Η συζήτηση ήταν χωρισμένη σε τρία θέματα για τα οποία τοποθετήθηκαν συνολικά 48 αντιπρόσωποι των πυρήνων του ΣΕΚ από όλη την Ελλάδα. Την εισήγηση στο πρώτο θέμα την έκανε εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, η Μαρία Στύλλου κι αφορούσε τις πολιτικές εξελίξεις και τους εργατικούς αγώνες που ανοίγουν μπροστά μας. Ακολούθησαν άλλες δύο συζητήσεις, η μία σε σχέση με την Πανελλαδική και Διεθνή Αντιφασιστική Συνάντηση και τη μάχη της ΚΕΕΡΦΑ ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις διώξεις των αντιφασιστών αγωνιστών με εισηγητή τον Πέτρο Κωνσταντίνου. Η τρίτη συζήτηση είχε εισηγητή τον Πάνο Γκαργκάνα και αφορούσε τον πόλεμο στη Συρία. Παρακάτω βρίσκονται τα κύρια σημεία της εισήγησης της Μαρίας Στύλλου.
“Η κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Είναι αναγκασμένη να περάσει νέο μνημόνιο το οποίο δεν έχει τη δύναμη να το περάσει. Η περίοδος θυμίζει τον καιρό που έπεφτε η κυβέρνηση του Παπανδρέου μόνο που αυτή τη φορά δεν έχουν εύκολο σενάριο. Το μοντέλο Παπαδήμου δοκιμάστηκε χωρίς αποτέλεσμα, ενώ το μοντέλο της τρικομματικής κατέρρευσε ήδη από τον Ιούνη με την κατάληψη της ΕΡΤ. Η αποτυχία του success story του Σαμαρά φαίνεται και με τον προεκλογικό καβγά στη Γερμανία.
Το ποιος θα καθορίσει τις εξελίξεις δεν είναι μονόδρομος. Το τι κάνουν οι επαναστάτες παίζει ουσιαστικό ρόλο. Όχι μόνο το αν θα πέσει η κυβέρνηση, αλλά ποιός θα τους ρίξει, με τι όρους και τι θα ακολουθήσει αυτούς που πέφτουν. Έχουμε το παράδειγμα των Ιουλιανών το '65 όταν η αστική τάξη κατάφερε να καθορίσει τις εξελίξεις λόγω των συμβιβασμών της Αριστεράς. Έχουμε το παράδειγμα της επανάστασης στην Αίγυπτο που αυτή τη στιγμή προσπαθεί ο στρατός, ένα άλλο κομμάτι της άρχουσας τάξης, να αποκτήσει τον έλεγχο. Οι σύντροφοί μας στην Αίγυπτο έχουν δίκιο που λένε ότι η κατάσταση στην Αίγυπτο θα εξαρτηθεί από το εργατικό κίνημα και το ρόλο που θα παίξει η επαναστατική αριστερά.
Ο Σεπτέμβρης ξεκινάει με τους καλύτερους όρους από μεριάς εργατικού κινήματος. Ξεκινάει με τη δυνατότητα για απεργία διαρκείας σε όλο το δημόσιο. Ξεκινάει με την μάχη για απεργία διαρκείας από ένα πολύ βασικό κλάδο που είναι οι εκπαιδευτικοί. Και μπαίνουν οι πιέσεις για απεργία διαρκείας και στα νοσοκομεία.
Συνελεύσεις
Οι μάχες αυτές δεν ξεκινάνε από τις 16/9 με την απεργία της ΟΛΜΕ ή στις 18/9 με την 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ. Αρχίζουν από αύριο με τις συνελεύσεις στα σχολεία. Είναι πολύ κρίσιμο το πώς θα οργανωθούν αυτές οι συνελεύσεις, το πώς θα βρεθούμε σε όλα τα σχολεία και πώς θα οργανώσουμε τη δυνατότητα να κερδιθούν αυτές οι συνελεύσεις με 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες.
Το απεργιακό πρόγραμμα που προκύπτει κάτω από την πίεση της βάσης πρέπει να εφαρμοστεί. Αυτό είναι κεντρικό για κάθε σύντροφο και κάθε πυρήνα. Για να προχωρήσουν οι μάχες χρειάζονται εργασιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς. Τα πράγματα έχουν προχωρήσει και αυτό δείχνει το παράδεγμα της ΕΡΤ. Τα σχέδια της κυβέρνησης διαλύθηκαν στην περίπτωση της ΕΡΤ επειδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπήκαν κι οργάνωσαν την αντίσταση.
Έχουμε να δώσουμε πολιτικές μάχες. Τη μάχη με το ρατσισμό και το φασισμό. Τη μάχη για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπάρχουν κι αυτά που απειλεί να φτιάξει ο Δένδιας για να κλείσει τους Σύριους πρόσφυγες. Τη μάχη ενάντια στον πόλεμο στη Συρία και την ελληνική εμπλοκή.
