Ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο διέφυγε επειγόντως από τη Βραζιλία της στρατιωτικής δικτατορίας του ’60 και σπούδασε οικονομικά στο Παρίσι. Δουλεύοντας για την Παγκόσμια Τράπεζα σε χώρες της Αφρικής, τον κέρδισε η φωτογραφία για την οποία παράτησε τα πάντα. Αν και βιοπορίστηκε πουλώντας το υλικό του, ξεχώρισε στον τομέα του, τόσο για τα θέματα που επιλέγει, όσο και για τον τρόπο που τα απεικονίζει. Σε αυτά κεντρική θέση κατέχουν οι άνθρωποι, γιατί όπως ο ίδιος εξηγεί «...οι άνθρωποι είναι το αλάτι της γης». 

 

Φωτογράφισε τις «Άλλες Αμερικές», την Αφρική, την εργατική τάξη (συλλογή «Εργάτες»), τον πόλεμο από τη Ρουάντα ως το Ιράκ και τη Βοσνία, όπου και κλονίστηκε η αισιοδοξία του για το μέλλον του σύγχρονου κόσμου. Τα τελευταία χρόνια στράφηκε σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη φύση, το περιβάλλον και την οικολογική διάσταση, χωρίς να έχει αποποιηθεί τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. 

 

Κατακρίθηκε ότι στην πραγματικότητα απλά «φωτογραφίζει τον πόνο των άλλων» και αποκομίζει οφέλη από αυτό. Παρόλα αυτά, μας έπεισε για τη συνέπεια με την οποία ενασχολείται με τα θέματά του, για το γεγονός ότι όπου πήγαινε παρέμενε για καιρό και συνδεόταν (ή τουλάχιστον προσπαθούσε) με τους ανθρώπους που φωτογράφιζε, προσδίδοντάς τους ευγένεια και αξιοπρέπεια, ακόμα και μέσα στην πιο φρικτή θηριωδία και εξαθλίωση. Επιπλέον, στις χρονικές περιόδους πριν την έλευση του διαδικτύου, συνέβαλε με το φωτογραφικό του έργο ώστε κάποια θέματα να αποκτήσουν παγκόσμια δημοσιότητα που δεν θα την είχαν με κανένα άλλο τρόπο. Δείτε τον ντοκιμαντέρ και το έργο του Σαλγκάδο!