Τουρκία: Το νέο κίνημα δεν έχει βρει πολιτική έκφραση

Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) παίρνει το 43% των ψήφων σε εθνικό επίπεδο, και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της αντιπολίτευσης, το 26%. Το κόμμα του Ερντογάν κερδίζει τους μεγάλους δήμους της Ισταμπούλ και της Άγκυρας (στην Σμύρνη πλειοψηφεί η αντιπολίτευση).

Τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές, στην ειδησεογραφία κυριάρχησαν οι απόπειρες του Ερντογάν να «κλείσει» το twitter για να μην αποκαλυφθούν εικόνες από τα λεγόμενα «ροζ σκάνδαλα» του πρωθυπουργού.

Όμως, το πιο σημαντικό είναι οι συνεχείς παρεμβάσεις του Ερντογάν για να προστατέψει τους υπουργούς και άλλους του στενού του κύκλου (ανάμεσα σε αυτούς και ο γιόκας του) από τις διώξεις για διαφθορά με μίζες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων λιρών Τουρκίας.

Υπόθεση Εργκένεκον

Ο Ερντογάν κατηγορούσε τους δικαστές ως συμμέτοχους σε μια «μεγάλη συνωμοσία» από «σκοτεινά κέντρα» κατά της κυβέρνησής του. Και για να δώσει βάση στην προπαγάνδα του ενάντιά τους, έβγαλε από τη φυλακή ανώτατους αξιωματικούς του στρατού που είχαν καταδικαστεί για συμμετοχή σε πραγματικές συνωμοσίες –για απόπειρα πραξικοπήματος και στήσιμο παρακρατικών οργανώσεων (η υπόθεση Εργκένεκον).

«Κέρδισε η Τουρκία» δήλωσε όλος χαρά ο Ερντογάν. Στην πραγματικότητα ο ίδιος πήρε μια μικρή ανάσα που δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από διάλειμμα στους μπελάδες του. Η κεμαλική αντιπολίτευση δύσκολα μπορεί να πείσει ότι είναι η εναλλακτική λύση που θα εκφράσει τις ελπίδες και την οργή όσων αγανακτούν με τα σκάνδαλα, τα δώρα στους πλούσιους, την αστυνομική βία. Μπροστά σε αυτούς τους πολιτικούς σφιχταγκαλιασμένους με τους χουντικούς στρατηγούς, ακόμα και ο δολοφόνος Ερντογάν μπορεί να μοιάζει περισσότερο δημοκράτης.

Η οικονομική κρίση χτυπάει τον τούρκικο καπιταλισμό, μετατρέποντας μια «αναδυόμενη» οικονομία από πρότυπο σε μαύρη τρύπα. Η κερδοσκοπική φούσκα που είχε γεμίσει ζεστό αέρα τα προηγούμενα χρόνια, σκάει. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος των εκατό περίπου διώξεων για τα σκάνδαλα, αφορά μίζες για μεγάλα κατασκευαστικά έργα. Η κερδοσκοπία στη γη και τα ακίνητα ήταν η «μηχανή» που είχε σηκώσει στα ουράνια το χρηματιστήριο.

Ο δεύτερος, και πιο σημαντικός, παράγοντας είναι το μαζικό κίνημα που βγήκε ξανά στους δρόμους σε ανθρώπινα ποτάμια μετά τον θάνατο του 15χρονου Μπερκίν Ελβάν. Η μαζική οργή ενάντια στην κυβέρνηση που εξερράγη πέρσι με το κίνημα του πάρκου Γκεζί δεν έχει εκτονωθεί. Το «πεζοδρόμιο» συνεχίζει να γράφει την ιστορία.