Αντιρατσιστικό κίνημα
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει το κίνημα ΛΟΑΤ
Τη Δευτέρα 2/2 η Ομάδα Φύλου και Σεξουαλικότητας - LGBTQ ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκλεισε το πρώτο χρόνο ζωής της. Κρίναμε αναγκαία τη δημιουργία μια τέτοιας επαναστατικής ΛΟΑΤ ομάδας τη συγκεκριμένη περίοδο γιατί όπως, αναφέραμε σε πρόσφατη ανακοίνωσή μας, "βλέπαμε τις μεθοδευμένες απόπειρες στοχοποίησης της ΛΟΑΤ κοινότητας μέσα σε ένα σύστημα με βαθιά δομική κρίση. Είδαμε τα επεισόδια στο θέατρο Χυτήριο αλλά και τις μαζικές αντιδράσεις που προκάλεσαν.
Συνειδητοποιήσαμε ότι η αύξηση των ομοφοβικών και τρανσφοβικών επιθέσεων ήρθε ως αποτέλεσμα της ανόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, αλλά ήταν και προϊόν της ρατσιστικής και σεξιστικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, όμως, βλέπαμε τη γέννηση ενός νέου κινήματος που ήθελε να συγκρουστεί με όλα αυτά, όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και πρακτικά, στο δρόμο".
Στη διάρκεια αυτού του έτους η ομάδα μας συμμετείχε στη κινητοποίηση στο Καλλιμάρμαρο ενάντια στην ακραία ομοφοβική πολιτική του Πούτιν στη Ρωσία, είχε παρουσία σε πολλές απεργίες και διαδήλωσε στις 8 Μάρτη, τη παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, πίσω από τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Στη συνέχεια, συμμετείχε στις 22 Μάρτη, στη διαδήλωση του Athens Pride, στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, στο διήμερο για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και είχε παρουσία στο Πολυτεχνείο. Παράλληλα, δώσαμε και δίνουμε αρκετές ιδεολογικές μάχες. Βγάλαμε μια πληθώρα κειμένων για διάφορα ιστορικά και πολιτικά ζητήματα, οργανώσαμε ανοιχτές συζητήσεις της ομάδας και μια μεγάλη εκδήλωση με θέμα τα 45 χρόνια από την εξέγερση του Στόουνγουολ.
Διεκδικήσαμε ότι η αριστερά θα πάρει θέση για τα δικαιώματά μας. Σε ένα μεγάλο κομμάτι αυτό έχει επιτευχθεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να είναι πιο κοντά μας από ποτέ και να αναγνωρίζει τις δράσεις μας, το ΚΚΕ να αναγκάζεται πλέον να κάνει δηλώσεις πάνω στα ΛΟΑΤ ζητήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, σε θέση κυβέρνησης πλέον, να υπόσχεται τη κατοχύρωση κάποιων από τα δικαιώματα.
Δεσμούς
Στο χέρι του κινήματος είναι να πάρουμε τώρα το σύνολο των δικαιωμάτων μας χωρίς αναμονές. Η δράση μας προχωράει και μέσα στη ΛΟΑΤ κοινότητα, με την οποία έχουμε πλέον χτίσει σταθερούς δεσμούς, έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη της, μιας και δε κάνουμε περικοπές στο κομμάτι των διεκδικήσεων, είμαστε σταθεροί σε αυτά που λέμε και οργανώνουμε, αλλά και έτοιμοι να συγκρουστούμε με όσα διαφωνούμε εντός της κοινότητας.
Στόχος μας τώρα είναι να συνεχίσουμε τις δράσεις μας πάνω στην ίδια κατεύθυνση και να συμβάλουμε στον καλύτερο συντονισμό των ομάδων της κοινότητας στο κινηματικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή, οργανώνουμε την 1η Μάρτη προβολή της ταινίας "PRIDE" και συζήτηση για τα επόμενα βήματα του ΛΟΑΤ κινήματος, ξεκινάμε τα ανοιχτά μαζέματα της ομάδας μας με πρώτο θέμα "το Ισλάμ και η ΛΟΑΤ κοινότητα", συμμετέχουμε στη κινητοποίηση της 21 Μάρτη και την οργανώνουμε με δικά μας υλικά και με ανοιχτό κάλεσμα προς τις άλλες ΛΟΑΤ ομάδες. Έτσι πάμε να δυναμώσουμε την ομάδα μας την επόμενη περίοδο.
