Για τις 21 Μάρτη έχουμε δουλέψει μήνες τώρα. Τις τελευταίες τρεις βδομάδες κάνουμε μικρά μαζέματα, 50, 60, 100 άτομα - αυτά για μας είναι μικρά, μεγάλα για μας είναι πάνω από πεντακόσια ή χίλια- και συζητάμε. Την προηγούμενη βδομάδα τέτοιο μάζεμα έγινε στο Ρέντη με 70 άτομα.

 

Η Πακιστανική Κοινότητα έχει σε κάθε δήμο μία τοπική επιτροπή. Αυτό είναι το όργανό μας. Μέχρι την τελευταία μέρα, έχουμε ακόμα σε πάνω από 12 σημεία μαζέματα. Πιστεύουμε ότι θα είμαστε χιλιάδες στις 21 Μάρτη, για να πούμε στην κυβέρνηση ότι θέλουμε ίσα δικαιώματα, θέλουμε Ελλάδα χωρίς ρατσισμό, φασισμό και ισλαμοφοβία. 

 

 

Οι μετανάστες πίστευαν ότι τώρα θα τελειώσει ο ρατσισμός και ο φασισμός.  Είχαν ελπίδα ότι θα μπορέσουν επιτέλους να βγουν έξω. Γιατί ήταν μέσα 27 και 28 μήνες σε αυτά τα, όχι ανθρώπινα αλλά ρατσιστικά και ισλαμοφοβικά, στρατόπεδα. Όταν άλλαξε η κυβέρνηση όλοι οι κρατούμενοι ήταν σίγουροι ότι θα τους αφήσουν ελεύθερους. Αυτό ήταν το πρώτο που είχαν στο μυαλό τους. Γι’ αυτό εξεγέρθηκαν ξανά.

 

Έτσι, πριν τρεις εβδομάδες μπήκαμε στην Αμυγδαλέζα, με κάμερες, αναγκάστηκαν να μας αφήσουν, κι αυτό ήταν πολύ μεγάλη νίκη. Τα τελευταία δύο χρόνια, η Πακιστανική κοινότητα, η ΚΕΕΡΦΑ δίνουμε μάχες ενάντια στα στρατόπεδα και ήρθε η μέρα για να μπούμε μέσα και να αρχίσει να βγαίνει κόσμος.

 

 

Θέλουμε να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα και τα αδέρφια μας που ήταν μέσα να αποζημιωθούν. Κάποιος που έμεινε ανάπηρος, που έσπασε το πόδι, που κόλλησε αρρώστιες, όλοι που έχασαν δυο και τρία χρόνια από τη ζωή τους. Πάνω από 12 άτομα πέθαναν. Πώς και γιατί πέθαναν; Να αποκαλυφτούν αυτά. Αν κάποιος ήταν άρρωστος, έπρεπε να είναι σε νοσοκομείο, όχι στο στρατόπεδο.

 

Να τιμωρηθούν όλοι οι αστυνομικοί που βασάνισαν και χτύπησαν κρατούμενους.  Προχτές ήταν ένας αδελφός μας εδώ στα γραφεία της κοινότητας που έλεγε «σε ποιον να το πούνε ότι υπάρχει ρατσισμός»; Άλλος έλεγε ότι ζητούσαν φάρμακα και η απάντηση από τους φύλακες ήταν «να πεθάνεις, τι μας νοιάζει»; Γι’ αυτό θέλουμε νόμο και δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν οι διοικητές και οι αστυνομικοί που έκαναν τέτοια πράγματα. 

 

Αυτό  δε γίνεται χωρίς νομιμοποίηση. Άνθρωποι με τόσο άγχος και ταλαιπωρία, τρία χρόνια μέσα στα στρατόπεδα, ησυχία και προστασία μόνο με χαρτιά θα βρουν. Κανείς δε πρέπει να φοβάται ότι αν δώσουμε χαρτιά στους μετανάστες,  τι θα γίνει; Δεν υπάρχει κανένας λόγος για φόβο. Η πακιστανική κοινότητα ήταν κάποτε 90 χιλιάδες, πάνω από 60 χιλιάδες είχαν χαρτιά. Είμαστε απλοί εργάτες, δε θα μας χωρίσουν με χρώματα και σύνορα. Αν θέλουν να μην έρθει ο μετανάστης, τότε να φέρουν πίσω το στρατό που έχουν στείλει και πολεμάει στα σπίτια τους. Γι’ αυτό νομιμοποίηση για κάθε μετανάστη, αλληλεγγύη και ειρήνη.

 

Και βέβαια καταδίκη για τους νεοναζί. Πάνω από 700 άτομα ήταν θύματα ρατσιστικής βίας από τη Χρυσή Αυγή. Το πόρισμα του εισαγγελέα λέει ότι είναι εγκληματική οργάνωση και άρα πρέπει να δικαστούν και να τους  διώξουν από πολιτική. Είναι ντροπή για ευρωπαϊκή χώρα κάποιος με ρόπαλο, σιδερογροθιά και μαχαίρι στο χέρι, να λέει ότι είμαι πολιτικός. Εμείς στις χώρες μας, τέτοιους ανθρώπους, τους λέμε τρομοκράτες. Θέλουμε να καταδικαστούν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, να τιμωρηθούν, να μην είναι μέσα στη Βουλή.

