Η Συμμαχία ήταν για χρόνια η μεγαλύτερη και η πιο ενεργή αντιπολεμική κίνηση στην Ελλάδα και γι’ αυτό έγινε ο νούμερο ένας στόχος του “διεθνούς παρακράτους” που ήθελε να τρομοκρατήσει και να φιμώσει το αντιπολεμικό κίνημα.

Από τη δημιουργία της το φθινόπωρο του 2002, όταν ξεκίναγαν οι βομβαρδισμοί στο Αφγανιστάν, η Συμμαχία πρωτοστάτησε ενάντια στον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” με συνεχείς διαδηλώσεις και εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Η δράση της συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, με κορυφαία στιγμή την παγκόσμια διαδήλωση στις 15 Φλεβάρη 2003 ενάντια στην εισβολή στο Ιράκ, όταν το Σύνταγμα πλημμύρισε με πάνω από 300.000 διαδηλωτές. 

Πράκτορες

Το επίμαχο διάστημα, το καλοκαίρι του 2004, όταν ξεκίναγαν οι παρακολουθήσεις, η Συμμαχία διαδήλωνε ενάντια στα “μέτρα ασφαλείας” που έστηναν οι αμερικανοί πράκτορες που αλώνιζαν εκείνο το διάστημα την Αθήνα για να μας “προστατεύσουν” από τους κινδύνους της τρομοκρατίας εν όψει Ολυμπιάδας.

 

Το ίδιο διάστημα, τον Αύγουστο του 2004, η Συμμαχία ανάγκαζε, με μια μαχητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, τον Κόλιν Πάουελ, τον τότε υπουργό εξωτερικών του Μπους, να ακυρώσει την επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Η είδηση της αναβολής της επίσκεψης κυριάρχησε σε όλα τα κανάλια του κόσμου, ακόμα και το CNN αναγκάστηκε να πει ότι το ταξίδι ακυρώθηκε λόγω των “αντιαμερικανικών κινητοποιήσεων”.

 

Γι’ αυτό η Συμμαχία βρέθηκε στο μάτι της CIA, της αμερικανικής πρεσβείας και των άλλων μυστικών υπηρεσιών. Μέσω του Γιάννη παρακολουθούσαν όλες τις ενέργειες της κίνησης και όλες τις επικοινωνίες του με προσωπικότητες όπως ο Αλέξανδρος Μαγκάκης, ο Στέφανος Ληναίος, η Σοφία Σακοράφα, ο Αχμέτ Μπεν Μπελά, ο Τόνι Μπεν, ο Σαμίρ Αμίν, ο Γουόλντεν Μπέλο, αλλά και με ένα δίκτυο εκατοντάδων αντιπολεμικών ακτιβιστών στην Ελλάδα και διεθνώς.

 

Το “Μαβίλη-γκέιτ”, όπως είχαν ονομάσει το σκάνδαλο των υποκλοπών κάποιες εφημερίδες, αποκαλύφτηκε το Φλεβάρη του 2006, σε κοινή συνέντευξη τύπου των υπουργών τότε Επικρατείας Ρουσόπουλου, Δημόσιας Τάξης Βουλγαράκη και Δικαιοσύνης Παπαληγούρα. 

 

Σύμφωνα με όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, οι τηλεφωνικές υποκλοπές γίνονταν την περίοδο 2004-2005 από καρτοκινητά τηλέφωνα-σκιές, μέσω ειδικού λογισμικού που είχε εγκατασταθεί στην εταιρία Vodafone, σε βάρος 100 τηλεφωνικών αριθμών. Ο Καραμανλής γνώριζε το γεγονός ήδη 11 μήνες πριν, από το Μάρτιο του 2005, όταν ο διευθύνων σύμβουλος της Vodafone τον ενημέρωσε προσωπικά για τις υποκλοπές. Μία ημέρα πριν από αυτήν την ενημέρωση, ο υπεύθυνος Λογισμικού της Vodafone Κώστας Τσαλικίδης είχε βρεθεί κρεμασμένος στο σπίτι του, με την επίσημη εκδοχή των αρχών να είναι η “αυτοκτονία”.

