Ιδέες
Συνέντευξη με τον Κώστας Καταραχιά: Κίνημα για να σώσουμε τα νοσοκομεία
Ο Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στον Αγ. Σάββα, μίλησε στον Κυριάκο Μπάνο
Ποια είναι η κατάσταση στα νοσοκομεία σήμερα;
Η χρηματοδότηση έχει πέσει στο μισό τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα και ελλείψεις στα υλικά και στις υποδομές των νοσοκομείων. Το δεύτερο βασικό ζήτημα είναι οι ελλείψεις προσωπικού. Τα στοιχεία δείχνουν πάνω από 20.000 εργαζόμενοι, νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό που λείπει από τα νοσοκομεία και 8.000 γιατροί πανελλαδικά. Έτσι καταλαβαίνουμε όλοι πως οι εξαγγελίες για 4.500 προσλήψεις συνολικά, είναι καταθλιπτικά λίγες. Δεν δημιουργούν προϋποθέσεις ανάταξης της κατάρρευσης των νοσοκομείων που εξελίσσεται μέρα με τη μέρα.
Και φυσικά είναι το ζήτημα των ανασφάλιστων και των μεταναστών χωρίς χαρτιά. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει ένα τείχος, προσπαθώντας να αποκλείσουν ένα μεγάλο κομμάτι από τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες. Είναι μια πραγματική κτηνωδία.
Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για πρόσβαση στη δημόσια υγεία για όλους τους ανασφάλιστους είναι ένα αυτονόητο βήμα για μια κυβέρνηση της αριστεράς. Δεν θα έπρεπε καν να το συζητάμε. Από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης κανονικά, με έναν απλό τρόπο, θα έπρεπε να γίνει σαφές πως εισιτήριο του κάθε ανθρώπου για το νοσοκομείο είναι η ασθένειά του. Χωρίς να κοιτάμε αν έχει χαρτιά ή όχι, αν είναι ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος. Άλλωστε, η ανεργία και οι απολύσεις μετατρέπουν καθημερινά κόσμο σε ανασφάλιστο ή «χωρίς χαρτιά» επειδή χάνει τα ένσημά του. Στην συνάντηση που είχαμε σαν ΕΙΝΑΠ με τον υπουργό Ξανθό, την προηγούμενη Δευτέρα, ζητήσαμε να λυθεί άμεσα το ζήτημα. Ο υπουργός είπε πως θα στείλει μια εγκύκλιο στις διοικήσεις για να διευθετηθεί το ζήτημα.
Την ίδια στιγμή πρέπει να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση και προσλήψεις προσωπικού. Αυτό πρακτικά σημαίνει διπλασιασμός της χρηματοδότησης του Εθνικού Συστήματος Υγείας και 30.000 προσλήψεις. Τα σχέδια αυτά πρέπει να ξεκινήσουν από σήμερα και σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα να έχουν προχωρήσει.
Όμως οι εξαγγελίες για το προσωπικό δεν έχουν προκηρυχθεί ακόμα και απ' ό,τι φαίνεται ετοιμάζονται να ανακοινώσουν προσλήψεις μόνο σε συμβασιούχους, μονοετείς ή διετείς, μέσα στο 2015.
Γι' αυτό λέμε ότι είναι κομβική η απεργία στις 20 Μάη. Η πρώτη μεγάλη απεργία στα νοσοκομεία έχει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ότι θα προηγηθούν οι ανάγκες των εργαζόμενων για υγεία, για παιδεία, και όχι οι πληρωμές στους δανειστές. Για να φορολογηθούν οι πλούσιοι, για να μη δίνουμε κι άλλα λεφτά στους εξοπλισμούς.
Είναι ζήτημα απεργιακού κινήματος το να λυθούν τα μεγάλα ζητήματα και να σώσουμε τα νοσοκομεία. Και αυτό το καταλαβαίνει μεγάλο κομμάτι μέσα στους υγειονομικούς που είναι διατεθειμένο να παλέψει και να ανοίξει αυτό το δρόμο.
Πώς φτάσαμε να έχουμε αυτή την απεργία;
Από πολύ νωρίς πήραμε τις πρωτοβουλίες για να οργανώσουμε ότι θα πάρουμε πίσω όλα όσα μας λεηλάτησαν. Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία δεν είχαν κανένα λόγο αναμονής αφού τα μνημονιακά μέτρα συνεχίζουν να διαλύουν τα νοσοκομεία.
