Από την άλλη, η κυβέρνηση του Κιέβου προετοιμάζει τις προεδρικές εκλογές, ο πρώτος γύρος των οποίων θα πραγματοποιηθεί στις 25 Μάη, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορέσει ούτε την εκλογική διαδικασία να διασφαλίσει, ούτε την εξουσία της να επιβάλει στις περιοχές που ζητάνε απόσχιση.
Όσο σεβασμό και να δηλώνουν στη γνώμη των Ουκρανών, η πραγματικότητα είναι ότι αρπαχτικά κάθε προέλευσης έχουν πέσει πάνω στον ουκρανικό λαό προσπαθώντας να τον τσακίσουν. ΔΝΤ, ΕΕ, κυβέρνηση του Κιέβου από τη μια μεριά και Ρωσία από την άλλη εκβιάζουν και απειλούν πάνω στις πλάτες των Ουκρανών για να διασφαλίσουν τις σφαίρες επιρροής τους.
Έλεγχος
Η κυβέρνηση του Κιέβου τρέχει να οργανώσει τις εκλογές για να δείξει στους δυτικούς προστάτες της ότι μπορεί να εξασφαλίσει τον έλεγχο της κατάστασης. Έλεγχος σημαίνει να επιβληθεί το πρόγραμμα λιτότητας που έχει συνταγογραφήσει το ΔΝΤ. Την περασμένη βδομάδα η κυβέρνηση έλαβε την πρώτη δόση 3 δισ δολαρίων από τα 17 συνολικά που έχει δεσμευτεί να δώσει το ΔΝΤ. Επιπλέον ποσά «συνεισφέρουν» η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Η έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε στις αρχές Μάη δείχνει ξεκάθαρα για τι είδους “βοήθεια” πρόκειται. Πλέον το ΔΝΤ προβλέπει 5% συρρίκνωση της ουκρανικής οικονομίας φέτος. Στην έκθεση το Ταμείο επικροτεί τις “αποφάσεις” που πήρε η κυβέρνηση του Αρσένικ Γιατσενιούκ.
Ανάμεσά τους ότι το ΦΠΑ δεν θα μειωθεί και θα παραμείνει στο 20%. Επίσης: “ο προϋπολογισμός του δημόσιου τομέα θα περιοριστεί καταργώντας τις προγραμματιζόμενες αυξήσεις μισθών για τον Ιούλη και τον Οκτώβρη του 2014. Παράλληλα, η κυβέρνηση θα τηρήσει πάγωμα προσλήψεων για να μειώσει την απασχόληση...”.
Αυτά ενώ το ίδιο το ΔΝΤ εκτιμά ότι χάρη στην απελευθέρωση της διακύμανσης της χρίβνια (του ουκρανικού νομίσματος), ο πληθωρισμός “θα φτάσει το 16,2% στα τέλη του 2014”. Το ΔΝΤ προτείνει αύξηση των τιμών στο αέριο και τη θέρμανση κατά 40-56%.
Εκβιασμοί
Ένα σημαντικό μέρος της “βοήθειας” του ΔΝΤ θα πάει για να εξοφληθεί το χρέος προς την Γκαζπρόμ, τη ρώσικη εταιρεία που παρέχει φυσικό αέριο στην Ουκρανία (και μέσω αυτής στην υπόλοιπη Ευρώπη). Ο Πούτιν μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς εκτίναξε κατά 81% το τίμημα που πρέπει να πληρώνει η Ουκρανία. Όπως είναι φανερό, στον τρόπο που στήνονται οι εκβιασμοί δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Σε κάθε περίπτωση θα πληρώσει ο κόσμος που θα κρυώνει.
Όπως ξέρουμε από πρώτο χέρι στην Ελλάδα, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για το ποια θα είναι τα αποτελέσματα της λιτότητας είναι εντελώς αυθαίρετες. Στην περίπτωση της Ουκρανίας τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Η ίδια η έκθεση του Ταμείου περιλαμβάνει αρνητικά σενάρια, όπως πχ τη διάρρηξη εμπορικών σχέσεων ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία. Σε αυτή την περίπτωση “μιας και η Ουκρανία κατευθύνει το 1/4 των εξαγωγών της προς τη Ρωσία... αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα ιδιαίτερα απορρυθμιστικό αρνητικό οικονομικό σοκ παρόμοιο σε φύση, αλλά πιθανώς μικρότερο, με το αυτό της περιόδου μετά τη μετάβαση τη δεκαετία του '90.” Η σύγκριση του ΔΝΤ είναι εφιαλτική. Η κρίση της δεκαετίας του '90 εξαφάνισε το 50% του ΑΕΠ της χώρας. Χρειάστηκε να φτάσει το 2005 για να επιστρέψει στα επίπεδα του 1990.
Απειλή
Μόνο η απειλή ενός παρόμοιου χάους είναι αρκετή για να εξηγήσει γιατί η πλειοψηφία του κόσμου στα ανατολικά θέλει να αποσχιστεί από την Ουκρανία. Η κατάσταση όμως δεν είναι τόσο “εύκολη” όσο ήταν στην περίπτωση της Κριμαίας. Οι περιοχές που ζητάνε απόσχιση έχουν το 30% της βιομηχανικής παραγωγής της Ουκρανίας. Ο Πούτιν προς το παρόν προτιμά να εκμεταλλεύεται το αποσχιστικό κίνημα για να παίζει πιο ισχυρά στους εκβιασμούς με την ΕΕ.
Η Γαλλία που κατά τα άλλα εγκρίνει κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει στην πώληση δύο πολεμικών πλοίων (αξίας ενός δις ευρώ) προς τον Πούτιν, παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ. 400 Ρώσοι ναύτες αναμένονται στη Γαλλία την 1η Ιούνη για επίδειξη στα νέα πλοία.
Εργάτες και νεολαία σκοτώνονται στη μέση του δρόμου στην Οδησσό και το Ντονέτσκ αλλά οι μπίζνες καλά κρατούν. Ούτε οι “δημοκράτες” της ΕΕ, ούτε οι σωτήρες του ΔΝΤ, ούτε ο “αντιφασίστας” Πούτιν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο για το λαό της Ουκρανίας. Αυτό που θέλουν από κοινού είναι να διχάσουν και να καθυποτάξουν τον κόσμο που ξεσηκώθηκε.