Πολιτισμός
Κινηματογράφος: «Το μικρό νησί» Η περίοδος του Φρανκισμού στοιχειώνει την Ισπανία
Η περίοδος του Φρανκισμού όπως φαίνεται εξακολουθεί μέχρι σήμερα να στοιχειώνει την Ισπανία. Έτσι εξηγείται η επιμονή κινηματογραφιστών (πολλοί αρκετά νεότεροι) να επανέρχονται και να "σκαλίζουν" την αιματοβαμμένη δικτατορία και αυτά που άφησε πίσω της. Το «Μαύρο ψωμί», ο «Λαβύρινθος του Πάνα», το «Είναι εύκολο να ζεις με μάτια κλειστά» δεν είναι τα μόνα παραδείγματα.
Το «Μικρό νησί», του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ, είναι μια ταινία νουάρ από έναν σχετικά νέο δημιουργό και εκτυλίσσεται στην περιοχή Λα Ίσλα (το Νησί) στους βάλτους του Γκουαδαλκιβίρ το 1980, λίγα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας. Εκεί φτάνουν δυο αστυνομικοί ντετέκτιβ, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, για να εξιχνιάσουν την μυστηριώδη εξαφάνηση δυο νεαρών κοριτσιών.
Τέσσερα χρόνια από τη μεταπολίτευση, η κατάσταση στην ισπανική επαρχία φαίνεται να μην έχει αλλάξει ουσιαστικά. Κλειστές, εσωστρεφείς κοινότητες μέσα στη φτώχεια, με τον φόβο του χωροφύλακα και του τοπικού μεγαλο-αφεντικού, σκληρή καταπίεση και κρυφοί κώδικες συνεννόησης και τιμής. Αυτούς τους κώδικες προσπαθούν να σπάσουν οι δύο ντετέκτιβ για να βρουν άκρη. Έχουν όμως και μεταξύ τους ζητήματα. Ο ένας είναι με τη δημοκρατία, ο άλλος υπήρξε γνωστό «σκυλί» της δικτατορίας, παρόλο που θέλει πεισματικά να το αφήσει πίσω του.
Σύντομα ανακαλύπτουν ότι τα δυο κορίτσια δεν είναι τα μόνα που χάθηκαν στα λασπόνερα των εκβολών του ποταμού. Κι όλα τα θύματα συνδέονται με τα ίδια πρόσωπα: Τον νεαρό γόη της περιοχής, την οικονόμο μιας ενοικιαζόμενης έπαυλης και τον βοηθό της, τον ντόπιο αρχι-καπιταλιστή, ασφαλώς με την κάλυψη του αστυνομικού διευθυντή. Μυστικά και ψέμματα μπλέκονται με τη διάθεση των νεαρών θυμάτων να ζήσουν τη ζωή και τον έρωτα, να ξεφύγουν απ’τη μιζέρια και να βρουν δουλειά στην κοντινή Μάλαγα. Μια ωραία δομημένη ιστορία μυστηρίου αποκτά κοινωνικοπολιτικό βάθος και ουσία και αποτείει φόρο τιμής στο κλασικό νουάρ χάρη στη μεστή σκηνοθεσία, τις ηθοποιίες και την υποβλητική μουσική επένδυση.