Κατερίνα: Δεν έχει αλλάξει κάτι. Το αντίθετο. Πάμε από το κακό στο χειρότερο. Είμαστε “στο κόκκινο” εδώ και πολύ καιρό. Προσλήψεις δεν γίνονται, χρηματοδότηση δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ελλείψεις σε βαθμό να μη μπορείς να δώσεις ένα φάρμακο σε κάποιον ασθενή, ή ακόμα και φαγητό. Κτιριακά φοβάσαι μην έρθει κανας τοίχος στο κεφάλι σου. 

Οι προσλήψεις που περηφανεύεται το υπουργείο ότι κάνει είναι πραγματικά ελάχιστες, στα όρια της κοροϊδίας. Για παράδειγμα στο δικό μας νοσοκομείο χρειάζεται να καλυφθούν πάνω από 100 κενές θέσεις προκειμένου να λειτουργήσει στοιχειωδώς καλά. Αντ'αυτού προκηρύχθηκαν 7 θέσεις και τελικά έγινε μόλις μία πρόσληψη. Σε πόσα κομμάτια να κοπεί η νέα αυτή συναδέλφισσα και φυσικά όλοι εμείς για να καλύψουμε τις ανάγκες;

 

Αυτό σημαίνει από τη μια ότι υπολειτουργεί η παροχή υπηρεσιών στον ασθενή κι από την άλλη το ίδιο το προσωπικό δεν αντέχει άλλο. Οι εξαντλητικές βάρδιες δεν σ'αφήνουν να λειτουργήσεις σαν άνθρωπος, ούτε στη δουλειά ούτε στην προσωπική σου ζωή.

 

Το τρίτο μνημόνιο είναι μπροστά μας, πιο σκληρό από τα προηγούμενα και οι υποσχέσεις τους δεν αξίζουν τίποτα. Στην επίσκεψή του ο υπουργός Υγείας δεν μας έδωσε καμία ελπίδα. Τα μόνα που έλεγε ήταν “ότι εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Μπαλώματα μόνο”. Η μόνη ελπίδα είναι στους αγώνες μας. Για να σώσουμε το νοσοκομείο αλλά και γενικότερα τη δημόσια και δωρεάν Υγεία. Ο κίνδυνος της ιδιωτικοποίησης καραδοκεί. Το βλέπεις με διάφορους τρόπους. Π.χ η καθαριότητα έφυγε από τον εργολάβο αλλά την εργολαβία την πήρε το ίδιο το νοσοκομείο με αντίστοιχους όρους για τις εργαζόμενες. Μια καθαρίστρια χτες μου λεγε ότι θα κάνει τρεις μήνες να πληρωθεί. Εμείς από τη μεριά μας παλεύουμε για να γραφτούν στο σωματείο και να δώσουμε μαζί τη μάχη για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

 

Ζαννέτα: Συνολικά είναι φοβερές οι ελλείψεις. Υπάρχουν πάνω από 30.000 κενές θέσεις σύμφωνα με την επίσημη θέση της ΠΟΕΔΗΝ. Η κυβέρνηση λέει ότι μόλις οι 800 θα καλυφθούν και περηφανεύεται γι' αυτό. Στον Αγ.Σάββα για παράδειγμα σημαίνει μόλις 2-3 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Είναι σταγόνα στον ωκεανό. Υπάρχουν τμήματα τα οποία κλείνουν. Στο τμήμα του μαστού, ένας από τους πιο παλιούς χειρούργους παίρνει σύνταξη και το τμήμα κινδυνεύει. Στο γυναικολογικό τμήμα έχει μείνει μια επικουρική γιατρός. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην υπάρχει σε ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο γυναικολογική κλινική. Απαιτούμε τη μονιμοποίηση όλου του επικουρικού προσωπικού αλλά και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Όχι με 5μηνες, 8μηνες συμβάσεις κλπ. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία έτσι.  

 

 

Κατερίνα: Θα σου απαντήσω πιάνοντάς το από πιο πριν. Τουλάχιστον στους εργασιακούς χώρους της Θεσσαλονίκης – αλλά όχι μόνο – πρέπει να πάμε προς το διήμερο αυτό με κινητοποιήσεις, συνελεύσεις κλπ. όλη την εβδομάδα. Από τη Δευτέρα 5/9 και να κορυφωθούν το Σάββατο 10/9 στο συλλαλητήριο της ΔΕΘ. Στο δικό μας νοσοκομείο θα κάνουμε γενική συνέλευση την Τετάρτη 7/9. Δεν το ήθελε η ηγεσία του σωματείου αλλά αναγκάστηκαν μετά από δικιά μας παρέμβαση. Χρειάζεται κάθε σωματείο όχι μόνο να συμμετέχει στη στάση εργασίας της ΠΟΕΔΗΝ και την πορεία στις 9/9 αλλά και να την επεκτείνουν με απόφαση για απεργία εκείνη την ημέρα. Ελπίζω να το πετύχουμε κι εμείς την Τετάρτη στη συνέλευση. 

