Αντιφασιστικό κίνημα
Η δίκη της Χρυσής Αυγής: Συνέντευξη με τον Τάκη Ζώτο "Ανοίγει όλη η βεντάλια των ενόχων"

Συνέντευξη με τον Τάκη Ζώτο, δικηγόρο της Πολιτικής Αγωγής, στη Λένα Βερδέ
 
Με ποιο ρυθμό προχωρά η δίκη της Χρυσής Αυγής;
 
Η δίκη ξεκίνησε με συνειδητή και μεθοδευμένη κωλυσιεργία από τη μεριά της Χρυσής Αυγής. Ο στόχος της ήταν να μην υπάρχει δημοσιότητα και ειδικά με την ηγεσία ως κατηγορούμενη. Έτσι αρχικά χρησιμοποίησαν ένα φτηνό κόλπο, έβαλαν κατηγορούμενους να πουν ότι δεν έχουν δικηγόρο για να μη προχωράει η διαδικασία. Στη συνέχεια όμως η δίκη πήρε έναν πιο γρήγορο ρυθμό και λόγω των αντιδράσεων για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση και γιατί έμπαινε και το σοβαρότατο ζήτημα της νομιμοποίησης της πολιτικής αγωγής.
 
Γενικά η Χρυσή Αυγή θέλει η δίκη να πάει σε βάθος χρόνου και δε θα παραιτηθεί από την προσπάθεια καθυστέρησης. Στο μεταξύ θα αποφυλακιστούν όλοι. Βγήκε και ο Κασιδιάρης, είχε προηγηθεί ο Γερμενής. Ελπίδα και φιλοδοξία τους είναι η αλλαγή στο κεντρικό πολιτικό πεδίο έτσι ώστε να γίνουν κομμάτι της ανασύνθεσής του και να ξεφύγουν από τις κατηγορίες με αυτό τον τρόπο.
 
Η διεξαγωγή της δίκης στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις. Που βρίσκεται αυτό το ζήτημα;
 
Το ζήτημα του χώρου, το που θα γινόταν αυτή η δίκη, ήταν κεντρικό πολιτικό διακύβευμα. Εμείς ως πολιτική αγωγή, ειδικά με τη νέα κυβέρνηση της αριστεράς, θεωρούσαμε ως αυτονόητο ότι η δίκη θα γινόταν στο κέντρο της Αθήνας, στο φυσικό της χώρο, στο Εφετείο.
 
Η επιδίωξη της ΧΑ ήταν να γίνει η δίκη μακριά από το κέντρο της Αθήνας, μακριά από τη δημοσιότητα καθώς είναι μια δίκη με κεντρικό πολιτικό ενδιαφέρον, που θα τραβούσε την προσοχή όλου του αντιφασιστικού κινήματος, άρα κόσμος πολύς καθημερινά θα βρισκόταν μέσα και έξω από το δικαστήριο. Αυτό δεν το ήθελε η Χρυσή Αυγή, δεν το ήθελε ούτε η διοικητική ιεραρχία του Εφετείου που είπε ότι δεν μπορεί να δεχτεί τη δίκη εκεί και όπως φάνηκε, δυστυχώς, ούτε η κυβέρνηση το ήθελε.
 
Ανεξάρτητα από κάποιες φωνές μέσα στην κυβέρνηση που υπεράσπιζαν τη μεταφορά στο Εφετείο και παρά τις σχετικές παρεμβάσεις που από την πρώτη στιγμή είχαμε κάνει, το υπουργείο Δικαιοσύνης κρύφτηκε πίσω από τη διοικητική ιεραρχία του Εφετείου κι έτσι πήγε η δίκη στον Κορυδαλλό.
 
Αυτή η επιλογή όμως άνοιξε μια μεγάλη κόντρα και δημιούργησε και καινούργιες συμμαχίες για το αντιφασιστικό κίνημα. Ο δήμος Κορυδαλλού, οι τοπικές ΕΛΜΕ, όλος ο κόσμος του δήμου και οι γειτονικοί δήμοι συντάχτηκαν με το αντιφασιστικό κίνημα. Το εντυπωσιακό ήταν ότι τις πρώτες μέρες χωρίς να έχουμε νομιμοποιηθεί ως πολιτική αγωγή, παρεμβαίναμε για το θέμα του χώρου.
 
Αυτό δημιούργησε πολιτικό ζήτημα στην κυβέρνηση και έτσι το υπουργείο Δικαιοσύνης αναγκάστηκε εν τέλει να πει ότι πρέπει να έρθει στο Εφετείο. Υποσχέθηκε δημιουργία νέας αίθουσας μέχρι το Σεπτέμβρη, ενώ και η πρόεδρος του δικαστηρίου, παρότι αρχικά δεν ήθελε να ακούσει τίποτα και υποστήριζε ότι δεν είναι δικό της θέμα, στο τέλος δημοσιοποίησε η ίδια την αντίθεσή της με τη διοίκηση του Εφετείου. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Είναι μια ένδειξη του τι μπορεί να πετύχει η πίεση του αντιφασιστικού κινήματος.
 
