Πολιτισμός

Η βραβευμένη στις Κάννες ταινία του Ζακ Οντιάρ παίζεται ήδη στα σινεμά και αξίζει για την επίκαιρη, ρεαλιστική και «δύσκολη» ματιά της στην πορεία ενός πρόσφυγα από την Σρι-Λάνκα στη Γαλλία. Ο Ντιπάν, αντάρτης Ταμίλ στην πατρίδα του, αποφασίζει να αναζητήσει μια «άλλη» ζωή στην “πολιτισμένη” Δύση. Μαζί με μια άγνωστή του γυναίκα κι ένα εννιάχρονο ορφανό κορίτσι προσποιούνται την οικογένεια ενός νεκρού «Τίγρη» και πετυχαίνουν να τους δοθεί άσυλο. 

 

Έτσι βρίσκονται σε ένα παρακμιακό προάστιο του Παρισιού να αναζητούν μια θέση στη νέα πραγματικότητα, που φαίνεται εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη αλλά καθόλου ρόδινη. Η ταινία εντυπωσιάζει με τον ρεαλισμό της, οι ήρωες μιλούν Ταμίλ και με δυσκολία Γαλλικά, προσπαθούν να ενταχθούν, να «κολλήσουν» στον καινούργιο χώρο αλλά και μεταξύ τους, μια και είναι ξένοι. Η γλώσσα δεν είναι ο μόνος φραγμός. Κουβαλάνε μια ολόκληρη κουλτούρα από το τι τρώνε, τι φοράνε, πώς κουνάν το κεφάλι τους όταν μιλούν και ασφαλώς από την κοινωνική τους θέση. Η οικογένεια του Ντιπάν ακόμα και στο μίζερο Παρισινό προάστιο είναι ο πάτος ενός βαρελιού που αναδύει φτώχεια, ρατσισμό και βία. Η γειτονιά τους είναι φέουδο συμμοριών με τους δικούς της κώδικες συναλλαγής, που όταν ανατραπούν, θα ξεσπάσει τέτοιος αιματηρός πόλεμος, που έχει να ζηλέψει ακόμα και ένας σκληροτράχηλος Τίγρης Ταμίλ σαν τον Ντιπάν. Το εισιτήριό του στον «Δυτικό παράδεισο» αποδεικνύεται πολύ ακριβό.

 

 

Το ντοκιμαντέρ του γνωστού από την «Ταξησυνειδησία» Κώστα Βάκκα, έχει μεγάλο πολιτικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Παρουσιάζει την αφήγηση του Ελληνοαμερικανού συγγραφέα και ακτιβιστή Νταν Γεωργακά. Από το “Greek town” του Ντιτρόιτ, όπου μεγάλωσε σε οικογένεια μεταναστών μέχρι τις καταλήψεις στην αυτοκινητοβιομηχανία τη δεκαετία του ‘60, τους αγώνες των μαύρων και το κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, ο Γεωργακάς συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες στις ΗΠΑ. Υπογράφει μεταξύ άλλων τα “Detroit, I do mind dying” και «Greek Americans at work», γράφει ποιήματα και είναι βασικό μέλος της συντακτικής ομάδας του ριζοσπαστικού κινηματογραφικού περιοδικού Cineaste. Λόγω των πολιτικών απόψεών του, έγινε περισσότερο γνωστός στους αμερικανικούς κύκλους των αγωνιστών παρά στην ελληνική κοινότητα. Όμως συμμετείχε και στους αγώνες κατά της χούντας αλλά και πρόσφατα ενάντια στη Χρυσή Αυγή.