεντρική τράπεζα. Είναι αυτά που οδήγησαν ώστε να έχουμε τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες σχεδόν καθημερινά συλλαλητήρια από εργαζόμενους, από φοιτητές, από μαθητές. Για δεκαετίες έχουμε να δούμε αυτό το κλίμα κινητοποιήσεων και σε επίπεδο μαζικότητας και σε επίπεδο μαχητικότητας.

Την προηγούμενη περίοδο όταν ο Χριστόφιας είχε κάνει την πρώτη συμφωνία για το μνημόνιο, όλοι τότε ζητούσαν, ο καθένας για τον εαυτό του, εξαίρεση από το μνημόνιο. Αυτή τη στιγμή το σύνθημα που κινητοποιεί και ενώνει όλον αυτόν τον κόσμο είναι το “πάρτε το μνημόνιο σας και φύγετε από δω”. Ένα τεράστιο προχώρημα.

Γκλόμπ και δακρυγόνα

Γιατί οι Κύπριοι δεν αντιδρούν μόνο ήρεμα και ευγενικά όπως προσπάθησαν να μας παρουσιάσουν τα κανάλια. Οι τραπεζιτικοί δεν κατάφεραν να μπουν στη βουλή γιατί τα ΜΑΤ τους αντιμετώπισαν με γκλοπ και δακρυγόνα. Κάποιος πήγε να κάνει ανάληψη στην τράπεζά του με ... μπουλντόζα. Σε μια από αυτές τις ραδιοφωνικές εκπομπές που γίνονται καθημερινά κάποιος βγήκε και είπε: “έχουμε τα G3 στο σπίτι”. Τα όπλα που έχουν όλοι οι έφεδροι, όσοι έχουν πάει στρατό, για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό απέναντι. Τώρα φαίνεται πως ο εχθρός δεν είναι απέναντι αλλά εδώ και βγήκε κόσμος και είπε: “θα πάρουμε τα G3 και θα κατέβουμε στις τράπεζες και τα υπουργεία”.

Στη συναυλία που έγινε την περασμένη Δευτέρα που ο κόσμος που μαζεύτηκε ξεπέρασε τις 50.000. Ο κόσμος που ανταποκρίθηκε δεν έδειχνε μια απλή φιλανθρωπία ή ευσπλαχνία αλλά έκφραζε την διάθεση του να κάνει κάτι.

Γιατί όμως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Eίναι μύθος πως φταίει ο διογκωμένος τραπεζικός τομέας που είχαμε στην Κύπρο. Ο τραπεζικός τομέας στην Κύπρο είχε ένα μέγεθος 5,5 φορές το ΑΕΠ. Ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι θεωρητικά 300%. Το Λουξεμβούργο έχει 42 φορές πιο μεγάλο τραπεζικό τομέα από το ΑΕΠ, η Μάλτα έχει 730%, πολύ μεγαλύτερα από την Κύπρο και τα δυο.

Το δεύτερο ψέμα είναι το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Κύπρος ήταν το “αβύθιστο πλυντήριο”, αλλά δεν είναι μόνο η Κύπρος. Στην Κύπρο υπάρχουν 30 δις ρώσικες καταθέσεις. Στις γερμανικές τράπεζες υπάρχουν 425 δις ρώσικες καταθέσεις.

Το επόμενο που ακούγεται πολύ συχνά είναι ότι δεν πήρε έγκαιρα μέτρα ο Χριστόφιας. Ψέμα, από νωρίς επέβαλε λιτότητα. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι πριν ένα χρόνο είχαν γίνει κινητοποιήσεις γιατί ακριβώς επέβαλε τις πρώτες περικοπές των μισθών. Από τότε μέχρι σήμερα οι περικοπές στους μισθούς και τα ωφελήματα των δημοσίων υπαλλήλων ξεπέρασαν το 35%. Άρα δεν είναι ούτε αυτό η πραγματική αιτία που φτάσαμε στην κρίση, όπως δεν είναι αυτό που πολύς κόσμος το προβάλει σαν επιχείρημα, δηλαδή το κούρεμα του ελληνικού χρέους το οποίο κόστισε 4,5 δις στις κυπριακές τράπεζες. Μπροστά στα 7,5 προφανώς δεν είναι αυτή η βασική αιτία.

