Τρία χρόνια μετά στην πλατεία Ταχρίρ βρέθηκαν πάλι χιλιάδες, αλλά αυτή τη φορά για να επευφημήσουν την κυβέρνηση του στρατάρχη –πλέον- Ελ-Σίσι που έχει κηρύξει τον πόλεμο στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ελικόπτερα του στρατού έριχναν αιγυπτιακές σημαίες στο συγκεντρωμένο πλήθος.
Κι ανάμεσα στα πορτρέτα και τις αφίσες με το πρόσωπο του στρατάρχη διακρίνονταν και εκείνα του δικτάτορα Μουμπάρακ. Οι βρικόλακες της δικτατορίας έχουν αρχίσει να ξεμυτίζουν όλο και πιο ξεδιάντροπα με την κάλυψη του κρατικού μηχανισμού.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση έστηνε τη φιέστα της στην πλατεία, η αστυνομία και οι παρακρατικοί δολοφονούσαν δεκάδες διαδηλωτές σε άλλα σημεία της πόλης. Τουλάχιστον είκοσι έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες της αστυνομίας και ελεύθερων σκοπευτών σε μια γειτονιά. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών έφτασε τους 100. Οι συλλήψεις ξεπέρασαν τις 1.000.
Μια κανονική σφαγή δηλαδή, συνέχεια όσων έχει κάνει ο στρατός από τότε που πήρε τα ηνία μετά την ανατροπή του προέδρου Μούρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στα τέλη του περσινού Ιούλη.
Τα θύματα της κρατικής καταστολής έχουν ξεπεράσει τους 2.000 νεκρούς αυτούς τους μήνες. «Ο ελ-Σίσι γίνεται ο Πινοσέτ της Αιγύπτου» δηλώνει ο Χοσάμ ελ Χαμάλαϊ, μέλος των Επαναστατών Σοσιαλιστών, της αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ στην Αίγυπτο.
Περισσότεροι από δυο χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στις 25 Γενάρη έξω από τα γραφεία του Συνδικάτου των Δημοσιογράφων στο Κάιρο, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Επαναστατικού Μετώπου, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην καταστολή και να διατρανώσουν τη θέλησή τους στη συνέχιση της επανάστασης. Το Επαναστατικό Μέτωπο έχει συγκροτηθεί από τους Επαναστάτες Σοσιαλιστές και το Κίνημα της 6ης Απρίλη. Κι οι δυο οργανώσεις είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στο κίνημα που οδήγησε στην ανατροπή του Μούρσι. Όμως, είναι αντίθετοι στο στρατιωτικό καθεστώς που επιβλήθηκε πατώντας στην ανεπάρκεια εκείνου του κινήματος.
Χιλιάδες
Χιλιάδες άλλοι διαδηλωτές δεν κατάφεραν να φτάσουν ποτέ έξω από το κτίριο γιατί βρέθηκαν μπροστά σε φράγματα ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας που άνοιξαν πυρ με σφαίρες. «Ούτε ο Μούρσι ούτε ο Σίσι είναι οι πρόεδροί μας» και «ο λαός απαιτεί το καθεστώς να ανατραπεί» (το σύνθημα της πλατείας Ταχρίρ το 2011).
Μετά από ώρες συγκρούσεων, και με συντρόφους να πέφτουν νεκροί ο ένας μετά τον άλλο, το Επαναστατικό Μέτωπο κάλεσε τα μέλη του να αποσυρθούν από τους δρόμους: «Για να προστατευτούν όσο γίνεται περισσότεροι από τη βάρβαρη καταστολή κάθε διαφωνίας από το καθεστώς και την αστυνομία. Για να εξασφαλίσουμε ότι η επανάσταση θα ζήσει για να παλέψει και την επόμενη μέρα, η προστασία της ζωής των επαναστατών είναι το πιο σημαντικό καθήκον αυτή την στιγμή για την συνέχισή της».
«Χαιρετίζουμε τους συντρόφους και συναδέλφους που βγήκαν χτες στο δρόμο. Η παρουσία τους και η γενναιότητά τους μπροστά στις δυνάμεις ασφαλείας την ώρα που γινόταν η φιέστα του Σίσι έχει τεράστια σημασία». Με αυτά τα λόγια ξεκινάει η ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών που κυκλοφόρησε την επόμενη μέρα, κάνει απολογισμό της κινητοποίησης και βάζει τα επόμενα βήματα για τις δυνάμεις της γνήσιας αριστεράς στην Αίγυπτο.