 

Η αρχική εξήγηση περί χάκερ που έκαναν τις υποκλοπές, γρήγορα διαψεύστηκε. Η θέση των τηλεφώνων-σκιών στην περιοχή των Αμπελοκήπων, το τεχνολογικό επίπεδο του λογισμικού-κοριού, οι τεράστιες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν για να εγκατασταθεί στο σύστημα της Vodafone, ο “τυχαίος” θάνατος του Κώστα Τσαλικίδη αλλά και ο ίδιος ο κατάλογος των ατόμων που παρακολουθούνταν έδειχναν ένα μόνο πιθανό δράστη. Την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ, τη CIA, με έδρα την αμερικάνικη πρεβεία, εξ ου και “Μαβίλη-γκέιτ”. Παρά τα ακλόνητα στοιχεία που συνέχισαν να έρχονται στην επιφάνεια για μήνες και χρόνια μετά, το κουκούλωμα ήταν τόσο μεγάλο που η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στη δικαιοσύνη -παρά μόνο κάποιες μηνύσεις των ατόμων που παρακολουθούνταν ενάντια στη Vodafone.

 

Λίγους μόνο μήνες πριν έρθουν οι υποκλοπές στο φως της δημοσιότητας, ένα ακόμα μεγάλο σκάνδαλο συγκλόνιζε την κυβέρνηση. Το καλοκαίρι του 2005, οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες ψάχνουν μέλη της αλ-Κάιντα πίσω από βομβιστική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου. Πριν γίνει γνωστό ότι καθένας από τους βομβιστές ήταν γέννημα θρέμα της Βρετανίας, για το Λονδίνο “ύποπτοι” θεωρούνται οι Πακιστανοί μετανάστες. Μέσω αυτών εντοπίζονται συγγενείς τους που μένουν στην Ελλάδα. Μεικτές ομάδες της ΕΥΠ και της ΜΙ6 κάνουν επιδρομές στα σπίτια Πακιστανών σε Αθήνα και Γιάννενα, απάγουν 28 από αυτούς και τους οδηγούν σε μυστικές φυλακές-σταθμούς της ΕΥΠ. Αφού τους ανακρίνουν για μέρες, τους αφήνουν, απειλώντας τους να μην αποκαλύψουν τίποτα για την γκανγκστερική απαγωγή τους.

Σκάνδαλα

Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων για την αποκάλυψη και καταγγελία του σκανδάλου των απαγωγών. Η συμβολή τους ήταν τόσο σημαντική, ώστε ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, Τζαβέντ Ασλάμ, μπήκε στο στόχαστρο, φυλακίστηκε και χρειάστηκε μια μαχητική καμπάνια για να απελευθερωθεί και να μην απελαθεί. Η Συμμαχία πρωτοστάτησε και σε εκείνη την καμπάνια. Καθόλου παράξενο που ο συντονιστής της βρέθηκε και αυτός στο στόχαστρο του «διεθνούς παρακράτους».

 

Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να αμφισβητήσει τις καταγγελίες των απαχθέντων και, διά στόματος Βουλγαράκη, να δηλώσει ότι “είναι ή προβοκάτσια ή φάρσα”. Καθώς οι αποκαλύψεις συνεχίζονταν, η γραμμή άλλαξε στο ότι “δεν ξέραμε τίποτα και ό,τι έγινε, έγινε εν αγνοία της κυβέρνησης”. Την ίδια ακριβώς μέθοδο ακολούθησε η κυβέρνηση στο θέμα των υποκολοπών αμέσως μετά: προσπάθησε από συνεργός στις βρωμοδουλειές των μυστικών υπηρεσιών του Μπους και του Μπλερ, να παραστήσει το θύμα των παρακολουθήσεων -καθώς τα ονόματα του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών υποτίθεται ότι συμπεριλαμβάνονταν στη λίστα των υποκλοπών.

