Όμως, το πολυνομοσχέδιο που πέρασε με τη ψυχή στο στόμα η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου από τη βουλή, είναι ένα νέο μνημόνιο, το ίδιο καταστροφικό και αντεργατικό με τα προηγούμενα. Ένα μνημόνιο με σκανδαλώδη δώρα στους τραπεζίτες και τους «δανειστές» και χυδαίες επιθέσεις στους εργαζόμενους και τους άνεργους, που προέκυψε μετά τις «αγωνιώδεις» διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα.
Οι διατάξεις του «πολυνομοσχεδίου» περιλαμβάνουν σκληρά χτυπήματα στην κοινωνική ασφάλιση. Τα ταμεία «κουρεύτηκαν» από το PSI αλλά δεν ήταν τράπεζες για να έχουν τις φροντίδες της ανακεφαλαιοποίησης. Τώρα, τα «κουρεύουν» κι άλλο, με την κατάργηση των «κοινωνικών πόρων» της κοινωνικής ασφάλισης που θα τους στερήσουν μέχρι και 3 δις ευρώ. Ένα δις ακόμα μείωση θα σημάνει η μείωση των εισφορών σε μια σειρά ταμεία.
Έτσι ανοίγει ο δρόμος για νέα τσεκουρώματα των συντάξεων, για αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, δηλαδή για μέτρα που θα κάνουν τη ζωή χειρότερη κόλαση απ’ ότι είναι για εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Όμως, το πολυνομοσχέδιο «φροντίζει» και τους μισθούς. Για την ακρίβεια οι διατάξεις του καθιερώνουν ενιαίο καθολικό μισθό για όλους από το 2017, χωρίς μισθολογικές ωριμάνσεις (τριετίες). Η κατάργηση των τριετιών δεν γίνεται άμεσα, αλλά με την προσθήκη μερικών λέξεων σε ένα άρθρο του πολυνομοσχεδίου, συγκεκριμένα: «Ως τέτοιος νοείται μία μοναδική αξία (ποσό) αναφοράς».
Γυμνός
Το υπουργείο Εργασίας (με τον περίφημο "μηχανισμό κατώτατου μισθού") προβλέπει πως ο κατώτατος μισθός από το 2017 θα νομοθετείται ως «μοναδική αξία», δηλαδή γυμνός από τριετίες, όπως απαιτούσε η τρόικα.
Δεν σταματάνε σ’ αυτό το σημείο οι αντεργατικές επιθέσεις. Το πολυνομοσχέδιο κάνει τη χάρη να αφήνει τις τριετίες στους μακροχρόνια άνεργους που θα προσλαμβάνονται, αλλά κουτσουρεμένες –συγκεκριμένα το κόστος τους μειώνεται στο μισό. Αυτό υποτίθεται θα δώσει κίνητρα στους εργοδότες να προσλάβουν ανέργους –το μεγάλο παραμύθι των νεοφιλελεύθερων δηλαδή, ότι όσο μειώνονται οι μισθοί τόσο αυξάνεται η απασχόληση.
Όμως, έτσι κι αλλιώς το πολυνομοσχέδιο ενθαρρύνει κατευθείαν τις απολύσεις με τις διατάξεις που αφαιρούν κάθε περιορισμό στην «ενοικίαση» και «δανεισμό» εργαζομένων από τις γνωστές δουλεμπορικές εταιρείες.
Για παράδειγμα, μειώνεται από τους 6 στους 3 μήνες η περίοδος πριν την πρόσληψη κατά την οποία ο έμμεσος εργοδότης δεν πρέπει να έχει πραγματοποιήσει απολύσεις εργαζομένων της ίδιας ειδικότητας για οικονομοτεχνικούς λόγους. Επίσης, μειώνεται από τους 12 στους 6 μήνες η περίοδος πριν την πρόσληψη κατά την οποία ο έμμεσος εργοδότης δεν πρέπει να έχει πραγματοποιήσει ομαδικές απολύσεις εργαζομένων ίδιων ειδικοτήτων.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις αντεργατικές διατάξεις του πολυνομοσχεδίου. Από την άλλη, είναι γεμάτο δώρα για τους καπιταλιστές. Η περίφημη διαμάχη για το γάλα που μονοπώλησε τις προηγούμενες μέρες τις τηλεοράσεις, είναι ένα τέτοιο δώρο στις μεγάλες εταιρείες και τις πολυεθνικές που έχουν χτίσει αυτοκρατορίες όλες τις τελευταίες δεκαετίες και έχουν μπλεχτεί σε «ξεχασμένα» σκάνδαλα όπως του «καρτέλ του γάλακτος». Δεν είναι τζάμπα ο Δασκαλόπουλος πρόεδρος του ΣΕΒ…
Τράπεζες
Όμως, το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι το άρθρο για τις τράπεζες. Συνοπτικά, δίνεται η δυνατότητα στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) να διαθέσει τις μετοχές των «ανακεφαλαιοπημένων» τραπεζών που έχει στα χέρια, σε τιμές χαμηλότερες από εκείνες που τις αγόρασε ή της χρηματιστηριακής τους αξίας.
Το «κεφάλαιο» του ΤΧΣ προέρχεται από τα δάνεια της τρόικας, και έχει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Δηλαδή, λογαριάζεται στο δημόσιο χρέος. Με άλλα λόγια, το κράτος διέσωσε τις τράπεζες, τις προίκισε, και έστειλε το λογαριασμό σε μας, μέσω του χρέους.
Όταν όμως γινόταν αυτή η διαδικασία ο Στουρνάρας και τα διάφορα παπαγαλάκια της κυβέρνησης μας λέγανε ότι τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει: θα τις μοσχοπουλήσουμε τις μετοχές, έλεγαν, και όχι δεν θα φορτωθεί το χρέος, αλλά «θα μείνει και κάτι» που θα προστεθεί στο «κοινωνικό μέρισμα».
Παραμύθια. Τώρα η κυβέρνηση επιστρέφει τις μετοχές στους «ιδιώτες επενδυτές», δηλαδή τους τραπεζίτες που ποτέ δεν έχασαν τη διοίκηση των «κρατικοποιημένων» τραπεζών και όσων άλλων κερδοσκόπων σπεύσουν να αρπάξουν κάνα κομμάτι. Και μάλιστα νομοθετεί και την ασυλία της διοίκησης του ΤΧΣ.