Οι Μεγάλες Δυνάμεις φαίνονται να περικυκλώνουν την αιμορραγούσα και πληγωμένη από τον πόλεμο, Συρία. Η Βρετανία και η Γαλλία έβαλαν με το ζόρι την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει το εμπάργκο στην παροχή όπλων προς τους αντάρτες.
Η Ρωσία πήρε την εκδίκησή της, ανακοινώνοντας πως θα παραδώσει αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 στο καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Με δεδομένο ότι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) δεν διαθέτει αεροπορία, αυτή η κίνηση φαίνεται να στοχεύει ενάντια σε οποιαδήποτε δυτική απόπειρα να επιβληθεί ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, όπως και ενάντια στο Ισραήλ.
Κάτι πιθανά πιο επικίνδυνο είναι η αυξανόμενη εμπλοκή δυνάμεων της περιοχής στον πόλεμο μεταξύ του Άσαντ και του FSA. Η Χεζμπολάχ, το σιιτικό κίνημα του Λιβάνου, κέρδισε τα εύσημα των αντιιμπεριαλιστών ολόκληρου του κόσμου όταν γονάτισε τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις το 2006.
Τώρα κλιμακώνει τη στρατιωτική της στήριξη για το καθεστώς του Άσαντ. Οι μαχητές της Χεζμπολάχ φέρονται να παίζουν κρίσιμο ρόλο στην επιχείρηση ανακατάληψης του αλ-Κουσάιρ. Αυτή η άτυχη πόλη βρίσκεται στρατηγικά τοποθετημένη στo “πέρασμα της Χομς”, το οποίο συνδέει την πρωτεύουσα Δαμασκό με τις παράκτιες περιοχές στα βορειοδυτικά, οι οποίες είναι η πατρίδα της θρησκευτικής μειονότητας των Αλαουϊτών, που αποτελούν τη βάση του καθεστώτος.
Η μάχη του αλ-Κουσάιρ υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο η Χεζμπολάχ συμμετέχει στη στήριξη του Άσαντ. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα γεωπολιτικής πληροφόρησης Stratfor, “η εξωτερική βοήθεια έδωσε τη δυνατότητα στη Συρία να δημιουργήσει μια νέα πολιτοφυλακή, γνωστή ως Δύναμη Εθνικής Άμυνας, ώστε να ισοφαρίσει τις απώλειες που υπέστη ο στρατός. Με τη βοήθεια συμβούλων από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, το καθεστώς κατάφερε με ταχύτητα να εκπαιδεύσει και να αναπτύξει μέλη αυτής της πολιτοφυλακής. Η Δύναμη Εθνικής Άμυνας έφερε αξιόπιστο ανθρώπινο δυναμικό υπέρ του καθεστώτος, αλλά εξίσου σημαντικό είναι πως απελευθέρωσε τον συμβατικό στρατό ώστε να μπορέσει αυτός να εκτελέσει δύσκολες επιθετικές επιχειρήσεις.”
Η Χεζμπολάχ και ο Άσαντ εδώ και καιρό βρίσκονται σε συμμαχία με το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας στο Ιράν. Όμως η Χεζμπολάχ έχει βαθιές λαϊκές ρίζες στο Λίβανο που προκύπτουν πάνω απ' όλα από το ρόλο της στην αντίσταση κατά του Ισραήλ. Το βάθεμα της παρέμβασης στον συριακό αγώνα είναι μια καταστροφική επιλογή από πλευράς του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα.
Ο Άσαντ προσπαθεί απεγνωσμένα να μετατρέψει τη λαϊκή εξέγερση κατά του καθεστώτος του σε έναν θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της σουνιτικής πλειοψηφίας και μια συμμαχίας μεταξύ των μειονοτήτων: Αλαουϊτών, Σιιτών και Χριστιανών. Όσο περισσότερο τα καταφέρνει, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ότι ο πόλεμος θα διαχυθεί στο Λίβανο, αναζωπυρώνοντας τις αιματηρές θρησκευτικές συγκρούσεις που διέλυσαν τη χώρα στις δεκαετίες του '70 και του '80.
Εξάπλωση
Ο Άσαντ έχει λίγα να χάσει αν η σύγκρουση εξαπλωθεί. Την περασμένη Πέμπτη απείλησε να “ανοίξει ένα μέτωπο αντίστασης” στα υψώματα του Γκολάν, τα συριακά εδάφη που άρπαξε το Ισραήλ το 1967. Το Ισραήλ έχει απειλήσει ότι δεν θα επιτρέψει να λειτουργήσουν οι πύραυλοι S-300.
Αυτές οι εξελίξεις υπογραμμίζουν πως, λόγω της στρατηγικής συμμαχίας που έχει η Μέση Ανατολή για το Δυτικό ιμπεριαλισμό, οι αραβικές επαναστάσεις έχουν αναπτυχθεί σε δύο διαστάσεις. Η πρώτη είναι η εγχώρια δυναμική μεταξύ λαϊκής εξέγερσης και αντεπαναστατικής αντίδρασης και η δεύτερη είναι οι γεωπολιτικές διαμάχες ανάμεσα σε Μεγάλες Δυνάμεις και τοπικές άρχουσες τάξεις.
Ορισμένοι στην Αριστερά επέμεναν να βλέπουν τη συριακή επανάσταση εξ ολοκλήρου μέσα από το πρίσμα της γεωπολιτικής. Υποστήριξαν τον Άσαντ στη βάση τραβηγμένων ισχυρισμών για τον “προοδευτικό” ρόλο του καθεστώτος ενάντια στο Ισραήλ.
Ήταν λάθος γιατί αγνοούσαν τις βαθιές κοινωνικές ρίζες μιας εξέγερσης η οποία στρέφεται όχι απλώς ενάντια στη δικτατορία των Άσαντ, αλλά και ενάντια στον καπιταλισμό των κολλητών που προωθείται στη Συρία από τότε που ανέλαβε ο Άσαντ.
Ωστόσο, υπάρχει ένας πραγματικός κίνδυνος ότι η γεωπολιτική θα καθορίσει την επανάσταση στη Συρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρή προοπτική για μια άμεση σύγκρουση μεταξύ των Αγγλογάλλων και της Ρωσίας για το ζήτημα της Συρίας.
Οι Ρώσοι φαίνονται αποφασισμένοι να στηρίξουν τον βασικό τους σύμμαχο στη Μέση Ανατολή, αλλά υπάρχουν πολλές κινήσεις εντυπωσιασμού και από τις δυο πλευρές. Οι πύραυλοι μπορεί να μη φτάσουν στη Συρία νωρίτερα από ένα χρόνο. Η κατάργηση του ευρωπαϊκού εμπάργκο μοιάζει να στοχεύει στην αύξηση της διπλωματικής πίεσης πάνω στον Άσαντ.
Επιπλέον, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν δείχνει να έχει καμία όρεξη για καινούργιο πόλεμο στον μουσουλμανικό κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν για να περιορίσουν το Κατάρ, το μεγαλύτερο πάροχο όπλως προς του Σύρους αντάρτες.
Παρόλα αυτά, αυτός ο πόλεμος διά αντιπροσώπων που οι εξωτερικές δυνάμεις προσπαθούν να διεξάγουν μέσα στη Συρία είναι ικανός να προκαλέσει ένα ευρύτερο κύμα εμφυλιακών συρράξεων.