Ο λόγος είναι πάλι το τεράστιο πρόβλημα της απληρωσιάς. Είμαστε “μέσα” σχεδόν 4 μήνες παρότι η εργοδοσία το τελευταίο δίμηνο του 2013 μας διαβεβαίωνε ότι με το ξεκίνημα του 2014, θα είμαστε 2 - 2,5 μήνες μέσα με βάση αυτά που θα μας δώσει. Αλλά επειδή δεν μας έδωσε τίποτα, ξαναπερνάμε στον αγώνα. Η κατάσταση πλέον είναι πολύ δύσκολη για τις οικογένειες των συναδέλφων και δεν πρέπει να κάτσουμε κοιτώντας τα χρωστούμενα να αυξάνονται και στα σπίτια μας να μην έχουμε ούτε τα απαραίτητα για να ζήσουμε.
Σίγουρα τα ψηλά πατώματα της διοίκησης θα αρχίσουν να λένε ότι με την απεργία φέρνουμε το τέλος της εταιρίας γρηγορότερα ενώ θα έπρεπε να δουλεύουμε χωρίς λεφτά και χωρίς διαμαρτυρία για να την σώσουμε.
Αλλά το παραμύθι κάποτε έχει και ένα τέλος και είναι υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας κι απέναντι σε όσους αγωνίζονται σήμερα ενάντια στις απολύσεις και τις απληρωσιές, να αγωνιστούμε με αξιοπρέπεια για να μην ζήσουμε σαν δούλοι.
Και αν σας λείπουν τα λεφτά για να σωθεί η εταιρία, σόρρυ εμάς μας τα φάγατε όλα όσα είχαμε,ανοίξτε τα σεντούκια σας, ζητήστε τα απ' την αγαπημένη σας κυβέρνηση, εμείς το μόνο που έχουμε να σας δώσουμε είναι μαθήματα αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης!
Μήτσος Αργυροκαστρίτης, συνδικαλιστής λιθογράφος εργαζόμενος στην Βιβλιοσυνεργατική