Πολιτισμός
Κινηματογράφος: «Πέντε σπασμένες κάμερες»
Ο Εμάντ Μπουρνάτ είναι ο πρώτος Παλαιστίνιος που είδε την ταινία του να προτείνεται για βραβείο Όσκαρ το 2013. Το βραβείο δεν το κέρδισε τελικά, αλλά οι «5 σπασμένες κάμερες» του έχουν κερδίσει περισσότερες από 30 διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις και έχουν κερδίσει το πιο σημαντικό βραβείο: το να στριμώχνονται στις αίθουσες εκατοντάδες θεατές και να κρέμονται από αυτοσχέδιες οθόνες για να δουν εικόνες από την Παλαιστίνη.
Ο Μπουρνάτ είναι αγρότης και ζει από παιδί στο Μπιλαΐν, ένα χωριό της Δυτικής όχθης που σταδιακά περικυκλώθηκε από Ισραηλινούς εποικισμούς εις βάρος της γης των Παλαιστίνιων αγροτών και με κάθε λογής προκλήσεις από μεριάς εποίκων και Ισραηλινού κράτους. Το αποκορύφωμα ήταν το τσιμεντένιο τείχος που (φυσικά) έπρεπε να υψωθεί για την ασφάλεια των Ισραηλινών, αποψιλώνοντας τα τελευταία ελαιοχώραφα των κατοίκων του Μπιλαΐν.
Η αγορά της πρώτης του κάμερας έγινε το 2005 με αφορμή τη γέννηση του τέταρτου παιδιού του Μπουρνάτ, Τζεμπρίλ. Για πέντε χρόνια παρακολούθησε αδιάκοπα όχι μόνο το γιο του να μεγαλώνει αλλά την καθημερινή ζωή και την πάλη των ανθρώπων του χωριού του να αντισταθούν στην κατοχή, να επιβιώσουν: τις καθημερινές διαδηλώσεις, τον κάθε έμπνευσης ακτιβισμό για να διασώσουν τη γη που τους αρπάζουν μέρα με τη μέρα, τα λιόδεντρα να γίνονται παρανάλωμα της εκδικητικής μεγαλομανίας των εποίκων με τους Παλαιστίνιους να επιστρέφουν για να φυτέψουν καινούργια. Αυτή είναι η «φυσική», καθημερινή ζωή στη σύγχρονη Παλαιστίνη. Μια διαρκής αντιπαράθεση του Δαυίδ με τον Γολιάθ εφ’ όλης της ύλης που περνάει τους τοίχους των σπιτιών και γίνεται ένα με την ιδιωτική ζωή των Παλαιστίνιων.
Έτσι ο «δημόσιος βίος» του Μπιλαΐν γίνεται μια φυσική ακολουθία με τη ζωή της οικογένειας και τα μάτια του μικρού Τζεμπρίλ που μέχρι να κλείσει τα πέντε τα έχουν δει όλα: τους αγώνες των κατοίκων, τους ίδιους να παρακολουθούν υλικό που τράβηξε η κάμερα για να πάρουν θάρρος, τη σφαγή του 2008 στη Γάζα, το αυτοκινητιστικό δυστύχημα που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή στον πατέρα του, τη δολοφονία του κολλητού του φίλου Μπάσσεμ και βέβαια τη διαδοχική βίαιη καταστροφή κάθε μιας από τις πέντε κάμερες. Οι πρώτες λέξεις που θα αρθρώσει ο Τζεμπρίλ είναι «τείχος», «πόλεμος», «ταινία». Και η μόνιμη τριβή στο σπίτι προέρχεται από τις απειλές στον πατέρα του να σταματήσει να κινηματογραφεί και να πληρώσει τα χρέη του στα ισραηλινά νοσοκομεία!
Το πολύτιμο υλικό του Μπουρνάτ μονταρίστηκε περίτεχνα με τη βοήθεια του Ισραηλινού κινηματογραφιστή Γκαή Νταβίντι σε μια ταινία τεκμηρίωσης που κάνει το γύρο του κόσμου δίνοντας μια μοναδική εικόνα της τεράστιας αδικίας αλλά και της αντίστασης στη σύγχρονη Παλαιστίνη.