Η Αριστερά

Την «κεφαλή» του Μουζάλα  «επί πίνακι» έτρεξαν όλοι οι δεξιοί πατριδοκάπηλοι εθνικιστές εντός και εκτός κυβέρνησης να ζητήσουν από τον Τσίπρα, για το μεγάλο του «ατόπημα» να χρησιμοποιήσει τον όρο Μακεδονία σε τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε ο Αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής στον Παύλο Τσίμα την περασμένη Τρίτη 15/3. 

 

Πρώτος ο Πάνος Καμμένος στο twitter, ζήτησε την παραίτησή του και στη συνέχεια η εκπρόσωπος των ΑΝ.ΕΛ δήλωσε: «Η Μακεδονία και η ιστορία της είναι Ελληνική με αποδείξεις. Όσα χρόνια κι αν περάσουν οι Έλληνες γνωρίζουμε τις ρίζες μας και κανείς δεν θα μας αποκόψει από αυτές… Οι ΑΝΕΛ δεν διαπραγματευόμαστε το όνομα ‘Μακεδονία’ και την ιστορία μας». Ανάλογες δηλώσεις έκανε και το γραφείο τύπου της  ΝΔ δηλώνοντας : «Ο κ. Μουζάλας σήμερα το βράδυ θα έπρεπε να σκεφτεί ακόμη και την παραίτησή του». Ο Μουζάλας έτρεξε άρον άρον να ζητήσει συγγνώμη για τη «γκάφα» και να δηλώσει την παραίτησή του και ο Τσίπρας δεσμεύτηκε να εξετάσει το θέμα αμέσως μόλις επιστρέψει από τη σύνοδο κορυφής, κρατώντας επί της ουσίας συμβιβαστική στάση απέναντι στις εθνικιστικές κραυγές του Καμμένου. 

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένα κράτος (εκτός από την Κύπρο) που να μη χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία. Όπως γράφει και ο Στρατής Μπουρνάζος στα Ενθέματα της Αυγής ( 20/3) «Είμαι βέβαιος ότι ο Γιάννης Μουζάλας, όλο το τελευταίο διάστημα, ακούει και λέει το όνομα του γειτονικού κράτους εκατοντάδες φορές (κι έτσι τον είπε μία ακόμα, στην τηλεόραση). Όπως θα έκανε κάθε υπουργός, οποιασδήποτε κυβέρνησης, αριστερής, δεξιάς, κεντροαριστερής ή κεντροδεξιάς. Γιατί πρέπει να είναι κανείς εντελώς ανόητος για να θεωρεί πως τη στιγμή που εκτυλίσσονται όλα αυτά τα τρομερά στην Ειδομένη, ο υπουργός και οι αρμόδιοι πρέπει να δίνουν τη μάχη όχι για να βρεθεί λύση, όχι για να μην υποφέρουν οι άνθρωποι, αλλά για να μη λέγεται το γειτονικό κράτος Μακεδονία. Αυτό μόνο ακροδεξιός θα μπορούσε». 

 

Η στάση του Τσίπρα είναι μία ακόμα απόδειξη της κατρακύλας του ΣΥΡΙΖΑ όλο και πιο δεξιά. Ο Καμμένος που έχει πλέον με τις ευλογίες του Τσίπρα αναλάβει τη διαχείριση των προσφύγων προσπαθεί να γίνει ο κύριος ρυθμιστής προκειμένου να εξασφαλίσει την εφαρμογή της πλήρους καταστολής απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. 

 

Όμως τη στιγμή που ένα τεράστιο ποτάμι αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες ξεδιπλώνεται σε όλη την Ελλάδα και διεκδικεί ανθρώπινες συνθήκες φιλοξενίας για όλους και άνοιγμα των συνόρων είναι τουλάχιστον προβληματικό ο ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμόζεται με όλες αυτές τις εθνικιστικές φωνές. Όλοι αυτοί που  επικαλούνται δήθεν την ιστορική αλήθεια, την οποία φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να διαστρεβλώσουν, διαμορφώνοντας ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας, από την περίοδο που οργάνωσαν τα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.  

 

Όταν το 1991 η μεγάλη πλειοψηφία  των κατοίκων της Μακεδονίας ψήφισε σε δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Σαμαρά ξεκίναγε την εκστρατεία για την επιβολή σκληρών όρων σαν προϋπόθεση για την αναγνώριση αυτής της ανεξαρτησίας. Στις 18/2/1992 οι ΣαμαροΜητσοτάκηδες με την συνδρομή των προέδρων των άλλων κομμάτων, στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή συμφωνούν για κοινή γραμμή πλεύσης, σε μια ονομασία που δεν θα περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της.  Η εθνικιστική προπαγάνδα κραύγαζε ότι οι Σκοπιανοί προσπαθούσαν να μας πάρουν το όνομα της Μακεδονίας, τα σύμβολα και την ιστορία μας, σαν πρώτο βήμα για να απειλήσουν την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Και έφτανε ως το σημείο να απαιτεί εισβολή του ελληνικού στρατού στα Σκόπια.

 

Ήταν η περίοδος που διοργάνωναν τα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Τότε ο Καμμένος ήταν στέλεχος της ΟΝΝΕΔ. Μία ΟΝΝΕΔ που οργάνωνε τις ομάδες κρούσης που μαζί με τους Χρυσαυγίτες της Πάτρας δε δίστασαν να δολοφονήσουν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα για να επιτεθούν στο τεράστιο κίνημα των μαθητικών καταλήψεων. 

