Αντιφασιστικό κίνημα
H δίκη της Χρυσής Αυγής: Κώστας Παπαδάκης - “Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω”
Ο Κώστας Παπαδάκης μιλάει για τη μάχη της Πολιτικής Αγωγής
Αφιερωμένη στη μάχη για να καταδικαστούν οι νεοναζί δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής ήταν η δεύτερη ημέρα της Διεθνούς Συνάντησης της ΚΕΕΡΦΑ στις 10-11 Οκτώβρη. Ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, έκανε μια πρώτη αποτίμηση της διαδικασίας της δίκης μέχρι σήμερα, με στόχο, όπως είπε, “να δούμε τις προοπτικές της”.
Ακολουθούν αποσπάσματα της ομιλίας του:
“Η πολιτική αγωγή ξεκίνησε σε μια δίκη με μια δίωξη-σκάνδαλο όχι εναντίον της Χρυσής Αυγής (όπως ισχυριζόταν ότι τάχα διώκονται για τα φρονήματά τους), αλλά με μία σκανδαλώδη δίωξη υπέρ της. Γιατί δεν έγινε ούτε με το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα για τρομοκρατική οργάνωση ούτε περιέλαβε ηθικές αυτουργίες. Αυτή η ελλειπής δίωξη είναι που δίνει το δικαίωμα στο Μιχαλολιάκο εκ του ασφαλούς πριν από λίγο καιρό να αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Φύσσα.
Ήταν μία δίωξη χωρίς καμία κάθαρση στον κρατικό μηχανισμό καθώς παραμένουν στη θέση τους όλοι οι αστυνομικοί που, σύμφωνα και με το βούλευμα, συνεργάστηκαν με τη Χρυσή Αυγή για τη συγκάλυψη των εγκλημάτων της, για την τρομοκράτηση των θυμάτων της. Βρεθήκαμε ακόμα αντιμέτωποι με την υπέρμετρη καθυστέρηση προσδιορισμού της δίκης που έδωσε τη δυνατότητα στους χρυσαυγίτες να διεξαγάγουν μία άνετη προεκλογική εκστρατεία στις εκλογές του Ιανουαρίου χωρίς να είναι ακόμα υπόδικοι.
Αντιμετωπίσαμε τη διεξαγωγή της δίκης στον Κορυδαλλό, πράγμα που δε σήμαινε μόνο την επαγγελματική εξόντωση των δικηγόρων αλλά κυρίως την περιθωριοποίησή της, την αδυναμία εξασφάλισης δημοσιότητας και πρόσβασης όσων θέλαν να την παρακολουθήσουν και ιδίως των θυμάτων και των μεταναστών που αστυνομεύονται και βρίσκονται σε ένα χώρο φυλακής. Από την πρώτη μέρα, οι τραμπούκικες ομάδες της Χρυσής Αυγής έκαναν την παρουσία τους με επιθέσεις ακόμα και στους μάρτυρες κατηγορίας.
Αντιμετωπίσαμε τη σιωπή των κομμάτων και ιδίως τη ρετσινιά από ένα κομμάτι της αριστεράς ότι συμπράτουμε σε μία ιδεολογικοπολιτική δίωξη ανοίγοντας το δρόμο για την αντίστοιχη δίωξη απέναντι στην αριστερά. Είναι μία αντίληψη που βεβαίως με την πάροδο του χρόνου έχει υποχωρήσει γιατί είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κανένα όριο ανάμεσα σε αυτό που λέγεται εγκληματική οργάνωση και σε αυτό που λέγεται νόμιμο πολιτικό κόμμα Χρυσή Αυγή και ότι δεν κάνουμε καμία δίωξη ιδεών αλλά κάνουμε δίωξη εγκληματικών πράξεων.
Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια υπερασπιστική τακτική διαχωρισμού των ανθρώπων που πήραν στιλέτα στα χέρια τους από εκείνους που έδιναν τις εντολές οι οποίοι δήθεν αποδοκίμαζαν όλα αυτά για τα οποία πριν από λίγες μέρες ο Μιχαλολιάκος πήρε την πολιτική ευθύνη. Ήταν μια δήλωση που έγινε πρώτα από όλα για να καθησυχάσει το εσωτερικό μέτωπο προκειμένου να μην αισθάνονται ξεκρέμαστοι και αδειασμένοι από την ηγεσία όλοι εκείνοι που διακινδύνευσαν την ποινική τους ακεραιότητα για χάρη της. Ήταν ένα ρίσκο το οποίο οφείλω να πω ότι του βγήκε γιατί για μένα δεν ήταν καθόλου θετικό το εκλογικό αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής. Δε με παρηγορεί ότι έχασαν δέκα χιλιάδες ψήφους μέσα σε μία εποχή που όλα τα κόμματα έχασαν εκατοντάδες χιλιάδες και δεν υπάρχει και το τεκμήριο της άγνοιας για αυτό το επτά τοις εκατό που, κι αν ακόμα δεχτεί κανένας ότι δεν είναι φασίστες, είναι βέβαιο ότι ψήφισαν φασίστες και δολοφόνους.
