Η 5 Ιούνη είναι μια ευκαιρία για να διαδηλώσουμε ξανά κατά χιλιάδες στους δρόμους και να στείλουμε το μήνυμα στην κυβέρνηση ότι το εργατικό κίνημα είναι εδώ και δεν πρόκειται να επιτρέψει την εφαρμογή της βαρβαρότητας που επιδιώκουν να επιβάλλουν κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ και βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη:
Ηδη, στο Δημόσιο, με εγκύκλιο του Σαχινίδη μπαίνουν σε εφαρμογή οι νέες μειώσεις στους μισθούς και τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων. Η 7% περικοπή του μισθού αυξάνεται στο 10%. Οι εργαζόμενοι του δημοσίου θα κληθούν να κάνουν διακοπές με το επίδομα αδείας των 250 ευρώ.
Στο Ασφαλιστικό, η «τρόικα» πιέζει για ακόμα πιο σκληρό νομοσχέδιο από αυτό που παρουσιάζει ο Λοβέρδος, βάση του μνημονίου που έχει συμφωνηθεί - και η κυβέρνηση συζητά, υπό τον Πάγκαλο, να το επαναφέρει με ακόμα χειρότερους όρους για τους ασφαλισμένους στο τέλος Ιούνη.
Την ίδια στιγμή, ο Λοβέρδος ετοιμάζεται να προχωρήσει με προεδρικά διατάγματα όλες τις σκληρές επιθέσεις που προβλέπει το μνημόνιο για τα εργασιακά - με την ολόψυχη βέβαια στήριξη του πρόεδρου του ΣΕΒ Δασκαλόπουλου.
Οσον αφορά την υπογραφή της νέας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, το μνημόνιο ζητάει πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για τρία χρόνια.
Τέλος, διυπουργική επιτροπή ετοιμάζεται για να παρουσιάσει σε ένα από τα αμέσως επόμενα υπουργικά συμβούλια το σχέδιο αποκρατικοποιήσεων με το οποίο σκοπεύουν να ξεπουλήσουν τα πάντα, από τον ΟΣΕ και την ΕΥΔΑΠ μέχρι τις πλατείες και τις παραλίες.
Μαζικά
Για όλες αυτές τις επιθέσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη έχουμε χρέος να οργανώσουμε το μαζικό κατέβασμα των χώρων εργασίας, των σχολών, των σχολείων, των γειτονιών. Και όχι μόνο.
Χρειάζεται να στείλουμε το μήνυμα σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη συνδικαλιστική ηγεσία στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ότι το επόμενο βήμα πρέπει να είναι μια κοινή 48ωρη απεργία. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση στις 5 Μάη - και αυτή που ακολούθησε, παρά την προπαγάνδα για τους νεκρούς της Μαρφίν, στις 20 Μάη - δείχνουν ότι η βάση θέλει απεργίες, η βάση θέλει σύγκρουση τώρα με τα νέα μέτρα. Τα όλο και πιο έντονα πλακώματα που ανοίγουν ακόμα και μέσα στα υψηλά κλιμάκια της ΠΑΣΚΕ είναι μια απτή απόδειξη.
Αυτές τις ευκαιρίες αφήνουν ανεκμετάλλευτες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΜΕ - πχ στην τελευταία ολομέλεια της ΓΣΕΕ. Eίναι χρέος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να κάνει, αυτό που δεν κάνει η υπόλοιπη αριστερά. Από τη μια να βοηθήσει να ξεδιπλωθούν όλες οι ανταρσίες της βάσης με αποφάσεις για κλιμάκωση και οργάνωση από τα κάτω των απεργιών στους χώρους εργασίας και στους κλάδους. Και από την άλλην να αναδείξει σαν κεντρικό αίτημα του εργατικού κινήματος και όλων των συνδικάτων την ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας Κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ σε αντικαπιταλιστική προοπτική: Απαγόρευση των απολύσεων, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, κρατικοποίηση των τραπεζών και εργατικό έλεγχο, παύση των εξοπλισμών, παύση πληρωμών του χρέους.