Ούτε η άποψη πως η ένταξη στην Ε.Ε. όπως λένε πολλοί έφερε την κρίση. Προφανώς η ένταξη χειροτέρεψε και δυσκόλεψε πολύ περισσότερο τα πράγματα και η διαχείριση μέσα στο ευρώ οδήγησε σε αδιέξοδο αλλά πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι.

Η κρίση προκλήθηκε από τον ίδιο τον καπιταλισμό. Το σύστημα που έχει στην καρδιά του την κερδοσκοπία και τον ανταγωνισμό. Το '99 στην Κύπρο είχαμε την φούσκα του χρηματιστηρίου. Την πρώτη μεγάλη φούσκα που έριξε στην μαύρη τρύπα πάνω από 4 δις. Την επόμενη δεκαετία ακολούθησε η μεγάλη φούσκα των ακινήτων όπως σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης που είχαμε παρόμοια κρίση. Οι ίδιοι λόγοι οδήγησαν και στην κρίση στην Κύπρο όταν και αυτή η φούσκα άρχισε να σκάει. Και πάντα σε συνδυασμό με την έκθεση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, η οποία ήταν όχι μόνο σε ομόλογα αλλά και σε δάνεια. Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι η κρίση είναι του συστήματος για να μπορέσουμε να δώσουμε και τις απαντήσεις που χρειάζονται.

Η πρόταση είναι ξεκάθαρη από την μεριά της Κυπριακής κυβέρνησης. Η παραμονή στο ευρώ και την Ε.Ε. είναι μονόδρομος άρα και τα μέτρα είναι μονόδρομος. Ή θα πηγαίναμε σε άτακτη χρεοκοπία ή θα παίρναμε αυτά τα πολύ σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα. Διασώσαμε την Κύπρο από την χρεοκοπία, την διατηρούμε στο ευρώ και τώρα χρειάζεται όλοι να σκύψουμε το κεφάλι να ξαναχτίσουμε όλα αυτά που γκρεμίστηκαν.

Η εθνική ενότητα είναι η επωδός όλων των κομμάτων από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όλοι μαζί, οι Κύπριοι το ξανάκαναν και θα το ξανακάνουμε και τώρα χάρη στο φιλότιμό μας, κλπ.

Όμως δύσκολα η κυβέρνηση θα πείσει τον κόσμο ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα και πρέπει να τα δεχτεί και να σκύψει το κεφάλι, να δουλέψει όπως το '74 για να χτίσει ο Αναστασιάδης το δικό του θαύμα.

Νέες κινητοποιήσεις έχουν εξαγγελθεί μπροστά στην ψήφιση του Μνημόνιου. Πολιορκία της βουλής, κατ' αρχήν από τους τραπεζιτικούς για να μην αφήσουν να περάσουν τα μέτρα που θα οδηγήσουν στις απολύσεις τους, στην καταστροφή των ταμείων πρόνοιας, των συντάξεων, κλπ.

Και μπροστά σε αυτά, μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο που κινητοποιείται, τι κάνει η αριστερά; Η αλήθεια είναι πως η αριστερά έκανε ένα βήμα μπροστά από την εποχή του Χριστόφια. Είπε, λύση έξω από το μνημόνια έξω από την τρόικα. Όμως το μόνο που έκανε ήταν ότι έφερε δυο εμπειρογνώμονες τον Λαπαβίτσα και έναν από τη Γερμανία, για να επεξεργαστούν ένα πρόγραμμα πώς θα βρούμε τα λεφτά για να βγούμε έξω από το μνημόνιο.

Βαρίδια

Τη στιγμή που χιλιάδες κόσμου βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους και ζητά απαντήσεις, ζητά καθοδήγηση, ζητά οργάνωση για να μπορέσει να κερδίσει τις μάχες του, το ΑΚΕΛ έχει τα βαρίδια που κουβαλάει από την προηγούμενη διακυβέρνηση του Χριστόφια. Αυτός ήταν που κάλεσε την Τρόικα, αυτός ήταν που έκανε την πρώτη συμφωνία, αυτός ήταν που πέρασε από την Βουλή τα νομοσχέδια πριν ακόμα υπογράψει το μνημόνιο.