Άρα όπως παλεύαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, με τις απεργίες μας, με τους συντονισμούς, με την αντίσταση που αναπτύξαμε και καταφέραμε και παίξαμε ρόλο στο να πέσουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, έτσι και αυτή τη στιγμή έχουμε τον προσανατολισμό ότι πρέπει να γυρίσει ανάποδα όλη αυτή η καταστροφή που έχει υποστεί ο χώρος της υγείας, ιδιαίτερα τα τελευταία 5 χρόνια. Και αυτό για εμάς σημαίνει πρωτοβουλίες κινητοποιήσεων. Είχαμε βάλει ήδη από το Φλεβάρη προσανατολισμό για να βγουν γενικές συνελεύσεις, που οργανώθηκαν σε νοσοκομεία από τις δυνάμεις του Συντονιστικού των Νοσοκομείων εδώ στην Αθήνα, αλλά προέκυψαν και σε διάφορα άλλα σημεία και στην επαρχία λόγω των προβλημάτων των νοσοκομείων.
Έτσι φτάσαμε στην σύσκεψη της ΠΟΕΔΗΝ τον Απρίλη όπου μπήκαμε με πρόταση για 24ωρη παν-υγειονομική πανελλαδική απεργία μέσα στο Μάη. Αυτή η πρόταση είχε μεγάλη αποδοχή από τα εκατοντάδες μέλη των ΔΣ από όλη την Ελλάδα που είχαν έρθει με την αγωνία ότι τα νοσοκομεία καταρρέουν.
Η αγωνιστική διάθεση φάνηκε όλο το προηγούμενο διάστημα που είχαμε σειρά κινητοποιήσεων, κατά τόπους, σε νοσοκομεία. Από τον Αγ. Σάββα είχαμε πάρει την πρωτοβουλία και συγκεντρωθήκαμε αντιπροσωπείες σωματείων και εργαζόμενων στις 11 Μάρτη έξω από το υπουργείο υγείας με στάση εργασίας. Και φυσικά είχαμε τις επισχέσεις των γιατρών που αγκάλιασαν πάρα πολλά νοσοκομεία και κατάφεραν να πάρουν τη δέσμευση από το υπουργείο ότι 27 Μάη θα ξεκινήσουν να πληρώνονται τα χρωστούμενα.
Η 20 Μάη έρχεται μέσα από όλα αυτά τα ρυάκια που αναπτύχθηκαν παντού και στα οποία εμείς βοηθήσαμε σαν Συντονιστικό Νοσοκομείων.
Γιατί τα νοσοκομεία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή;
Πέρα από τη διάλυση που έχουν υποστεί και τις επιθέσεις που έχουν δεχτεί τα τελευταία χρόνια, στα νοσοκομεία τα προηγούμενα χρόνια αναπτύχθηκε ένα μαχητικό κίνημα. Αν συνολικά στην εργατική τάξη βλέπαμε μεγάλες πανεργατικές, στο κομμάτι των νοσοκομείων μπορούμε να πούμε πως οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έβγαιναν ήταν διπλάσιες. Πολλές 24ωρες, αναρίθμητες στάσεις εργασίας κατά τόπους στα νοσοκομεία. Και συνολικά δεν υπήρχε χτύπημα που να μην δημιουργούσε μεγάλη αντίσταση μέσα στα νοσοκομεία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το κλείσιμο των νοσοκομείων από τον Άδωνη Γεωργιάδη. Μέσα στο κατακαλόκαιρο, στον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2013 επιλέξανε να κάνουν την επίθεση, και είδαμε να αναπτύσσονται αγώνες για να μην κλείσουν τα νοσοκομεία.
Μπορεί να μην καταφέραμε να σταματήσουμε όλα τα κλεισίματα, όμως εξασφαλίσαμε ότι δεν θα απολυθεί κανένας και το σχέδιο του Γεωργιάδη για το κλείσιμο άλλων 50 νοσοκομείων πανελλαδικά σκάλωσε. Είδαμε μεγάλες κινητοποιήσεις και στην επαρχία σε διάφορα σημεία, στην Ικαρία, στην Κρήτη, στη Θεσσαλονίκη.
