Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι οργανώνονται

Το πρώτο άρθρο της «Καμαριέρας» τονίζει ότι «Μπορούμε να τους ανατρέψουμε». Εξηγεί ότι ο Σεπτέμβρης μπήκε με τον πιο δυνατό τρόπο για το εργατικό κίνημα με τις απεργίες διαρκείας στους καθηγητές και σε άλλους χώρους, όπως και για το αντιφασιστικό με τον ξεσηκωμό μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το άρθρο καταλήγει τονίζοντας ότι είναι κομβικής σημασίας ο κοινός αγώνας ιδιωτικών και δημόσιων υπαλλήλων με προσανατολισμό μια γενικευμένη απεργία διαρκείας.

Στις επόμενες σελίδες υπάρχουν δύο άρθρα που τονίζουν ότι παρόλο που το 2013 σημειώθηκαν ρεκόρ στην άφιξη των τουριστών, οι εργαζόμενοι γνώρισαν ακόμα μεγαλύτερη ανεργία και δούλευαν σε χειρότερες συνθήκες όσον αφορά τους μισθούς, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα ωράρια εργασίας. Αυτά τα ζητήματα πιάνουν τα κείμενα με τίτλο «All inclusive κέρδη για λίγους» και «Πίσω από τα πανηγύρια».

Στη συνέχεια υπάρχει το ολοσέλιδο κείμενο της Μαρίας Καλιτσουνάκη «Σιγά, το σωματείο κοιμάται». Είναι ένα κείμενο σκληρής πολιτικής κριτικής που τονίζει ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες θα περίμενε κανείς το σωματείο να οργανώνει την αντίσταση των ξενοδοχοϋπαλλήλων και όχι «να εξασφαλίζει την υποταγή μας στις απαιτήσεις των αφεντικών».

Αναφέρει σαν παράδειγμα το τοπικό παράστημα του Σωματείου στα Χανιά όπου η ηγεσία πήγε ενάντια στην απόφαση της ΓΣ των εργαζόμενων, υπογράφοντας μείωση μισθών κατά 15%.

Τονίζει ότι για να αλλάξει η κατάσταση χρειάζεται καλύτερη οργάνωση από τα κάτω με επιτροπές αγώνα, με περισσότερα μέλη στο σωματείο, να αποφασίζουν ο Γενικές Συνελεύσεις και όχι οι διάφοροι γραφειοκράτες και να υπάρξει συντονισμός και με άλλα σωματεία και κλάδους.

Αποκαλυπτικά είναι τα κείμενα που φιλοξενούνται στο οπισθόφυλλο της «Καμαριέρας». «Γιατί δεν με αφήνουν να είμαι μέλος του σωματείου μου» είναι ο τίτλος του κειμένου εργαζόμενου που αντιμετωπίζει πρόβλημα με την εγγραφή του επειδή είναι υπάλληλος σε μαγαζί που βρίσκεται μέσα στο ξενοδοχείο και όχι στο ίδιο το ξενοδοχείο. Οι ξενοδόχοι επιδιώκουν να αποδυναμώσουν τα σωματεία και με τέτοιου είδους γραφειοκρατικά τερτίπια.

«Μαθητεία=δουλειά» είναι ο τίτλος ενός κειμένου που θα μπορούσε να αναφέρεται και σε άλλους χώρους εκτός από τα ξενοδοχεία, αλλά εκεί γίνεται πραγματικά χαμός. Τέλος, το κείμενο με τίτλο «Το ταμείο ανεργίας» αναφέρεται στο κόψιμο των χρημάτων για χιλιάδες εποχιακούς εργαζόμενους για έξι μήνες, πράγμα που σημαίνει ότι τους δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.