Άρα υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που κάτω από αυτή την πίεση κάνει ανοίγματα. Έχει στήθει μια Πρωτοβουλία ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές λιτότητας. Είναι αυτή που οργάνωσε την τελευταία κινητοποίηση έξω από το προεδρικό με χιλιάδες κόσμου. Είναι μια πραγματική ευκαιρία που υπάρχει για να μπορέσουμε να δώσουμε τις εναλλακτικές απαντήσεις.

Και οι εναλλακτικές απαντήσεις πρέπει να είναι ξεκάθαρες: μια πολιτική που μας φέρνει σε σύγκρουση και ανυπακοή με τις πολιτικές της κυβέρνησης, της τρόικας και της ΕΚΤ, μια πολιτική που οδηγεί σε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, που να λέει ξεκάθαρα: Παύση πληρωμών, δεν σας δίνουμε μία. Τα χρέη τα έχουμε πληρώσει πολλές φορές μέχρι τώρα.

Το 2012 η Κυπριακή δημοκρατία πλήρωσε 1 δις σε τόκους. Οι ανάγκες για την λειτουργία του κράτους στην Κύπρο είναι 1,5 δις το χρόνο. Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι υπηρεσίες με εξαίρεση τον στρατό, μπορούν θαυμάσια να λειτουργήσουν με 1,5 δις. Άρα υπάρχουν οι τρόποι και τα λεφτά και οι εναλλακτικές προτάσεις για να μην οδηγηθούμε στα μνημόνια.

Εκείνο που χρειάζεται είναι μια άλλη αριστερά, μια αριστερά που να μπορέσει να προβάλει αυτά τα αιτήματα: Παύση πληρωμών, Διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς καμιά αποζημίωση για τους τραπεζίτες και κάτω από εργατικό έλεγχο, γιατί αν τις πάρει ο Αναστασιάδης ξέρουμε τι θα τις κάνει.

Φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησίας. Δεν μπορεί η εκκλησία να βγαίνει και να λέει εγώ έχω 100 εκατομμύρια στην τράπεζα μπλοκαρισμένα τώρα, να δούμε πώς θα βοηθήσω. Είναι τεράστια η περιουσία της εκκλησίας που είναι αφορολόγητη. Και επιχειρήσεις και ξενοδοχεία.

Αυτή είναι η αριστερά που χρειάζεται. Να προβάλει τα αιτήματα που όχι μόνο έχουν ανταπόκριση στον κόσμο αλλά είναι αυτά που μπορούν να την συνδέσουν με τη μόνη δύναμη, το μόνο σύμμαχο που πραγματικά έχει. Τα εργατικά κινήματα στις υπόλοιπες χώρες της ευρώπης που αυτή τη στιγμή αντιστέκονται ενάντια στα μνημόνια, στις πολιτικές της τρόικας και της ΕΕ.



Πάνος Γκαργκάνας, Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα

Ξέρουμε πολύ καλά ότι έχει περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που η κυρίαρχη προπαγάνδα ήταν, και εξακολουθεί να είναι, ότι το χειρότερο κομμάτι της κρίσης είναι πίσω μας. Ότι η κατάσταση βελτιώνεται. Η κρίση τελειώνει.

Και μετά έσκασε η Κύπρος!

Η Κύπρος είναι μια κρίση που είναι χειρότερη από την ελληνική. Γιατί στα μνημόνια εδώ πέρα ποτέ δεν άνοιξε η συζήτηση για το αν θα έπρεπε να κουρέψουμε τις καταθέσεις. Στην Κύπρο ξεκίνησε από το ότι πρέπει να κουρέψουμε τις καταθέσεις και φτάσαμε σε αυτή την εικόνα, που η έκφραση «ελεγχόμενη χρεοκοπία», είναι πολύ κομψή έκφραση. Είναι μια άτακτη χρεοκοπία την οποία προσπαθούν να την περιμαζέψουν.

Και το ερώτημα που υπάρχει είναι γιατί έχουμε αυτή την υποτροπή της κρίσης.