Ο κόσμος των νοσοκομείων έχει μάθει να κινείται με απεργιακό τρόπο και στη νέα φάση που έχουμε αυτή τη στιγμή, οι προσδοκίες του είναι ανεβασμένες. Περιμένει πράγματα μετά την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης και αυτή τη στιγμή έχει να αντιμετωπίσει υπουργούς της αριστεράς. Εκεί δηλαδή που οι δανειστές πιέζουν για να μην προχωρήσει τίποτα και να παραμείνει σε ισχύ όλη αυτή η διάλυση των νοσοκομείων που έφεραν οι περικοπές των μνημονίων, ο κόσμος πιστεύει πως πρέπει να πιέσει με τους δικούς του αγώνες προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τις προηγούμενες εβδομάδες είχαμε ένα μεγάλο κύμα επισχέσεων των γιατρών για τις απλήρωτες εφημερίες.
Πώς συνδέεται με την απεργία στις 20 Μάη;
Οι επισχέσεις ήταν ένα πραγματικά γνήσιο κύμα αντίστασης απέναντι στην απλήρωτη εργασία. Υπάρχουν ιδιαίτερα νέοι γιατροί που δουλεύουν σε εφημερίες ακόμα και 100 ώρες την εβδομάδα και η πληρωμή τους είναι 6 μήνες μετά. Αυτό είναι ακριβώς κομμάτι των προβλημάτων της λειτουργίας των νοσοκομείων και των ελλείψεων που υπάρχουν. Το κίνημα των επισχέσεων με μεγάλες συνελεύσεις όπου έγιναν στο Γεννηματάς, στον Ευαγγελισμό, στο Κρατικό Νίκαιας, δεν ήταν συνελεύσεις μόνο για τις εφημερίες. Ήταν πολιτικότατες συνελεύσεις όπου άνοιγαν όλα τα ζητήματα των νοσοκομείων και πήγαιναν πολύ παρακάτω. Ξεκίναγαν από τις εφημερίες και έφταναν στο χρέος. Ακόμα και σε πολιτικά ζητήματα για τη συμμετοχή στο αντιφασιστικό κίνημα όπως η δίκη της Χ.Α. ή αντιρατσιστικές αποφάσεις για τους μετανάστες.
Και μέσα τις επισχέσεις σε πολλά σημεία οι γιατροί συνδέθηκαν με τις υπόλοιπες μάχες στα νοσοκομεία, βλέποντας τις 20 Μάη σαν ένα βήμα κεντρικοποίησης του αγώνα για να πληρωθούν οι εφημερίες. Και άρα όλα αυτά είναι το καλύτερο υλικό για να τροφοδοτηθεί και η απεργιακή μάχη στις 20 Μάη με εργαζόμενους που έχουν εμπειρία και έχουν δώσει ήδη μάχες μέσα στα νοσοκομεία.
Αυτές τις μέρες στον Αγ. Σάββα είχατε και την ιστορία με την μεταφορά των λειψάνων της Αγ. Βαρβάρας.
Βρεθήκαμε μπροστά σε μια ιστορία που μεταθέτει το κέντρο βάρους από το τι πραγματικά συμβαίνει σε ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο, σε ένα πανηγυράκι που οργανώθηκε από τους ΑΝΕΛ, το ΣΚΑΙ και την Αρχιεπισκοπή Αθηνών εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση και την πίστη πολλών ανθρώπων που βρίσκονται μέσα στο νοσοκομείο.
Ο Σύλλογος εργαζομένων βγήκε και τοποθετήθηκε ξεκάθαρα πως το νοσοκομείο δεν έχει ανάγκη από λιτανείες, έχει ανάγκη από προσωπικό και χρηματοδότηση. Η παρέμβαση του σωματείου μετέφερε τη συζήτηση εκεί που έπρεπε εξ' αρχής να είναι. Έτσι αποφασίσαμε να αναρτήσουμε ένα πανό στην πύλη, να βγάλουμε μια ανακοίνωση που τη μοιράζαμε στον κόσμο και τα ΜΜΕ και να προβάλουμε τα αιτήματά μας.
Η αντίδραση του σωματείου εμπόδισε στην ουσία τον υπουργό να έρθει στο νοσοκομείο κάνοντας φιέστες με λείψανα και εικόνες, μια εικόνα που θα ήταν κατάπτυστη για έναν υπουργό της αριστεράς, σε ένα νοσοκομείο που είναι διαλυμένο.