 

Ζαννέτα: Είναι ένα διήμερο που έχει ανοίξει φοβερές συζητήσεις στα νοσοκομεία. Το συλλαλητήριο στη ΔΕΘ είναι από μόνο του ένα μεγάλο ραντεβού. Η διαδήλωση της προηγούμενης ημέρας, η “Πορεία σωτηρίας του ΕΣΥ”, μιας διαδήλωσης 7 χιλιομέτρων που θα ξεσηκώσει νοσοκομείο το νοσοκομείο, αναβαθμίζει τις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ και στέλνει μήνυμα για έναν θερμό φθινόπωρο και στη δημόσια Υγεία. Ούτως ή άλλως ερχόμαστε από ένα καλοκαίρι που βγήκαν στον αγώνα κομμάτια εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα όπως του Μαρινόπουλου και του ΟΑΣΘ και άνοιξαν φαρδιά – πλατιά το ζήτημα των κρατικοποιήσεων, πλάι στο ήδη ξεκινημένο, από τη μεριά μας, αγώνα για προσλήψεις και χρηματοδότηση. Το διήμερο αυτό στη Θεσσαλονίκη θα έχουμε την ευκαιρία να συνδεθούμε και να διαδηλώσουμε μαζί με αυτό τον κόσμο κι αυτή την εικόνα να τη μεταφέρουμε πίσω στην Αθήνα και να την μεταφράσουμε σε περαιτέρω δράση.   

 

 

Κατερίνα: Ήδη από τις προηγούμενες ημέρες έχουμε ξεκινήσει εξορμήσεις στο νοσοκομείο για να εξασφαλίσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή τόσο στις 9/10 όσο και στη μεγάλη διαδήλωση της ΔΕΘ την επόμενη μέρα. Θα συνεχίσουμε και την Τρίτη εν όψει της συνέλευσης και την Πέμπτη μια μέρα πριν τη διαδήλωση. Εκτός από τις εξορμήσεις στο ΨΝΘ πήγαμε μαζί με συντρόφους της Εργατικής Αλληλεγγύης στο Γ.Ν.Θ “Γεννηματάς”. 

 

Οι συνάδελφοι αναγνωρίζουν όλη αυτή την προσπάθεια. Δεν αρκεί όμως η αναγνώριση. Πρέπει αυτό να μεταφραστεί και σε συμμετοχή. Να μπει η βάση μπροστά και να πάρει παραμάζωμα όλους τους γραφειοκράτες.

 

Ζαννέτα: Η αφίσσα του Συντονιστικού Νοσοκομείων που καλεί στο διήμερο βρίσκεται παντού στον Αγ.Σάββα και το ίδιο θέλουμε σε όλα τα νοσοκομεία. Με συγκεκριμένα ραντεβού αναχώρησης με λεωφορεία, για να πάμε από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Κάνουμε την προσπάθεια να ανέβουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι. Από τις καθαρίστριες και τους φύλακες που έχουν δώσει μεγάλη μάχη το τελευταίο διάστημα, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους διοικητικούς, απ' όλους.

 

 

Ζαννέτα: Χρειάζεται να συνεχίσουμε. Από τη μεριά μας θα προτείνουμε νέα απεργία αμέσως μετά το διήμερο, το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη. Θα προτείνουμε στις 21/9 να υπάρχει νέα απεργία στην Υγεία κι αυτό να γίνει απόφαση τόσο των ενώσεων γιατρών της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, όσο και της ΟΕΝΓΕ. Και ανοίγουμε και το ζήτημα της μάχης ενάντια στους φασίστες. Θα προτείνουμε να προκηρυχθεί απεργιακή κινητοποίηση και τη Δευτέρα 19/9, για να παρευρεθούμε όλοι στο συλλαλητήριο στη δίκη της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο, τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και να διεκδικήσουμε ότι θα μπουν για πάντα στη φυλακή. Φυσικά δεν ξεχνάμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Στη σύσκεψη της πρωτοβουλίας Αθήνα Πόλη Ανοιχτή που έγινε στην κατάληψη της Πρασά την περασμένη Δευτέρα, πήραμε απόφαση να επικοινωνήσουμε με τους συναδέλφους του Αγ.Όλγα – πολλοί από αυτούς είναι πρώην εργαζόμενοι του Γενικού Πατησίων – και μαζί τους να πάμε στο Γενικό Πατησίων που λειτουργεί μια κλινική και να διεκδικήσουμε ότι οι πρόσφυγες που ζουν στην κατάληψη ακριβώς δίπλα θα μπουν στο Γενικό Πατησίων. 

 

Κατερίνα: Πρέπει να προχωρήσουμε σε απεργιακή κλιμάκωση. Ξεκινάμε εμείς τον απεργιακό Σεπτέμβρη με την κινητοποίηση στις 9/10, την επόμενη μέρα αναμένεται χιλιαδες να διαδηλώσουμε ξανά στη ΔΕΘ αλλά να μην ξεχνάμε ότι λίγες μέρες μετά απεργούν και οι δάσκαλοι. Πρέπει να βγούμε με κοινό μέτωπο υγειονομικών κι εκπαιδευτικών για να κερδίσουμε μαζικές προσλήψεις σε Παιδεία και Υγεία. Να απαιτήσουμε όλα αυτά που χρειάζονται για να έχουμε σχολεία και νοσοκομεία για μας και για τα χιλιάδες αδέρφια μας τους πρόσφυγες. Να κόψουμε το βήχα στους Άνθιμους που ενορχηστρώνουν επιθέσεις στις καταλήψεις στέγης προσφύγων. Πόλεις ανοιχτές με σχολεία και νοσοκομεία ανοιχτά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Έχουμε την πρόσφατη εμπειρία που ήθελαν να κλείσουν το ΨΝΘ και με τους δικούς μας αγώνες σώσαμε και το νοσοκομείο και τις δουλειές μας. Η μάχη δεν έχει τελειώσει. Απεργιακή συνέχεια και οργάνωση από τα κάτω. Πρέπει και οι συνδικαλιστές να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση. Όχι μόνο ψηφίσματα αλλά δράση. Η βάση είναι αυτή που μπορεί να μπει μπροστά και να τους αναγκάσει.