Πάνω από όλα έχουμε τη μάχη της προοπτικής κι έχουμε τρόπους για να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Φέτος είναι τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι η συζήτηση με ποιον τρόπο γίνονται εξεγέρσεις, επαναστάσεις και πού μπορούν να φτάσουν. Η επαναστατική αριστερά του Πολυτεχνείου δεν έπαψε να παλεύει. Το 100ο τεύχος του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω θα είναι αφιερωμένο στα τελευταία 20 χρόνια και στις μάχες μέσα στο εργατικό κίνημα και την αριστερά.
Παράλληλα έχουμε τη συμπλήρωση 20 χρόνων από το Σεπτέμβρη του '93 που η Εργατική Αλληλεγγύη έγινε βδομαδιάτικη. Τότε το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε κάτω από την πίεση της τάξης να κρατικοποιήσει τα ιδιωτικοποιημένα λεωφορεία. Η επόμενη κυβέρνηση θέλουμε κάτω από την πίεση του κινήματος να βάλει την υπογραφή της στην ανατροπή των μνημονίων, στη διαγραφή του χρέους, στη ρήξη με το ευρώ”.
Για τη συμπαράσταση στην ΕΡΤ και το συντονισμό που έχει δημιουργηθεί στην Πάτρα με πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ, μίλησε ο Νεκτάριος Χ. Στο συντονισμό συμμετέχουν εργαζόμενοι από περισσότερους από 20 χώρους μεταξύ αυτών η ΕΡΤ, το Πράκτικερ, οι ΟΤΑ κλπ. “Το πρώτο μεγάλο βήμα αυτού του συντονισμού είναι ένα μεγάλο πανπατραϊκό συλλαλητήριο στις 7/9” είπε και συνέχισε “στις συνελεύσεις συμπαράστασης στην ΕΡΤ η παρέμβασή μας βοήθησε στην ενίσχυση της αντίληψης που τόνιζε τη συμπόρευση με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα.”
Ο Δημήτρης Σ. από το Βόλο, μίλησε για την παρέμβαση στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, την ΑΓΕΤ, του δήμου, των διοικητικών του Παν/μίου και τους εκπαιδευτικούς. Ο Μιχάλης, επίσης από την πόλη της Μαγνησίας, αναφέρθηκε στην επιτυχία του αντιφασιστικού κινήματος με το κλείσιμο των τοπικών γραφείων της Χρυσής Αυγής.
“Δεν υπάρχει γειτονιά που να μην έχει μια ΕΡΤ, είτε είναι σχολείο, είτε νοσοκομείο” είπε ο Γιώργος Τ. από το Θριάσιο. “Στα νοσοκομεία αισθανόμαστε και παντοδύναμοι και αδύναμοι” είπε εξηγώντας στη συνέχεια από τη μια πόσο μεγάλο ρόλο έχει παίξει η δράση του συντονισμού των υγειονομικών, αλλά και πόσες δυσκολίες έχει το ξεπέρασμα της αδράνειας της επίσημης αριστεράς και των εμποδίων που βάζουν οι γραφειοκράτες. “Η μάχη πάει νοσοκομείο το νοσοκομείο, συνέλευση τη συνέλευση, άνθρωπο τον άνθρωπο”.
“Στη Θεσσαλονίκη τρία νοσοκομεία πάνε για κλείσιμο, το Αφροδισίων, το Λοιμωδών και το Παναγία κι έχουμε ριχτεί στη μάχη για να τα κρατήσουμε ανοιχτά” είπε η Φύλλια Π. “Πήραμε την απόφαση να οργανώσουμε ένα συντονισμό συνεργαζόμενοι με εργαζόμενους από τα τρια αυτά νοσοκομεία.”
Η Λίλιαν Μ., από το Περιστέρι, αναφέρθηκε στον αγώνα να μην κλείσει το νοσοκομείο Λοιμωδών. “Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που θέλει να παλέψει. Η περίπτωση του Λοιμωδών δίνει πολλά συμπεράσματα. Είναι ένα νοσοκομείο που έχει δώσει μάχες στο παρελθόν αφού χρόνια προσπαθούν να το κλείσουν. Είχαμε την επιλογή να πάμε και να μείνουμε στο σχολιασμό για το τι λένε οι εργαζόμενοι, τι δεν κάνει το ΚΚΕ κλπ ή να μπούμε και να καθορίσουμε ότι η μάχη θα πάει μέχρι το τέλος. Είναι μια σκληρή μάχη που συνεχίζεται, με βασικό συμπέρασμα ότι τίποτα δεν οργανώνουμε μόνοι μας. Συνεργαζόμαστε με πολύ κόσμο που βρίσκεται γύρω μας.”