 

Η κυβέρνηση που “δεν ήξερε”, αρνήθηκε το αίτημα για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για το θέμα των απαγωγών και των υποκλοπών, με τον Βύρωνα Πολύδωρα που είχε αντικαταστήσει τον Βουλγαράκη στο Δημόσιας Τάξης, να λέει προκλητικά ότι “δεν θα κάνουμε τους Πακιστανούς ρυθμιστές του πολιτεύματος”.

 

Το σκάνδαλο των υποκλοπών και των απαγωγών των Πακιστανών ήταν κομμάτι της συμμετοχής της ελληνικής κυβέρνησης στην εκστρατεία του Μπους, του Μπλερ και των άλλων προθύμων στο όνομα της “καταπολέμησης της τρομοκρατίας”. Θύματα αυτής της εκστρατείας δεν ήταν απλά οι άμαχοι των βομβαρδισμών στο Αφγανιστάν και της κατοχής στο Ιράκ αλλά και οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα σε όλο τον πλανήτη. 

 

Απαγωγές, μυστικές πτήσεις και φυλακές, παρακολουθήσεις τηλεφώνων και e-mail, βασανιστήρια και εξαφανίσεις ανθρώπων ήρθαν να συμπληρώσουν τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”. Εύστοχα κάποιοι αποκάλεσαν τον μηχανισμό που οικοδομήθηκε τότε “διεθνές παρακράτος”.

 

Το σήμα το είχε δώσει ο Μπους μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 11/9/2001 με το περιβόητο Patriot Act, τον αντι-τρομοκρατικό νόμο που έδινε τη δυνατότητα σε αστυνομία και δικαστές να προχωράνε σε αυθαίρετες συλλήψεις και σε παρακολουθήσεις υπόπτων. Η αντιτρομοκρατική υστερία στις ΗΠΑ έδινε γραμμή σε όλους τους συμμάχους για αντίστοιχα μέτρα στις χώρες τους. Το περίφημο “όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας” του Μπους σήμαινε ότι όλα τα συστήματα ασφαλείας του κόσμου έπρεπε να προσαρμοστούν στις “νέες ασύμμετρες απειλές της διεθνούς τρομοκρατίας”.

Τρομοϋστερία

Η αμερικανική βάση στο Γκουαντάναμο, η φυλακή Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν, το Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ παραμένουν σύμβολα της τρομοϋστερίας και της ισλαμοφοβίας που επικράτησε τότε. Το ίδιο και οι νέες ακτοφυλακές και υπηρεσίες φρούρησης συνόρων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και απέλασης προσφύγων, τα συρματοπλέγματα και ναρκοπέδια που οργανώθηκαν στην Ευρώπη υπό την καθοδήγηση της ΕΕ.

 

Ο Καραμανλής ήξερε πολύ καλά από την αρχή τι συνέβαινε με το “διεθνές παρακράτος” και επέλεξε να ταχθεί με εκείνο το στρατόπεδο. Η κυβέρνηση όχι απλά γνώριζε για τις υποκλοπές και τις απαγωγές αλλά και συμμετείχε στο μεγαλύτερο σύστημα υποκλοπών τότε, το ECHELON, με δεκάδες κατασκοπευτικούς σταθμούς στον πλανήτη και δυνατότητα παρακολούθησης τριών δισεκατομμυρίων επικοινωνιών την ημέρα. Ένας από τους σταθμούς του βρισκόταν στη βρετανική βάση του Αγίου Νικόλαου στην Κρήτη. Την ίδια στιγμή επίσημες εκθέσεις οργανισμών αποκάλυπταν ότι η Αθήνα συγκαταλεγόταν στις πόλεις της Ευρώπης που διευκόλυναν τις μυστικές πτήσεις της CIA. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν επίσης μία πρώτης τάξης ευκαιρία για τον Καραμανλή να αναβαθμιστεί σε πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ. Οι υποκλοπές και οι απαγωγές δεν ήταν παρά κρίκος σε αυτή την αλυσίδα.