Η ίδια η ΕΕ ισχυρίζεται ότι αυτό έγινε γιατί η Κύπρος έπαιζε το ρόλο του πλυντήριου για τους Ρώσους μεγιστάνες. Παραμύθι αφού υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα πλυντήρια. Η Κύπρος ήταν νεοφερμένη σε αυτό. Έχουν προηγηθεί πολλοί άλλοι, όπως το Λουξεμβούργο, μια από τις ιδρυτικές 6 χώρες μέλη της ΕΟΚ.

Παραμύθι είναι και η άλλη άποψη. Η Κύπρος λένε πέρασε στην σφαίρα επιρροής της Ρωσία και η Γερμανία την χτύπησε για να την φέρει κάτω από Γερμανικό έλεγχο. Η Κύπρος ήταν αποικία της Βρετανίας. Η φούσκα της Κύπρου έχει περισσότερες δεσμούς με το Σίτι του Λονδίνου παρά με όλους τους Ρώσους μεγιστάνες μαζεμένους.

Εκτός από τους πολιτικούς που πουλάνε προπαγάνδα υπάρχουν και οι οικονομολόγοι που σερβίρουν την κυρίαρχη ιδεολογία με διαφορετικό τρόπο. Είναι διαφορετικό αυτό που έγινε στην Κύπρο, λένε. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι μέχρι τώρα οι διασώσεις τραπεζών γινόντουσαν σε βάρος των φορολογούμενων. Πλήρωνε το κράτος για να σώζει τράπεζες. Αυτό τώρα αλλάζει. Με το κυπριακό μοντέλο πληρώνουν οι επενδυτές και όχι οι φορολογούμενοι. Και αυτό είναι παραμύθι. Όχι γιατί δεν αλλάζει το μοντέλο, πράγματι αλλάζει, αλλά γιατί ούτε το Σόιμπλε, ούτε τον Σαμαρά, ούτε τον Αναστασιάδη τον έπιασε ο πόνος για τον απλό φορολογούμενο πολίτη.

Από τα bail-out στα bail-in

Η πραγματικότητα είναι ότι το προηγούμενο μοντέλο διάσωσης των τραπεζών με την κρατική παρέμβαση έφτασε στα όριά του. Εξαντλήσανε αυτές τις δυνατότητες, δεν αντέχει η Γερμανία και ολόκληρη η ΕΕ να φορτωθούν την διάσωση των τραπεζών της Ισπανίας και της Ιταλίας και γι’ αυτό πηγαίνουν προς την κατεύθυνση του να βρουν και άλλες μορφές λεηλασίας. Αυτός είναι και ο λόγος που φεύγουμε από τα bail-out και πηγαίνουμε στα bail-in.

Είμαστε στην τρίτη φάση της παγκόσμιας κρίσης του Καπιταλισμού. Η πρώτη ήταν το 2008 όταν κατάρρευσε η Lehman Brothers και πανικόβλητα τα κράτη ρίξανε κεφάλαια στους τραπεζίτες για να διασώσουν τα τραπεζικά τους συστήματα. Η δεύτερη φάση ήταν όταν άρχισαν οι χρεοκοπίες κρατών, ξεκινώντας από το Ντουμπάι όταν το πλούσιο εμιράτο ήταν το πρώτο που χρεοκόπησε. Ήταν η δεύτερη φάση της χρεοκοπίας που είχε τα μνημόνια διάσωσης, όχι τραπεζών αλλά κρατών.

Και τώρα μπαίνουμε σε μια τρίτη φάση, που δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνουν ούτε αυτές τις διασώσεις και περνάμε στις ελεγχόμενες χρεοκοπίες. Κάποιοι πρέπει να χρεοκοπήσουν και θα έχουμε το μηχανισμό να ελέγξουμε ποιοι χρεοκοπούν, ποιοι επιβιώνουν και πώς χειριζόμαστε όλη αυτή την κατάσταση. Πρόκειται για επιδείνωση της κρίσης του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση της κρίσης βάζει όλες τις πολιτικές δυνάμεις απέναντι σε νέα καθήκοντα. Και γι’αυτό, ιδιαίτερα στην Ελλάδα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα μπαράζ που έρχεται από την κυβέρνηση και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. “Τι έδειξε η Κύπρος; Η αντίσταση είναι ματαιοπονία, δεν υπάρχει άλλη λύση”, λένε.