Μυρτώ Μαγγιώρου
Μια συνηθισμένη προκατάληψη μέσα στο κίνημα ισχυρίζεται ότι η ενότητα και η αλληλεγγύη ανάμεσα σε διαφορετικά κομμάτια της κοινωνίας είναι ανέφικτη, υπάρχει μόνο στη θεωρία και στα κεφάλια των Μαρξιστών.
Η ταινία «Pride» (Περηφάνεια) αποδεικνύει ότι όχι μόνο είναι εφικτή, αλλά και ότι όταν συμβαίνει μπορεί να αλλάζει τη ροή των γεγονότων και τους ανθρώπους που δρουν σε αυτά. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία μιας ομάδας πολιτικοποιημένων γκέι και λεσβιών που στη διάρκεια της μεγάλης απεργίας των Βρετανών ανθρακωρύχων το 1984-85 έστησαν την ομάδα «Λεσβίες και γκέι στηρίζουν τους ανθαρακωρύχους» με αντικείμενο την οικονομική και πολιτική υποστήριξη της απεργίας. Βρισκόμαστε στα 1984 και η κυβέρνηση της Θάτσερ έχει κηρύξει τον πόλεμο στους ανθρακωρύχους αλλά και στους γκέι με αφορμή και την εμφάνιση για πρώτη φορά του AIDS.
Ξεκίνησαν μαζεύοντας οικονομική ενίσχυση στο περιβάλλον τους και στα γκέι μπαρ του Λονδίνου. Με τυχαίο τρόπο βρέθηκαν σε ένα μικρό χωριό της Ουαλίας για να παραδώσουν την ενίσχυση στους ανθρακωρύχους και τις οικογένειές τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένας πολιτισμικός σεισμός που έφερε τις δυο ομάδες πολύ κοντά και έκανε τα μέλη τους να επανεξετάσουν απόψεις που κουβαλούσαν για όλη τους τη ζωή.
Πρωτοβουλία
Η ταινία αναδεικνύει με πολύ φυσικό τρόπο τις διασπάσεις και τα διαφορετικά επίπεδα συνείδησης που υπάρχουν μέσα στην εργατική τάξη. Όταν το πιο πρωτοπόρο κομμάτι πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων, μπορεί να σπάσει τον κατακερματισμό και να κερδίσει και τα υπόλοιπα στη δράση. Τονίζει επίσης τη σημασία του ιδεολογικού αγώνα πλάι αλλά ξεχωριστά από τις οικονομικές διεκδικήσεις. Οι εργάτες παλεύουν για ψωμί και για τριαντάφυλλα, για δουλειά και για περηφάνεια σε σχέση με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Δεν είναι Γαλατικά χωριά αλλά πεδία που συναντώνται και αναμετριούνται με την κατάσταση της ταξικής πάλης.
Η αλληλεγγύη των γκέι στους ανθρακωρύχους τους κάνει να τους δουν με άλλα μάτια. Όμως και τα μεμονωμένα άτομα μέσα από τη συλλογική δράση βλέπουν τον εαυτό τους με άλλα μάτια. Τέλος, τίποτα δεν πάει χαμένο. Οι ανθρακωρύχοι έχασαν, όμως κάτω από τα λάβαρά τους συντρόφεψαν τους ΛΟΑΤΚΙ στο φεστιβάλ περηφάνειας της επόμενης χρονιάς και υιοθέτησαν τα αιτήματά τους, σπάζοντας στην πράξη την προκατάληψη και τον σεξισμό. Τέτοιες στιγμές χρειάζεται να ξαναζωντανέψουμε και σήμερα.
Δήμητρα Κυρίλλου