 

 

Την ίδια ερώτηση μου έκαναν όταν πήγα για να καταθέσω στο Άρειο Πάγο. Πώς έχετε τόσες αποδείξεις και μάρτυρες; Αυτό έγινε γιατί εμείς δουλεύουμε μαζί με τα αδέρφια μας  τους έλληνες. Όταν είσαι σε μια ξένη χώρα, όλοι σου λένε, η κυβέρνηση, η αστυνομία, η πρεσβεία, οι μυστικές υπηρεσίες «να μην μπλέκεστε», «να μην κάνετε αυτό ή το άλλο». Γιατί θέλουν να μην ξέρει η κοινότητα τα δικαιώματά της.

 

Γι’ αυτό κι εμείς δουλέψαμε μαζί, 13 χρόνια τώρα, πρώτα με το ΣΕΚ και την Εργατική Αλληλεγγύη και μετά τα τελευταία χρόνια με την ΚΕΕΡΦΑ και την Ένωση Μεταναστών Εργατών. Τι κάναμε; Στην Νίκαια, για παράδειγμα όταν χτύπαγαν οι φασίστες και ερχόταν η αστυνομία, συλλαμβάνανε το θύμα. Εμείς φτιάξαμε μικρές τοπικές επιτροπές, σε κάθε γειτονιά. Και όταν γινόταν επίθεση, το πρώτο τηλέφωνο λέγαμε δε θα είναι στην αστυνομία αλλά στον αγωνιστή, τον έλληνα ή την ελληνίδα που είναι στην τοπική επιτροπή. Στον σύντροφο πρώτα, και κερδίσαμε ότι μπροστά σε αυτό το κόσμο η αστυνομία δεν μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Αρχίσαμε έτσι να κάνουμε μηνύσεις και διαμαρτυρίες κι αυτό έγινε γνωστό.

 

Έτσι όταν έγινε ο πυροβολισμός στη Μανωλάδα, ο κόσμος ήξερε τι σημαντική η δουλειά που κάνει η Πακιστανική Κοινότητα, η ΚΕΕΡΦΑ και η Ένωση Μεταναστών Εργατών και το πρώτο τηλέφωνο ήταν σε μας. Αυτή είναι η δύναμη που έχουμε, ότι σταθήκαμε δίπλα σε όλους τους μετανάστες και δώσαμε μεγάλη μάχη, με διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, διαμαρτυρίες. Και οργάνωση, εκατοντάδες μπήκαν στην Ένωση. 

 

Όπως και στη Γενική Ανακύκλωση. Ο εργοδότης δεν πλήρωνε τα τελευταία δυο χρόνια, κορόιδευε, έπαιρνε καινούργιους εργάτες, δεν τους πλήρωνε και οι παλιοί περίμεναν κι αυτοί να πάρουν το μεροκάματο. Εμείς 31 μέρες ήμασταν εκεί, κάναμε απεργία και διαδηλώσεις και τότε αναγκάστηκε να τους πληρώσει μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αναγκάστηκε να πληρώσει 970.000 ευρώ για τους παλιούς γιατί δείξαμε ότι οι δήμοι είναι που δίνουν τα λεφτά και αναγκάσαμε τους δήμους να του πουν ότι αν δεν πληρώσει τους εργάτες δε θα συνεχίσουν τη συνεργασία μαζί του.

 

Αυτά δείχνουν ότι κανείς εργάτης δε πρέπει να είναι μόνος, αν είμαστε μια γροθιά, τότε είμαστε δύναμη. Είμαστε εργάτες, αυτό είναι το πιο σημαντικό και γι αυτό θέλουν να μας χωρίσουν, να είμαστε μόνοι μας, να μη ξέρουμε τα πράγματα. Όμως εμείς καταλάβαμε ότι πρέπει να παλέψουμε σαν εργάτες, έτσι καταφέραμε όσα καταφέραμε.

 

Το καταλάβαμε αυτό από το 2005 όταν πρώτη φορά έγινα πρόεδρος στην κοινότητα. Τότε η ΜΙ6, η μυστική υπηρεσία της Βρετανίας ήρθε εδώ και έκανε απαγωγές 28 Πακιστανών. Ήταν η πρώτη μεγάλη μάχη μας για σεβασμό και δικαιοσύνη. Μέχρι την ελληνική βουλή φτάσαμε, όταν πήγαμε, πάνω από 120 βουλευτές μας στήριξαν, και έλεγαν ότι λέμε αλήθεια, ότι πρέπει να ζητήσει συγνώμη η κυβέρνηση. 

 

Παράλληλα η πακιστανική πρεσβεία έπαιξε πολύ άσχημο ρόλο και έτσι συνεχίζει μέχρι σήμερα, είναι αντίπαλή μας. Γιατί θέλανε να μη ζητήσουμε δικαιοσύνη. Μας έβαλαν 279 άτομα σε μαύρη λίστα. Πάντα και παντού, όταν είναι στη μέση η κυβέρνηση, η εξουσία και οι μυστικές υπηρεσίες, η δικαιοσύνη χάνεται. Μας έβαλαν φυλακή, στο Κορυδαλλό, επειδή μιλήσαμε για τις απαγωγές. Κερδίσαμε κάθε φορά γιατί δε σταματήσαμε. Χωρίς αγώνες, χωρίς να είμαστε οργανωμένοι, δε θα είχαμε ποτέ δικαιώματα.