“Έχουμε κάνει καλή αντιφασιστική δουλειά στον Πειραιά με αποκορύφωμα το επιτυχημένο φεστιβάλ που οργανώσαμε, αλλά στα νοσοκομεία και τα σχολεία τώρα ξεκινάει η δουλειά” είπε η Δήμητρα, εκπαιδευτικός από τον Πειραιά. ”Αυτή τη στιγμή οι εκπαιδευτικοί και οι υγειονομικοί στον Πειραιά ζητάνε από εμάς να τους οργανώσουμε. Από τη Δευτέρα πρέπει να βρεθούμε και να συζητήσουμε σε κάθε νοσοκομείο και σε κάθε σχολείο.”
“Η επιτροπή αγώνα των εκπαιδευτικών λειτουργεί όλο το καλοκαίρι με μεγάλη μαζικότητα και είναι κοινός τόπος ότι δεν υπάρχει άλλη προοπτική από την απεργία διαρκείας” είπε η Μαργαρίτα Π., δασκάλα από τα Χανιά. “Αντίστοιχη εικόνα υπάρχει και στην ΕΡΑ όπου συνεχίζουν παρά τις δυσκολίες. Έτσι φτάνει η ΑΔΕΔΥ να λέει για απεργία διαρκείας. Όμως δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη γιατί παραμένει συνδικαλιστική γραφειοκρατία που ανα πάσα στιγμή μπορεί να το μπλοκάρει, όπως το Μάιο με τους καθηγητές. Αυτή ακριβώς ήταν και η συζήτηση στις Παρεμβάσεις, ότι δεν περιμένουμε κανένα και ξεκινάμε από τώρα να οργανώνουμε την απεργία. Πάμε να στήσουμε και να ξαναλειτουργήσουμε τις απεργιακές επιτροπές.”
Για τα συμπεράσματα από την παρέμβαση στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, μίλησε η Αλεξάνδρα Μ. “Πρώτο συμπέρασμα είναι η δύναμη της τάξης. Όταν μπαίνει σε κίνηση μπορεί να ρίχνει κυβερνήσεις. Όταν οργανώνεται στη βάση, μπορεί κι ασκεί πίεση στη συνδικαλιστική ηγεσία να στηρίζει τον αγώνα. Δεύτερο συμπέρασμα η αλλαγή των ιδεών. Υπήρχαν εργαζόμενοι που το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν στη μάχη αλλά τώρα είναι στην πρώτη γραμμή.”
Ο Πέτρος από τα Κάτω Πετράλωνα μίλησε για την πάλη ενάντια στη Χρυσή Αυγή στη δουλειά του, στο χώρο των ταξί. “Στο χώρο μου η Χρυσή Αυγή είναι τρίτη δύναμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι κυριαρχεί. Το ΚΚΕ είναι δεύτερη δύναμη. Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα πυρήνα ώστε να κατεβαίνουμε αυτόνομα στις συνελεύσεις και να κάνουμε παρεμβάσεις” είπε.
Στην καμπάνια ενάντια στη δίωξη του Π. Κωνσταντίνου αναφέρθηκε ο Κώστας Τ., από τη Θεσσαλονίκη. “Είναι ευκαιρία για να ξεμπροστιάσουμε την κυβέρνηση και τον ενορχηστρωτή της επίθεσης, τον Δένδια. Και λίγα είναι αυτά που έγραφε ο Πέτρος στην ανακοίνωση για την οποία διώκεται.”
Η Κατερίνα Π. από το Ίλιον μίλησε για τον αγώνα ενάντια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. “Έχουμε βρεθεί πολλές φορές έξω από το στρατόπεδο γιατί οι μετανάστες δεν έχουν σταματήσει να ξεσηκώνονται. Η διαδήλωση στις 14/9 είναι σταθμός αλλά η μάχη θα συνεχιστεί.”
Για τον πόλεμο στη Συρία μίλησε ο Γιώργος Ρ., από το Νέο Ηράκλειο, θυμίζοντας την παρακαταθήκη του αντιπολεμικού κινήματος του 2003. “Πρέπει να συνδέουμε τις περικοπές με την ελληνική εμπλοκή” τόνισε. Στο ίδιο ζήτημα αναφέρθηκε κι ο Σεραφείμ Ρ. από τα Χανιά. Ήδη το περιφερειακό συμβούλιο έβγαλε ψήφισμα ενάντια στην επέμβαση και να μην δοθεί η βάση της Σούδας ενώ αντιπολεμική διαδήλωση με συμμετοχή των συνδικάτων οργανώνεται την Τρίτη, όπως ενημέρωσε.
Ο Γιώργος Π. από το Γαλάτσι υποστήριξε ότι πρέπει να γίνεται σύνδεση του αντιπολεμικού κινήματος με τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό, καθώς ο Δένδιας ήδη ετοιμάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες.