Πολιτισμός

Αυτή η διαχρονική κλισεδιά -των ηθοποιών κυρίως- ότι δηλαδή: «εγώ θέλω να πεθάνω πάνω στο σανίδι» (εννοώντας με φυσικό θάνατο πάντα, μην σας μπαίνουνε ιδέες…), αποδεικνύεται στην περίπτωση του 84χρονου ηθοποιού και σκηνοθέτη Κλιντ Ίστγουντ και της τελευταίας ταινίας του «American Sniper», εγκληματικό λάθος. 

 

Μια ταινία που σημειώνει εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ, και που έχει πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Από την φετινή 87η απονομή των βραβείων Όσκαρ, από τα συνολικά έξι για τα οποία προτάθηκε (ενδέκατη υποψηφιότητα για τον ίδιο), έφυγε μόνο με αυτό του ηχητικού μοντάζ.

 

Η ταινία κινείται γύρω από την ζωή και κυρίως την στρατιωτική δράση του Κρίστοφερ Σκοτ «Κρις» Κάιλ (Μπράντλεϊ Κούπερ), του πιο θανατηφόρου σκοπευτή του αμερικανικού στρατού και στηρίζεται στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Αμερικανός Ελεύθερος Σκοπευτής», που κυκλοφόρησε το 2012.

 

Κατά τη διάρκεια της 10χρόνης θητείας του, ως υπαξιωματικός και μέλος της ομάδας ειδικών αποστολών SEAL του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, εκπαιδεύτηκε ως ελεύθερος σκοπευτής και στάλθηκε να πολεμήσει στο Ιράκ το 2003. Τραυματίστηκε δύο φορές και μέχρι το 2009 που αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του αρχικελευστή, είχε στο ενεργητικό του 255 πιθανούς θανάτους, από τους οποίους οι 160 ήταν επιβεβαιωμένοι στο στρατιωτικό του φάκελο.

 

Μετά την αποστρατεία του ανέλαβε μια εταιρεία εκπαίδευσης προσωπικού για τον στρατό και την αστυνομία και ασχολήθηκε ενεργά με την βοήθεια σε στρατιώτες, που επέστρεφαν με ψυχολογικά προβλήματα και υπέφεραν από μετά-τραυματικό στρές, ενώ υπήρξε και σωματοφύλακας της Σάρας Πέιλιν (Κόμμα του Τσαγιού). Σκοτώθηκε σε σκοπευτήριο του Τέξας κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το 2013, από τον βετεράνο πεζοναύτη Έντι Ρέι Ρουθ, που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.

 

Αυτόν λοιπόν, βρήκε να συναντήσει ο Κλιντ Ίστγουντ στην εναγώνια αναζήτησή του για θετικά πρότυπα. Για πρότυπα που θα μιλάνε για «πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια», ενώ ταυτόχρονα θα περνάνε και δήθεν αντιπολεμικά και λοιπά ανάλογα ουμανιστικά μηνύματα. Ενώ στην πραγματικότητα, μιλάνε για σταυροφορίες και για την επικράτηση των «πολιτισμένων» απέναντι στους «αγρίους».

 

Γιατί αυτό που κυνηγάς «Gran Torino» μου δεν υπάρχει. Γιατί «Οι Σημαίες των Προγόνων μας» δεν είναι παρά άδεια πουκάμισα. Που γεμίζουν με χρήματα από το αίμα δικαίων και αδίκων σε όλο τον κόσμο για το κέρδος και μόνο των λίγων. Και που ούτε για «6 Million Dollar Baby» δεν μπορεί ποτέ να ισχύσουν αυτά που φαντασιώνεσαι στον καπιταλισμό. Όσο κι αν εξακολουθούν πολλοί να πιστεύουν πως με τις «Γέφυρες του Μάντισον» θα διαβούν τελικά το «Σκοτεινό Ποτάμι» μ’ επιτυχία.