Υπάρχουν απόψεις, ακόμα και στην αριστερά, που λένε πως το δεύτερο μνημόνιο το έκαναν πιο άγριο για να τιμωρήσουν τους Κύπριους που τολμήσανε να πούνε το όχι. Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα. Πιστεύει κανένας ότι το κούρεμα θα είχε παραμείνει στα ποσοστά που είχε ανακοινώσει το Eurogroup, 7% για κάτω από τις 100 χιλιάδες και 9,9% για πάνω από τις 100 χιλιάδες; Δηλαδή, φτάσαμε από το 9,9% στο 80% σε μια βδομάδα γιατί οι κύπριοι βουλευτές είπαν όχι;

Η αλήθεια είναι ότι η κρίση είναι ανεξέλεγκτη. Η χρεοκοπία δεν είναι ελεγχόμενη και γι’ αυτό τα ποσοστά του κουρέματος χειροτερεύουν. Δεν είναι τιμωρία για τους ατίθασους κύπριους, αλλά έκφραση της κρίσης, ότι δεν ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται. Και δεν μπορούν αυτό να το γυρνάνε ανάποδα. Ίσα ίσα αν δεν είχαν βγει οι Κύπριοι στους δρόμους, αν δεν πολιορκούσαν την βουλή να αναγκάσουν το νεοεκλεγμένο πρόεδρο να κάνει γαργάρα την υπογραφή και την συμφωνία του στο Eurogroup θα τους είχανε φάει όλες τις καταθέσεις. Αυτή τη στιγμή θα ήταν τα κουρέματα κάτω από τις 100 χιλιάδες ευρώ στο 80%. Αυτό θα είχε γίνει.

Η αντίσταση φέρνει αποτέλεσμα και γι’ αυτό έχουνε λυσσάξει να την συκοφαντήσουν. Και είναι προκλητικό αυτά να τα λέει η ελληνική κυβέρνηση. Όλο αυτό το κύκλωμα που συμμετέχει ενεργά στην λεηλασία της Κύπρου. Γιατί ανεβαίνουν τα ποσοστά του κουρέματος και χειροτερεύει η κατάσταση; Υπάρχει ένα πολύ απλό πράγμα. Δώσανε στο Σάλα δώρο τις Κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα αλλά το χρέος των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα το δώσανε στους Κύπριους. Αυτοί είναι που κάνανε τους δυο γύρους να είναι χειρότεροι, αυτοί έκαναν την κρίση ανεξέλεγκτη.

Οι απαντήσεις της Αριστεράς

Και γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να μπούμε στις απαντήσεις της αριστεράς. Είναι κρίσιμη η στιγμή. Πιέζουν τρομερά τον ΣΥΡΙΖΑ και οι υποχωρήσεις είναι συνεχείς. Από την άλλη το ΚΚΕ είναι σε κατάσταση κρίσης. Πώς θα επεξεργαστεί τις απαντήσεις του είναι παιζόμενο όπως φαίνεται από τις εξελίξεις στο συνέδριό του. Έχει τεράστιο ρόλο να παίξει η επαναστατική αριστερά στο να δώσει απαντήσεις που να καθορίσουν τον τόνο σε όλη την αριστερά. Δεν είναι στιγμή για υποχώρηση. Είναι στιγμή να βγούμε επιθετικά.

Το δικό μας κομμάτι της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς πρέπει να πει καθαρά, πως καλά κάνει ο κόσμος και θυμάται τον Αττίλα και το ’74, γιατί ήταν καταστροφή ο πόλεμος το ’74 και σήμερα ξανά είναι καταστροφή, αλλά αυτή τη φορά ο Αττίλας φοράει γαλάζια. Φοράει την γαλανόλευκη. Λέγεται Βγενόπουλος, λέγεται Σάλας, Αναστασιάδης, Σαμαράς, λέγεται ΕΕ –και αυτή γαλάζια είναι- άρα έχουμε να κάνουμε με έναν καπιταλιστικό Αττίλα.

Και η απάντηση είναι πάρα πολύ χειροπιαστή. Αυτό το ζήτημα που ανοίγει τώρα, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, είναι το θέμα της διαγραφής του χρέους απέναντι στην ΕΚΤ. Αυτό που είναι δεμένο στο λαιμό και των εργατών στην Κύπρο και των εργατών στην Ελλάδα είναι πλέον το χρέος προς την ΕΚΤ.

