Εκατό χρόνια κλείνουν φέτος από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, ένα ιστορικό γεγονός, που είχε άμεσο τεράστιο αντίκτυπο στις άρχουσες τάξεις και την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο.
Το βιβλίο «Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα 1918-1926» του Θανάση Καμπαγιάννη από τις εκδόσεις του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου ασχολείται με την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα την αμέσως επόμενη δεκαετία. Έρχεται να συμπληρώσει κενά στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος που αναδύεται εκείνη την εποχή για πρώτη φορά ενάντια στα δύο μέχρι τότε κυρίαρχα ρεύματα της αστικής τάξης, του βασιλικού και του βενιζελικού, κόντρα σε ξυλοδαρμούς, τραυματισμούς, συλλήψεις, δίκες, εξορίες, φυλακίσεις, δολοφονίες.
Ρίζες
Το 1918 στην Ελλάδα ιδρύεται το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) και η ΓΣΕΕ. Το βιβλίο του Λέανδρου Μπόλαρη «ΣΕΚΕ: Οι επαναστατικές ρίζες της αριστεράς στην Ελλάδα», είναι ακόμη ένα μιας σειράς εκδόσεων του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου που καταπιάνονται με την ιστορία του εργατικού κινήματος της αριστεράς στην Ελλάδα και παρουσιάζουμε σε αυτό το φύλλο. Από τα πρώτα χρόνια, όταν το κόμμα συσπείρωσε τους «ζωηρότερους και συνειδητότερους εκπροσώπους» της εργατικής τάξης, σύμφωνα με τα λόγια ενός από τους ιδρυτές του, του Αβραάμ Μπεναρόγια και βρέθηκε να πρωτοστατεί στις απεργίες και στο αντιπολεμικό κίνημα. Μέχρι στα χρόνια της υποχώρησης του κινήματος, διεθνώς και στην Ελλάδα αλλά και τον αντίκτυπο της σταλινικής αντεπανάστασης.
Στο βιβλίο «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα» ο Παντελής Πουλιόπουλος, ο πρώτος γραμματέας του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ υπερασπίζεται την παράδοση της Οκτωβριανής επανάσταση κόντρα στις πολιτικές «εθνικής ενότητας» στις οποίες έσπρωχνε η σταλινική γραμμή των «λαϊκών μετώπων». Τον Ιανουάριο του 1934, είχε συνέλθει η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με 17 μέλη παρόντα, η οποία πήρε μια σημαντική απόφαση που άλλαζε την γραμμή του κόμματος βάζοντας την ανάγκη ενός ενδιάμεσου «δημοκρατικού» σταδίου πριν το σοσιαλισμό. Ο μεγάλος θεωρητικός Πουλιόπουλος, σαν εκπρόσωπος του Σπάρτακου, από τότε περιέγραψε τις συνέπειες της καταστροφικής αλλαγής. Ένα βιβλίο που εξακολουθεί να είναι επίκαιρο απέναντι και στους σημερινούς «ιστορικούς συμβιβασμούς».
Στην Ελλάδα της δεκαετίας του ΄40, δυο αντίπαλα ταξικά στρατόπεδα συγκρούστηκαν για τον έλεγχο της κοινωνίας. Ήταν μια σύγκρουση που ξεκίνησε μέσα στις φλόγες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου, κορυφώθηκε στην Αντίσταση και την Απελευθέρωση, πέρασε μια κρίσιμη καμπή το Δεκέμβρη του ΄44 και ολοκληρώθηκε με την οριστική ήττα του κινήματος το 1949 και τη λήξη του Εμφυλίου. Μέσα σε δέκα χρόνια η ελληνική κοινωνία γνώρισε την ελπίδα της επανάστασης και τη βαρβαρότητα της αντεπανάστασης. Αυτήν την περίοδο καλύπτουν τα δύο βιβλία του Λέανδρου Μπόλαρη «Αντίσταση, η επανάσταση που χάθηκε» και «Εμφύλιος, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα».
Το συλλογικό βιβλίο «Ιουλιανά 1965» καταπιάνεται με την κορύφωση της επιστροφής του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στην Ελλάδα μετά την ήττα του εμφυλίου. Το ημερολόγιο του Δημήτρη Λιβιεράτου που γράφτηκε τον Οκτώβρη του 1965, αμέσως μετά τα γεγονότα, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι την ιστορία τη γράφουν οι από κάτω και όχι οι επώνυμοι. Ο Λέανδρος Μπόλαρης αναζητά τις ρίζες της έκρηξης των Ιουλιανών. Η Μαρία Στύλλου δίνει μια συνολική εικόνα αυτού του «πρώιμου ελληνικού Μάη» και κάνει τις συνδέσεις με το σήμερα και τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.
Στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο θα βρείτε φυσικά και δεκάδες τίτλους όλων των εκδόσεων πάνω στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.