Δεν μιλάμε για έλλειμμα σε αστέρια του σινεμά ούτε στον αριθμό προβολών, το γκλάμορ και την τεχνική υποστήριξη. Όλα αυτά ήταν εκεί. Όμως την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν την έδινε η παρουσία του Τζορτζ Κλούνεϊ και της Σκάρλετ Γιόχανσον ούτε το κόκκινο χαλί. Αυτό που ανέδειξαν οι περισσότερες ταινίες είναι ένας πλανήτης σε αναταραχή, ένας κόσμος με φτώχεια, πολέμους, ρατσισμό, κοινωνικό αποκλεισμό και φυσικά κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, στην ερωτική και σεξουαλική ζωή, στο θεσμό της οικογένειας.
Αυτή ήταν η μεγάλη εικόνα στο Λίντο, σε κάποιο βαθμό εκφράστηκε και στα βραβεία, και πιθανά βοηθήθηκε από την προεδρεία του μεγάλου αριστερού σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι στην κριτική επιτροπή.
Έτσι το χρυσό λιοντάρι πήρε το ντοκιμαντέρ του Τζιανφράνκο Ρόζι «Sacro GRA», με θέμα τους απόκληρους που ζουν στις παρυφές της Ρώμης, γύρω από τον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο (GRA) της μητρόπολης. Για πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ το πρώτο βραβείο δίνεται σε ένα ντοκιμαντέρ και μάλιστα εμπνευσμένο από τις «Αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο.
Η ελληνική συμμετοχή «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά πήρε 4 βραβεία μεταξύ των οποίων το αργυρό λιοντάρι και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό. Το θέμα της; Η κρίση στην «ιερή αγελάδα», τη σύγχρονη ελληνική οικογένεια. Χαιρόμαστε όχι γιατί αφορά την ελληνική συμμετοχή, αλλά γιατί είναι μια καλή ταινία που θίγει ζητήματα ταμπού, τα μυστικά και τα ψέματα της αστικής αντίληψης για τη σεξουαλικότητα, την οικογένεια, την ίδια τη ζωή και το θάνατο.
Aνταπόκριση της Δήμητρας Κυρίλλου
Διαβάστε επίσης