Βγαίνουν και λένε, δεν μπορεί να κουρευτεί η ΕΚΤ. Άλλο το PSI στο νότο, άλλο τα κουρέματα στην Κύπρο, καταθέτες μπορούμε να κουρέψουμε, αλλά τον Ντράγκι και τους τραπεζίτες της Φρανκφούρτης δεν μπορούμε να τους κουρέψουμε. Η δική μας απάντηση είναι πως αυτό εννοούμε διαγραφή του χρέους. Να μην πληρώσουν οι Κύπριοι τα 9 δις στην Φρανκφούρτη. Να μην πληρώσουμε εδώ. Να μην πληρώσουμε τίποτα στους τραπεζίτες. Συμπεριλαμβάνοντας το τεράστιο μερίδιο που έχει η ΕΚΤ. Γιατί αυτό είναι πραγματική, ριζική λύση. Αν αρνηθούμε να πληρώσουμε αυτό το ποσό έχει φύγει η πέτρα που κρατάει όλη την οικονομία κάτω.

Κανένας δεν τολμάει να το πει. Γιατί διαγραφή του χρέους σημαίνει ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, αυτή τη στιγμή. Όποιος μιλάει για διαγραφή του χρέους πρέπει να βάλει και αυτό στο πρόγραμμά του. Και βέβαια κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο. Αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία, γιατί επιμένουμε, ιδιαίτερα το ΣΕΚ αλλά και συνολικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, τα όργια που γίνανε στην Κύπρο δικαιώνουν αυτή τη θέση. Χωρίς εργατικό έλεγχο μπορεί ο κάθε κουμπάρος του Αναστασιάδη να πάρει 500 εκατομμύρια και να αγοράσει ένα ακίνητο στο Λονδίνο. Αν αφήνουμε να παίζονται τέτοια παιχνίδια από τους Βγενόπουλους, του Σάλες, τους κολλητούς του Σαμαρά, του Βενιζέλου και άλλων τέτοιων αστέρων της διαφάνειας, που δεν ξέρουν ούτε για λίστες Λαγκάρντ, ούτε για τίποτα, τότε η λεηλασία δεν θα έχει τέλος.

Άρα το πρόγραμμα είναι πολύ συγκεκριμένο, αλλά και συνολικό και χρειάζεται να δώσουμε αυτή τη μάχη, ότι προς τα εκεί πρέπει να προσανατολισθεί η αριστερά.

Σαν τελευταία σημείωση σε σχέση με όσους ανησυχούν ότι η ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ είναι πατριωτικό αίτημα, εθνικιστικό αίτημα, διότι σπρώχνει την Ελλάδα στην απομόνωση. Το αντίθετο συμβαίνει, είναι διεθνιστικό αίτημα η ρήξη με το ευρώ και την ΕΚΤ. Θα ξεσηκώσει τους εργάτες όλης της Ευρώπης, της Ισπανίας, της Ιταλίας που ξέρουνε ότι είναι οι επόμενοι. Και πρέπει να έχουμε μια τέτοια αντιμετώπιση. Στην Ελλάδα έχουμε την εμπειρία πώς λειτουργεί αυτή η σύνδεση.

Αν έχουμε δημοκρατία σήμερα την μισή δημοκρατία τη χρωστάμε στην Κύπρο. Η άλλη μισή ήταν το Πολυτεχνείο. Αλλά ήταν ένας συνδυασμός που έριξε την χούντα και έφερε την δημοκρατία στην Ελλάδα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η αντίσταση των Κύπριων στο πραξικόπημα το καλοκαίρι του 1974. Λοιπόν, το 1974 η αντίσταση των Κυπρίων μας χάρισε τη δημοκρατία, το 2013 η αντίσταση των Κυπρίων θα μας χαρίσει την ανατροπή του Καπιταλισμού. Αυτή είναι η αντιμετώπισή μας και θα επιμείνουμε σε αυτή την κατεύθυνση για να τραβήξουμε ολόκληρη την αριστερά.


Διαβάστε επίσης

Ανταπόκριση από τη Λευκωσία: Η αντίσταση συνεχίζεται