Οι Αδέσποτες Σκύλες, η θεατρική παράσταση δρόμου που από το 2009 έχει αφήσει το στίγμα της, ανεβαίνει στο Θέατρο του Ν. Κόσμου. Η σκηνοθέτης της παράστασης Ντίνα Καφτεράνη μιλάει στην Ε.Α. για την επιλογή αυτή και για την παράσταση.
“Για 8 χρόνια τώρα οι Αδέσποτες Σκύλες με το Βαλς των Βρώμικων Δρόμων παίζουμε κυριολεκτικά στους δρόμους. Είμαστε μια αυτοοργανωμένη θεατρική ομάδα που παίζει σε πεζόδρομους, σε μπαρ, σε στέκια, καταλήψεις, στο κίνημα και φυσικά πάντα με καπέλο. Και αυτό έχει το τίμημά του. Και οικονομικά και καλλιτεχνικά. Πολλές φορές έχουμε νιώσει να μας θεωρούν γραφικές. Οταν μας έγινε η πρόταση να μπούμε σε μια θεατρική σκηνή ήταν μια δύσκολη απόφαση.
Αυτό που μας ώθησε να κάνουμε αυτό το βήμα ήταν η προσπάθειά μας να ανοιχτούμε σε έναν κόσμο πέρα από αυτόν που εκφράζει ο “χώρος”. Προφανώς και μπήκαν εξ' αρχής όλα τα ζητήματα. Κατ' αρχήν επιβάλαμε πως θα συνεχίσουμε να παίζουμε με καπέλο. Κάποιος έρχεται στο θέατρο, δεν πληρώνει και βλέπει την παράσταση δίνοντας μετά ό,τι νομίζει ή ό,τι έχει. Παίρνεις ένα χαρτάκι με μηδενική τιμή από το ταμείο που αναγράφει τη θέση σου και μπαίνεις να δεις θέατρο.
Μάλιστα κάνουμε και τις ταξιθέτριες. Αυτό μας το επέβαλε η ίδια η θεατρική δράση. Στο δρόμο, που συνήθως πολλές φορές μας ξέρουν, μας σφυρίζουν, μας διακόπτουν, φωνάζουν στην παράσταση. Εδώ μούγκα. Αναγκαστήκαμε και αλλάξαμε την έναρξη και να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο από την είσοδό του ακόμα στην αίθουσα για να σπάσουμε την παγομάρα. Η ίδια η σκηνή δημιουργεί συμβάσεις. Υψώνεται ένας τέταρτος τοίχος μεταξύ της σκηνής και των θεατών. Ακόμα και δικοί μας άνθρωποι είπαν πως είναι διαφορετική η αίσθηση μέσα στο θέατρο. Αυτό θέλουμε να το σπάσουμε. Στην τελευταία μας παράσταση το καταφέραμε.
Για εμάς το Θέατρο είναι ένα εργαλείο. Θέλουμε να μιλήσουμε για κάποια πράγματα και θέτουμε το θέατρο σε υπηρεσία, δεν είναι αυτοσκοπός. Όταν είχαμε ξεκινήσει πρόβες 8 χρόνια πριν, μας βρήκε ο Δεκέμβρης του 2008. Τότε το να μιλήσεις για πολιτικό θέατρο ήταν αστείο. Σήμερα όλα αυτά έχουν αλλάξει. Η πολιτική έχει μπει μέσα στο θέατρο. Εμείς πάντα λέμε πως έχουμε μια παράσταση 20λεπτη έτοιμη “για τα οδοφράγματα”. Εννοούμε πως έχουμε μια παράσταση που μπορούμε να την παίξουμε οπουδήποτε μας καλέσουν. Σε καταλήψεις, σε στέκια, για τους πρόσφυγες και για το κίνημα. Αυτό μας καθορίζει. Η αυτοργάνωση είναι ένα μοντέλο λειτουργίας, και η αλληλεγγύη είναι ένας τρόπος μετάδοσης και παρουσίας. Με τέτοιες διαδικασίες προχωράμε.
Όπως και στο παρελθόν έτσι και στο Βαλς Νο5 πριν φτάσουμε στην παράσταση, πριν μπούμε στη δράση, συναντιόμασταν τακτικά για μήνες και συζητάγαμε, διαβάζαμε κείμενα. Δεν είμαστε σάτιρα. Δεν μας ενδιαφέρει η επικαιρότητα ως γεγονός για να το καυτηριάσουμε, αλλά περισσότερο ως κατάσταση.
Γυναικεία καταπίεση
Στις Σκύλες ο ρόλος της γυναίκας είναι καθοριστικός. Γυναίκες που ξεκινάνε ακόμα και από στερεοτυπικά πλαίσια αλλά που στη συνέχεια έρχονται να ταράξουν τα νερά. Γυναίκες με λουλούδια στα μαλλιά που τραγουδάνε ένα ρετρό κατοχικό τραγουδάκι αλλά που στην συνέχεια αναδεικνύουν την πραγματικότητα. Δεν είμαστε φεμινίστριες με την έννοια μιας διαπάλης των δυο φύλλων. Αλλά ξέρουμε πως η γυναίκα είναι τρομερά καταπιεσμένη. Το έχουμε φάει μέσα στη καθημερινότητά μας ακόμα και στη ζωή μας μέσα στο θέατρο.
Υπάρχει ένας τεράστιος μύθος που έχει επιβάλει η φαλλοκρατία ότι οι γυναίκες δεν κάνουν μεταξύ τους καλούς κύκλους συνύπαρξης. Είναι ψέμα. Οι γυναίκες κάνουν υπέροχους κύκλους, ικανούς να ταράξουν όλο τον κόσμο. Όταν μαζεύονται οι γυναίκες η συντροφικότητα που αναπτύσσεται είναι μοναδική. Η κουβέντα γίνεται αλλιώς. Η γυναικεία ποιότητα, όχι αυτή που παρουσιάζουν η Μερκελ και η Λαγκάρντ, όταν η γυναίκα γίνεται ένα με το σύστημα και ανδροποιείται, αλλά η ποιότητα της απλής καθημερινής γυναίκας εργαζόμενης, γι' αυτή μιλάμε, αυτή η γυναίκα που θεωρεί πως τα προσωπικά της είναι πολιτικά και θα τα συζητήσει σε ένα κύκλο. Τότε η γυναίκα είναι ο συνδετικός κρίκος της κοινωνίας.
Έλεγε σε ένα παλιότερο νούμερο η γιαγιά - Τζαστίνα, στο χωριό των σπουργιτιών στην Αφρική για παιδιά φορείς Aids: «Εδώ μαθαίνουμε να ζούμε αλλιώς. Η ζωή είναι αγώνας και αξίζει να τη ζεις, είναι δώρο. Εμπρός χαμογέλα».¨Έξω από τα στερεότυπα λοιπόν, ας μιλήσουν οι γυναίκες”.
INFO
Η παράσταση παίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 12 το βράδυ μέχρι τις 14 Γενάρη. Δεν γίνεται προπώληση. Οι Αδέσποτες Σκύλες είναι οι: Δήμητρα Γκλιάτη, Νάντια Καβουλάκου, Ντίνα Καφτεράνη, Τατιάνα Άννα Πίττα και Ανθούλα Χαιροπούλου. Στην σκηνή μαζί τους ανεβαίνουν οι μουσικοί Στάθης Διαμαντίδης και Λέανδρος Φράτνικ καθώς και ο Άγγελος Αγγελίδης που επιμελείται την μουσική. Την κατασκευή των κοστουμιών έκανε η Mύρα Μεϊμάρη.