 

Οι φωνές που εκείνη την περίοδο συγκρούονταν με την εθνικιστική υστερία ήταν ελάχιστες. Μία από αυτές ήταν η ΟΣΕ (η οργάνωση από την οποία προήλθε το ΣΕΚ) που κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η κρίση στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό και η εργατική τάξη» που αποκαθιστούσε την ιστορική αλήθεια από τα εθνικιστικά κηρύγματα. Σήμερα κυκλοφορεί από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο στην πέμπτη του έκδοση. Το βιβλίο αυτό υποστήριζε το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των γειτόνων μας. Η αντίδραση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν άργησε να εκδηλωθεί με τη μορφή δίωξης για τη συγγραφή και τη διακίνηση του βιβλίου. Μέσα από μία ολόκληρη καμπάνια συμπαράστασης στους 5 της ΟΣΕ, το βιβλίο δικαιώθηκε στα δικαστήρια και οι στημένες κατηγορίες για «εθνική προδοσία» κατέρρευσαν. 

 

Το βιβλίο δε μάσαγε καθόλου τα λόγια του απέναντι στη βρώμικη σοβινιστική εκστρατεία: «Η πολιτική που λέει ότι ‘δεν υπάρχει Μακεδονικό έθνος’, ‘ δεν υπάρχει Μακεδονική Γλώσσα’, ‘δεν υπάρχει Μακεδονικό κράτος’, ‘δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα’ είναι μία πολιτική που μοιάζει με την πολιτική των Τούρκων στρατηγών απέναντι στους Κούρδους» διαβάζουμε σε άρθρο του Πάνου Γκαργκάνα. Το βιβλίο εξηγούσε  τρεις βασικές αλήθειες: «Πρώτο: Ότι οι στρατιωτικοί και οικονομικοί συσχετισμοί ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι τόσο συντριπτικοί υπέρ του ελληνικού καπιταλισμού, ώστε αυτό που παίζεται σ' αυτή τη διαμάχη δεν είναι να μπει ο ανύπαρκτος στρατός των Σκοπίων στη Θεσσαλονίκη, αλλά η μετατροπή του νέου γειτονικού κράτους σε προτεκτοράτο της Ελλάδας. 

 

Δεύτερο: Ότι οι ιστορικές αναφορές στο Μεγαλέξανδρο και στην αυτοκρατορία του δεν νομιμοποιούν κανένα σύγχρονο κράτος να καταπατήσει τη θέληση των σημερινών πληθυσμών, όπως έκανε η ΕΟΚ και η ελληνική κυβέρνηση επιβάλλοντας όρους για να αποδεχθούν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος των κατοίκων της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Τρίτο: Στις υστερικές κραυγές ότι η Ελλάδα είναι “έθνος ανάδελφο” και κινδυνεύει από ανθελληνικές συνωμοσίες των Μεγάλων Δυνάμεων που χρησιμοποιούν τα Σκόπια σα μοχλό, απαντάμε ότι ο ελληνικός καπιταλισμός έχει χιλιάδες οικονομικά, στρατιωτικά και διπλωματικά νήματα που τον συνδέουν με τα κέντρα του ιμπεριαλισμού και διεκδικεί το ρόλο του Βαλκανιάρχη με τις πλάτες του ΝΑΤΟ».

 

Πραγματικά, στα χρόνια που ακολούθησαν ο ελληνικός καπιταλισμός μπορεί να μην κέρδισε την αλλαγή του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, κέρδισε όμως ένα τεράστιο μερίδιο από τις ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών, σουπερμάρκετ και άλλων επιχειρήσεων σε όλα τα Βαλκάνια.

 

Όλα αυτά τα χρόνια η εργατική τάξη και η νεολαία δε δίστασε να συγκρουστεί με όλες τις κυβερνήσεις που συνεργάστηκαν με το ΝΑΤΟ και τους «πρόθυμους» των ΗΠΑ είτε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, είτε στον πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Κάθε προσπάθεια συμμετοχής στις πολεμικές εξορμήσεις για τα διεθνή και ντόπια συμφέροντα της άρχουσας τάξης, το μόνο που κατάφερε ήταν να πυροδοτήσει οργισμένα αντιπολεμικά κινήματα: και το 1991 και το 1999 και βέβαια το πιο μαζικό το 2003. 

 

Αυτά τα κινήματα λειτούργησαν σαν προπομπός του σημερινού κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες, στα θύματα των προηγούμενων πολεμικών εκστρατειών. Όσο και αν προσπαθούν οι Καμμένοι και οι Μητσοτάκηδες να ξαναπαίξουν το χαρτί του εθνικισμού για να επιτεθούν στον κόσμο που αντιστέκεται στη ρατσιστική πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, οι προσπάθειές τους μπορούν να πέσουν στο κενό γιατί η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες έχει πολύ βαθιές ρίζες. 

 

Ο Μουζάλας και οι υπουργοί του Τσίπρα ζητάνε συγγνώμη από τους «νέους μακεδονομάχους» γιατί αποζητούνε τη συναίνεσή τους για την εφαρμογή της συμφωνίας με την ΕΕ και για τους πρόσφυγες και για τα μνημόνια. Θα βρουν απέναντί τους την Αριστερά που επιμένει να αντιστέκεται. 25 χρόνια μετά από τις μάχες που δώσαμε ενάντια στην πατριδοκάπηλη εκστρατεία για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, αποδείχτηκε ότι η στρατηγική του διεθνισμού είναι το καλύτερο λίπασμα για να δυναμώσουν αυτές οι ρίζες. Για να κάνουμε πράξη το σύνθημα Εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι –πέρα από σύνορα.