Πολιτισμός

Ο κύριος Τζον Μέι είναι υπάλληλος στην υπηρεσία ενός δήμου του Λονδίνου με αρμοδιότητα να αναλαμβάνει την ταφή  ανθρώπων που απεβίωσαν χωρίς να έχουν κανέναν συγγενή.  Είναι ένας μεσήλικας άντρας που ζει την μοναχική, γεμάτη μικρές ιεροτελεστίες ζωή του. Είναι ωστόσο εξαιρετικά συναισθηματικός και αγαπά την δουλειά του. Εξαντλεί κάθε προσπάθεια να βρει κάποιον που σχετίζεται ή ξέρει τον εκάστοτε νεκρό, ώστε εκείνος να φύγει με τους γνωστούς του γύρω του και μια αξιοπρεπή τελετή. 

 

Όμως η αφοσίωση αυτή κοστίζει στην υπηρεσία που εργάζεται και μέσα στο πλαίσιο περικοπών που ανακοινώνει ο κυνικός διευθυντής του, θα στοιχίσει στον Τζον Μέι τη δουλειά του. Πριν αποχωρήσει, δεσμεύεται να διεκπεραιώσει μια τελευταία κηδεία ενός αλκοολικού άντρα. Σε αυτή την υπόθεση ο κύριος Μέι «δίνει τα ρέστα του» για να βρει τους συγγενείς και φίλους του αποθανόντα και μέσω της φροντίδας του και της μνήμης των άλλων να αποκαταστήσει την εικόνα για τον άνθρωπο αυτό, τη ζωή που έζησε και τις επιλογές που έκανε, προσπαθώντας σε τελική ανάλυση να δώσει νόημα και στη δική του μίζερη και μονόχνωτη ζωή.

 

Η μέθοδος του κυρίου Μέι ξεφεύγει από το γραφειοκρατικό του επάγγελμα και ανοίγει υπαρξιακά και φιλοσοφικά ζητήματα: Πόσο αξίζει να ζούμε (και να πεθαίνουμε); Τι αφήνουμε τελικά στο πέρασμά μας; Ποιός είναι τελικά αυτός που «έζησε τη ζωή του»; Και δίνει τις καλύτερες απαντήσεις, δικαιώνει τους ταπεινούς του ήρωες,  όλους αυτούς  που έζησαν μια φαινομενικά ασήμαντη  ακόμα και «άσωτη» ζωή στα γκρίζα προάστια του Λονδίνου, μέσα σε σπίτια άχρωμα και μουντά όπως του κυρίου Μέι. Ο κινηματογραφιστής Ουμπέρτο Παζολίνι (γνωστός από την παραγωγή της παλαιότερης επιτυχίας «The full monty») χειρίζεται άφοβα όλα τα στενάχωρα ερωτήματα και αποσπά από τον δευτερο-ρολά Έντι Μάρσαν την ερμηνεία της καριέρας του στο ρόλο του δυσλειτουργικού ήρωα.