Φυσικά, χρειάζεται νέος κύκλος κινητοποιήσεων για να πιέσουμε να υλοποιηθεί η υπόσχεση του υπουργείου.
 
Στην τελευταία δικάσιμο νομιμοποιήθηκε η πολιτική αγωγή. Πώς είδες την απόφαση του δικαστηρίου;
 
Η πολιτική αγωγή ήταν το πιο μεγάλο στοίχημα που βάλαμε σε αυτή τη δίκη. Από πολύ νωρίς, τον Οκτώβρη του 2013, είπαμε ότι χρειάζεται το αντιφασιστικό κίνημα και τα θύματα να εκπροσωπηθούν σε αυτή τη δίκη όσο γίνεται περισσότερο. Το επιδιώξαμε και το πετύχαμε. Βάλαμε μάλιστα τον πήχη πολύ ψηλά. Επιδιώξαμε ότι θα είμαστε πολιτική αγωγή για όλους τους κατηγορουμένους, για τα μέλη, για τα εκτελεστικά όργανα των εγκληματικών πράξεων, για τους συμμετέχοντες και διευθύνοντες την εγκληματική οργάνωση. 
 
Στη αρχή αιφνιδιάστηκε και το δικαστήριο γιατί θεωρούνταν μέχρι τώρα περίπου ως αυτονόητο ότι για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης -το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα- δεν χωρεί πολιτική αγωγή. Έτσι η μάχη ήταν πολύ μεγάλη.
 
Για τους κατηγορουμένους της ναζιστικής οργάνωσης ήταν πολύ κρίσιμο να μην έχουν απέναντί τους πολιτική αγωγή που θα διερευνά σε βάθος όλα τα εγκλήματα, αλλά κυρίως τα κίνητρα, τους σχεδιασμούς, την ενιαία δράση και βέβαια από που προέρχονται όλα αυτά: ότι χωρίς τη ναζιστική ιδεολογία και οργάνωση δεν θα υπήρχαν τα εγκλήματα.
 
Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν άτολμη και αντιφατική. Δέχτηκε πολιτική αγωγή για την εγκληματική οργάνωση μόνο για τους κατηγορουμένους που έχουν και τις εγκληματικές πράξεις. Είναι αρκετοί, εικοσιοχτώ άτομα. Δεν δέχτηκε όμως να είμαστε πολιτική αγωγή και για τους διευθύνοντες. Είμαι περίεργος να δω την αιτιολογία της απόφασης, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει σοβαρή νομική αιτιολογία, όταν το βούλευμα το ίδιο δέχεται ότι με εντολές και οδηγίες της διευθυντικής ομάδας σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν όλα τα εγκλήματα.
 
Πώς θα κινηθεί η πολιτική αγωγή;
 
Παρά τους περιορισμούς, η πολιτική αγωγή θα είναι ένα πεδίο διεκδίκησης και αναμέτρησης και με την έδρα και με τους δικηγόρους των κατηγορουμένων. Η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης για την οποία επιτρέπεται να παριστάμεθα για κάποιους κατηγορούμενους, πρέπει να αποδειχτεί. Και για να αποδειχτεί πρέπει να διερευνηθούν όλα τα στοιχεία που υπάρχουν στη δικογραφία.
 
Τί σημαίνει αυτό; Από τη στιγμή που έχουμε το δικαίωμα να ερευνήσουμε αν ο Πανταζής, ο πυρηνάρχης Περάματος, είναι μέλος σε εγκληματική οργάνωση, πρέπει να διερευνήσουμε τα εξής: πότε έγινε ο Πανταζής πυρηνάρχης, ποιος ήταν ο περιφερειάρχης (που ήταν ο Λαγός), πώς συγκροτήθηκε το τάγμα εφόδου εκεί, σε ποιον αναφερόταν, που έδινε λογαριασμό, ποια η ιεραρχική ηγεσία, πώς εκπαιδευόταν, τι σχέσεις είχε με τον τοπικό κρατικό μηχανισμό και με τους τοπικούς εφοπλιστές στο Πέραμα και τη Ζώνη.
 
Έχουμε την “τύχη” να έχουμε απέναντί μας ως κατηγορούμενους το πιο ζωηρό τάγμα εφόδου, που έκανε τα περισσότερα εγκλήματα, με περιοδείες σε όλη την  Ελλάδα. Βλέπουμε δηλαδή τους ίδιους ανθρώπους να είναι παρόντες στη Σπάρτη, στη Κόρινθο, το Αγρίνιο, την Πάρο, σε όλη τη χώρα όπου έγιναν εγκληματικές πράξεις της ΧΑ. Άρα αυτό μας ανοίγει τη βεντάλια να μιλήσουμε για όλα.
 