Ομολογία ηθικής αυτουργίας
Αυτή η δήλωση, που προβλημάτισε όλη την ελληνική κοινωνία και όλο τον κόσμο, ένα παράγοντα δεν προβλημάτισε μόνο. Ποιον; Το δικαστήριο της δίκης. Πήγαμε στη πρώτη δικάσιμο μετά τις εκλογές περιμένοντας ότι αυτεπαγγέλτως το δικαστήριο και η εισαγγελέας θα ενεργήσουν προκειμένου να έρθει στο δικαστήριο η συνέντευξη Μιχαλολιάκου και να αξιολογηθεί ποινικά. Διότι δεν είναι δυνατόν να είναι απαρατήρητο ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για μία πράξη που το κόμμα του έχει αποδοκιμάσει. Και βεβαίως, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ειλικρινής η αποδοκιμασία μιας πράξης για την οποία έστω και μεταγενέστερα αναλαμβάνεται η πολιτική ευθύνη. Αυτό, για την περίπτωση της εγκληματικής οργάνωσης σημαίνει πολύ απλά συγκαλυμμένη ομολογία ηθικής αυτουργίας.
Η δίκη προχώρησε με μια νίκη της πολιτικής αγωγής. Ήταν αδιανόητο πριν την έναρξή της ότι θα πετυχαίναμε έστω και εν μέρει να νομιμοποιηθούμε ως πολιτική αγωγή και για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης έστω και μόνο εναντίον των φυσικών αυτουργών της επίθεσης κατά των Αιγύπτιων ψαράδων ή αντίστοιχα της δολοφονίας Φύσσα ή της επίθεσης κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Αυτή η νομιμοποίηση, την οποία κάθε μέρα δίνουμε μάχη βήμα βήμα για να διευρύνουμε, μας δίνει το δικαίωμα να μιλάμε συνολικά και να φέρνουμε τη φωνή του κινήματος για τη δράση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Αυτή τη διεύρυσνη με τη βοήθεια τη δική σας θα προσπαθήσουμε να τη φτάσουμε μέχρι το τέλος.
Πέτυχε η υπεράσπιση με τις κωλυσιεργίες της να φτάσουμε στις εκλογές χωρίς να ακούγεται η φωνή των γονέων του Φύσσα και όλων των μαρτύρων που αρχίζουν να ξετυλίγουν το κουβάρι. Μόνο που τώρα, που έστω και αργά αυτό ξεκίνησε, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ένα τεράστιο υλικό, κυρίως τα βίντεο που ζητάμε να παιχτούν από τώρα, αποκαλύπτουν πλήρως δομή, ιεραρχία και τρόπο δράσης της εγκληματικής οργάνωσης. Είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν σημαντικά στοιχεία μαζί με τους μάρτυρες που θα οδηγήσουν στην καταδίκη τους.
Υπάρχουν εικοσιπέντε καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων, άλλες αμετάκλητες και κάποιες όχι. Πάντως ως κοινό χαρακτηριστικό του σκεπτικού τους αποτελεί το ότι οι κατηγορούμενοι που καταδικάστηκαν ενήργησαν, στις κατά περίπτωση τραμπούκικες εγκληματικές ενέργειες στα θύματά τους, δρώντας υπό το πλαίσιο και τις εντολές της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Κι αυτό είναι ένα δεδομένο που δεν μπορεί να παραβλεφθεί και που κλείνει το στόμα αυτών που μιλάνε για ιδεολογικοπολιτικές διώξεις.
Έχουμε ένα τεράστιο υλικό παρά το γεγονός ότι διεξάγουμε μία δίκη χωρίς τηλεοπτική κάλυψη, χωρίς φωνοληπτική τήρηση πρακτικών, χωρίς δυνατότητα βιντεοσκόπησης και με μία υπεράσπιση ντελίριο φασισμού φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να αμφισβητεί το δικαίωμα των δημοσιογράφων να αναπαράγουν πιστά τις στιχομυθίες της δίκης. Αυτό δίνει και το στίγμα για το πώς θα κερδηθεί αυτή η μάχη. Η πολιτική αγωγή δεν είναι μόνο οι συνήγοροι, είναι όλο το κίνημα, όλοι αυτοί που κάθε πρωί είναι στο Κορυδαλλό με τα πανό και τις σημαίες, αυτοί που παρακολουθούν, αυτοί που βγάζουν προς τα έξω το περιεχόμενό της, ο κόσμος της αριστεράς που δεν ακούει τα κόμματά του.
Το δικαστήριο θέλει να επιταχύνει τη δίκη, με συνεδριάσεις Σάββατο, ακόμα και μετά τις τρεις το μεσημέρι, να οξύνει τους όρους εξόντωσής μας προκειμένου να καλύψει τα αδικαιολόγητα κενά της μέχρι τώρα καθυστέρησης. Η πολιτική αγωγή θα δώσει όλες τις δυνάμεις της και δεν πρόκειται να συμβάλει σε οποιαδήποτε καθυστέρηση. Θα νικήσουμε, οι φασίστες θα καταδικαστούν.