«Ο σκοπός μας δεν ήταν να καταλάβουμε την πλατεία αλλά να κάνουμε βήματα στην ανάπτυξη ενός τρίτου πόλου στο πολιτικό σκηνικό. Μια εναλλακτική που θα συσπειρώσει τις χιλιάδες που απείχαν από τη φάρσα του δημοψηφίσματος (για το νέο Σύνταγμα) προκαλώντας τρόμο στην αντεπανάσταση. Η παρουσία μας στους δρόμους χτες σηματοδοτεί το ξεκίνημα μια τέτοιας διαδικασίας.
Φανταστείτε το πολιτικό μήνυμα που θα έβγαινε αν χτες οι μόνες διαδηλώσεις ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς και τις φιέστες του γινόταν από τους ισλαμιστές. Η αίσθηση της απογοήτευσης θα ήταν πολύ πιο έντονη.
Σήμερα, παρά το σκοτάδι της καταστολής, χαράζουμε μια νέα πορεία και πολλοί πλέον καταλαβαίνουν ότι μπροστά στη μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας πρέπει να πάρουμε μια βαθιά ανάσα.
Είναι ξεκάθαρο ότι η φάση της κυριαρχίας του Σίσι είναι μια περίοδος επίθεσης της αντεπανάστασης. Όμως, το καθεστώς του μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει μόνο αν καταφεύγει στις δολοφονίες, την καταπίεση, τις συκοφαντίες και την υστερία ενάντια στην επανάσταση και τους επαναστάτες. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι μάζες νιώθουν απογοητευμένες και ζητάνε έναν σωτήρα.
Σύντροφοι, γνωρίζουμε ότι οι μεγάλες λαϊκές επαναστάσεις είναι σαν τα κύματα της θάλασσας: η άμπωτις διαδέχεται την παλίρροια, οι νίκες τις ήττες, και από την πρώτη στιγμή προχωράνε μέσα από συνεχείς μάχες ανάμεσα στις δυνάμεις της επανάστασης και της αντεπανάστασης. Σε κάθε συγκεκριμένη φάση χρειάζονται διαφορετικές επαναστατικές τακτικές.
Σε αυτό το στάδιο χρειάζεται να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στη δουλειά συσσώρευσης δυνάμεων ανάμεσα στους φοιτητές, τους εργάτες και τις ευρύτερες λαϊκές μάζες, οι οποίοι σταδιακά θα ανακαλύπτουν την αλήθεια πίσω από τους ψεύτικους ισχυρισμούς του ααλ-Σίσι και θα στρέφονται εναντίον του.
Βήματα
Πρέπει να συνδέουμε τα ζητήματα και τα αιτήματά τους με την πολιτική κατάσταση και τη στάση του καθεστώτος. Πρέπει να κάνουμε αυτά τα βήματα αντιμετωπίζοντας την αντεπανάσταση, χωρίς να εκθέτουμε τους εαυτούς μας σε αυτοκτονικές δράσεις. Η πραγματική νίκη θα έρθει όταν αυτές οι χιλιάδες ενταχθούν στις γραμμές μας».
Σε ένα άλλο άρθρο οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές τονίζουν: «Οι μάζες –και μαζί τους το καθεστώς- θα συνειδητοποιήσουν το γεγονός που όλοι επιλέγουν να αγνοούν: οι συνθήκες που πυροδότησαν την επανάσταση το 2011 είναι ακόμα παρούσες.
Το καθεστώς θα μπορούσε να επιλέξει να αντιμετωπίσει το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο για να κερδίσει παραχωρήσεις με σκοπό να θρέψει τα εκατομμύρια των πεινασμένων. Όμως, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με ένα τέτοιο καθεστώς: ο γάμος ανάμεσα στον πλούτο και την εξουσία είναι πολύ δυνατός και πολύ μακρόχρονος στην Αίγυπτο. Ή το καθεστώς μπορεί να επιλέξει να αντιμετωπίσει το μαζικό κίνημα με την καταστολή που θα αποκαλύπτει τη βαρβαρότητά του και θα επιβεβαιώνει στα μάτια των μαζών τη ματαιότητα της αλλαγής προσώπων στην κορυφή της εξουσίας. Θα πρέπει οι ίδιες να μπουν στη μάχη, να οργανωθούν και να παλέψουν ενάντια στην οικογένεια του ‘πλούτου και της εξουσίας’.
Οι επαναστάτες θα πρέπει να πάρουν μια βαθιά ανάσα και να αναδιοργανωθούν. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την αντεπανάσταση με θάρρος και αποφασιστικότητα για να είναι έτοιμοι για τα επερχόμενα επαναστατικά κύματα –έστω κι αν καθυστερήσουν να έρθουν. Οι μάζες δεν θα πίνουν για πολύ το κρασί του Σίσι».