Αμέσως μετά τη νομιμοποίησή σας ως πολιτική αγωγή, καταθέσατε κάποια αιτήματα σχετικά με τη διαδικασία της δίκης. Ποια είναι και πώς θα βοηθήσουν;
 
Το πρώτο είναι να ηχογραφούνται τα πρακτικά της δίκης και στη συνέχεια να απομαγνητοφωνούνται. Πρώτον γιατί χρειάζεται τα πρακτικά να είναι προσβάσιμα από όλους τους συνηγόρους, να μπορούμε δηλαδή ανά πάσα στιγμή να ανατρέχουμε σε αυτά, γιατί η δίκη αυτή προβλέπεται να κρατήσει πάρα πολλούς μήνες. Και δεύτερον, γιατί αυτό εξυπηρετεί τη δημοσιότητα της δίκης, να ξέρει ο κόσμος ποιοι είναι οι ισχυρισμοί των κατηγορουμένων και ποιοι των θυμάτων και τι αποκαλύπτεται σε αυτή τη δίκη. Αυτό είναι ο κανόνας σε όλες τις δίκες, επιπέδου ειρηνοδικείου. Θα είναι απίστευτο να μην ακουλουθηθεί σε αυτή την ιστορικής πολιτικής και κοινωνικής σημασίας δίκη. Θα το διεκδικήσουμε μέχρι τέλος. Είναι δουλειά του υπουργείου Δικαιοσύνης και του δικαστικού μηχανισμού να οργανώσει στοιχειωδώς τις προϋποθέσεις μιας δίκαιης δίκης.
 
Το δεύτερο είναι να εγκατασταθούν τα τεχνικά μέσα για να μπορούμε να βλέπουμε όλοι τα στοιχεία που υπάρχουν στη δικογραφία.
 
Όπως βίντεο που αποκαλύπτουν εγκληματική δράση, παραστρατιωτική δομή και εκπαίδευση ή ηχητικά ντοκουμέντα που αποκαλύπτουν συνομιλίες μεταξύ κατηγορουμένων, μεταξύ κατηγορουμένων και εκβιαζόμενων, μεταξύ κατηγορουμένων και αστυνομικών. Υπάρχει για παράδειγμα η περίφημη συνομιλία του Ανδρουτσόπουλου που λέει ότι στην απόπειρα δολοφονίας του Κουσουρή, μαζί του ήταν ο Παναγιώταρος και ο Ζαφειρόπουλος και ότι τους έβαλε να την κάνουν ο Μιχαλολιάκος.
 
Το τρίτο έχει σχέση με τη δημοσιότητα της δίκης, να μαγνητοσκοπείται και να μεταδίδεται. Είναι ένα ζήτημα εξαιρετικά σοβαρό.
 
Υπάρχουν αντιρρήσεις ότι η βιντεοσκόπηση μπορεί να δραματοποιεί τα δεδομένα, να κάνει φόκους σε πρόσωπα ή σε ορισμένα στοιχεία και να παραποιεί την πραγματικότητα. Αν όμως είναι σταθερή η κινηματογράφηση όλα αυτά αποφεύγονται. Παρόλα αυτά υπάρχει νόμος που λέει ότι έστω και ένας παράγοντας της δίκης να αρνηθεί τη δημοσιότητα αυτού του τύπου, τότε το δικαστήριο δεν μπορεί να την επιτρέψει. 
 
Και το αντιφασιστικό κίνημα;
 
Αν κάτι αναδεικνύεται σε αυτή τη δίκη είναι ο τεράστιος ρόλος που μπορεί να παίξει ο ανεξάρτητος παράγοντας που είναι το αντιφασιστικό κίνημα. Χωρίς την πίεση των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που βγήκαν στο δρόμο, αυτή η δίωξη δε θα είχε γίνει ποτέ. Χωρίς την εντυπωσιακή εμφάνιση του αντιφασιστικού κινήματος την πρώτη μέρα της δίκης αλλά και τη ζωντανή του παρουσία σε κάθε δικάσιμο, όλα τα παραπάνω θα ήταν στον αέρα. Γι’ αυτό έχει σημασία να κρατηθεί. Πρέπει να υπάρχει η φωνή του κόσμου της πλειοψηφίας που λέει ότι η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Μόνο έτσι θα έχουμε δίκαιη δίκη για τα θύματα, με ισόβια στους ενόχους, δράστες και διευθύνοντες.
 
Όλος ο κόσμος που αυτές τις μέρες βγαίνει στους δρόμους ενάντια στους εκβιασμούς των δανειστών και το νέο μνημόνιο που ετοιμάζουν, είναι ο κόσμος που μπορεί να στείλει τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή, είναι ο σύμμαχος του αντιφασιστικού κινήματος. Γι’ αυτό και η Χρυσή Αυγή ήταν παγιδευμένη, δεν μπορούσε να πάει ούτε στη συγκέντρωση του ΟΧΙ, ούτε και στη συγκέντρωση του ΝΑΙ.