Αυτή τη μάχη έδωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης Συνδικάτων και Συνδικαλιστών. Παράλληλα με το ξεδίπλωμα της καμπάνιας συμπαράστασης στον ΟΣΕ, έκανε ανοιχτή πρόταση σε όλα τα συνδικάτα και τις Ομοσπονδίες να ενωθούν σε μία κοινή απεργιακή συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κοτζιά, μετατρέποντας τις 29/9 σε πανεργατική απεργία και πανεργατικό συλλαλητήριο από τα κάτω. Μία σειρά από συνδικάτα και ομοσπονδίες κινήθηκαν στην ίδια κατεύθυνση, παρά το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν να προχωρήσουν σε απογευματινό συλλαλητήριο στις 6μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών μαζί με τα συνδικάτα των συγκοινωνιών της Αθήνας, θα πραγματοποιήσουν κοινή 5ωρη στάση εργασίας και συγκέντρωση στις 12μες στην πλατεία Κοτζιά. Στο ίδιο μέρος καλούν και οι Νοσοκομειακοί γιατροί που πραγματοποιούν την ίδια ημέρα 24ωρη απεργία. Επίσης η Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας έχει προκηρύξει στάση εργασίας και συγκέντρωση στην Κοτζιά. Ενώ είναι ανοιχτό αν οι απεργοί του ΟΤΕ και οι Βιβλιοϋπάλληλοι, που έχουν καλέσει επίσης 24ωρη απεργία θα ενωθούν με τα υπόλοιπα κομμάτια των απεργών.
Ισπανία
Η Τετάρτη 29 Σεπτέμβρη είχε οριστεί από το καλοκαίρι ως ημέρα πανευρωπαϊκής απεργίας. Τα συνδικάτα της Ισπανίας αποφάσισαν να προκηρύξουν την πρώτη πανεργατική απεργία μετά από 8 χρόνια που αναμένεται να παραλύσει όλη τη χώρα. Στην Γαλλία μέσα στο Σεπτέμβρη έγιναν δύο πανεργατικές απεργίες κόντρα στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που ετοιμάζει ο Σαρκοζί που έβγαλαν πάνω από 3 εκατομμύρια εργαζόμενους και νεολαίους στο δρόμο.
Πέρα όμως από το διεθνή χαραχτήρα αυτής της απεργιακής κινητοποίησης η απεργία στις 29 θα στείλει διπλό μήνυμα. Τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Καταρχήν θα στείλει το μήνυμα ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, στις συγκοινωνίες, στον ΟΤΕ, στα νοσοκομεία, στα σχολεία είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν στον δρόμο της σύγκρουσης με την πολιτική του ΔΝΤ και της Τρόικα με στόχο την ανατροπή του Μνημονίου. Η κλιμάκωση αυτών των μαχών και ο συντονισμός όλων των κομματιών που αντιστέκονται είναι το κλειδί για να αναγκάσουμε την κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο, που ορέγεται τα φιλέτα των δημοσίων υπηρεσιών, να σπάσουν τα μούτρα τους αν επιμείνουν να υλοποιήσουν το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ που προβλέπει το επικαιροποιημένο μνημόνιο.
Η 29 Σεπτέμβρη μπορεί να παίξει το ρόλο που έπαιξε η 17 Δεκέμβρη 2009. Και τότε η ΓΣΕΕ και ο Παναγόπουλος είχαν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι θα δώσουν χρόνο στην νεοεκλεγμένη τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, και αρνήθηκαν για πρώτη φορά στα χρονικά να κηρύξουν απεργία ενόψει της ψήφισης του προϋπολογισμού στη βουλή. Παρόλα αυτά μία σειρά από πρωτοβάθμια συνδικάτα στην εκπαίδευση, πήραν την πρωτοβουλία και έσπρωξαν μία σειρά εργατικούς χώρους να βγουν στην κόντρα με την κυβέρνηση, κάνοντας την αρχή του απεργιακού κινήματος.
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Ένα τεράστιο απεργιακό κίνημα βγήκε στους δρόμους, με αποκορύφωμα το ένα εκατομμύριο απεργών στις 5 του Μάη. Τώρα μετά την εμπειρία των 7 πανεργατικών, η 29 Σεπτέμβρη μπορεί να μετατραπεί στην αρχή ενός νικηφόρου απεργιακού κινήματος, που θα πετάξει στα σκουπίδια το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και όλο το Μνημόνιο του ΔΝΤ, και θα στείλει το μήνυμα ότι εναλλακτική λύση υπάρχει. Είναι η κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων με αίτημα την διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο.