Όσοι έχουν δει συναυλία των Radio Sol είναι δεδομένο πως δεν θα τους ξενίσει ο τίτλος του νέου τους τρίτου άλμπουμ “Διατάραξη Κοινής Ησυχίας, ξανά, ξανά και ξανά” που κυκλοφόρησε λίγο πριν την αλλαγή του 2016. Με 9 νέα τραγούδια, πολλά εκ των οποίων τα έπαιζαν την προηγούμενη χρονιά στις συναυλίες τους, οι Radio Sol χωρίς να μεταβάλουν μουσικά την εικόνα της μπάντας προσθέτουν νέα στοιχεία στην ήδη εκρηκτική ζωντάνια τους.
Τους Radio Sol δεν τους γνωρίσαμε τώρα. Είναι μια μπάντα που έχει δώσει το στίγμα της και 8 χρόνια με συνεχή, κανείς θα έλεγε ασταμάτητα, live παντού. Από πλατείες, πεζόδρομους και στέκια, μέχρι παραλίες, βουνά και πανηγύρια, οι Radio Sol τα τελευταία χρόνια έχουν ξεσηκώσει χιλιάδες σε δεκάδες συναυλίες. Φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην παρουσία τους σε αντιφασιστικά φεστιβάλ όπως αυτό της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας Πειραιά στο Πασαλιμάνι το 2013, στα τρομερά live του αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών, στις συναυλίες της ΚΕΕΡΦΑ, στις γιορτές της Εργατικής Αλληλεγγύης.
Αυτή η επίμονη σχέση τους με τη ζωντανή μουσική είναι που έχει δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό, “τους φίλους τους, το πέμπτο μέλος της μπάντας”, όπως τους ονομάζουν οι ίδιοι. Το νέο τους album, ζωντανά ηχογραφημένο, δίνει ακριβώς την αίσθηση μιας μεγάλης γιορτής.
Ωστόσο, παρόλο που ο χαβαλές, ένα από τα συστατικά στοιχεία των Radio Sol, παραμένει αδιαπραγμάτευτος, αυτό που στην ουσία συμβαίνει είναι ότι υπάρχει μια νέα πνοή, μια πιο σκληρή κριτική σκοπιά στα τεκταινόμενα γύρω τους. Μπορεί το “Επόμενη στάση Μεταξουργείο”, το “Θέλω μόνο εσένα” ή το “Πώς θα μας δρόσιζαν” να κουβαλάνε όλη αυτή τη φρεσκάδα της σύνδεσης των διαφορετικών μουσικών με την συναισθηματική καθημερινότητα, ωστόσο η “Διατάραξη”, η “Κατασκευή ενόχων”¨ή το “Σαπιοκάματο” αφήνουν μια πιο στυφή γεύση στον διονυσιασμό της γιορτής. Μιας γιορτής με πολλές δυσκολίες, που κανείς δεν μπορεί να τις διαγράψει, αλλά που εντέλει αξίζει να τις διασκεδάσει.
Ο Δημήτρης Τζιμέας και ο Ντομένικο Μπονάσσι μιλήσανε στον Κυριάκο Μπάνο και στην Ε.Α. για την καινούρια τους δουλειά.
Δημήτρης: Η Διατάραξη Κοινή Ησυχίας είναι μια γιορτή, αλλά εντός μιας σκληρής καθημερινότητας που την βιώνουμε όλοι. Και εμείς οι τέσσερις αλλά και ο κόσμος που μας στηρίζει. Οι φίλοι που μας στηρίζουν γιατί είναι δύσκολο το εγχείρημα και να προσπαθείς να τα στήσεις όλα μόνος σου.
Νίκος: Ξεκινήσαμε το 2008 αλλά στη μέση, όπως συμβαίνει συχνά με τις μπάντες, αλλάξαμε, αναθεωρήσαμε, ψαχτήκαμε. Τη μορφή που έχουμε σήμερα την πήραμε το 2012 με την κυκλοφορία του πρώτου μας album. Από τότε έχουμε πάρει τα πράγματα λίγο πιο ζεστά. Πάντα είχαμε δυνατά ska στοιχεία στη μουσική μας, όμως από την μουσική αναζήτηση περάσαμε περισσότερο στην πράξη. Αυτή τη φορά βάλαμε και την παράμετρο πως θέλουμε η μουσική και οι στίχοι να είναι πολύ ζωντανοί, τωρινοί. Να τους ακούς και να καταλαβαίνεις τι γίνεται εδώ και τώρα. Γι' αυτό και μπήκαμε στο τριπάκι να κάνουμε μια ζωντανή ηχογράφηση. Και όλα αυτά μαζί φτιάξανε το τρίτο άλμπουμ.
Δημήτρης: Αποφασίσαμε πως έχει πάρα πολύ σημασία η live παρουσία μας. Αυτός ο δίσκος είναι η αποτύπωση αυτού που βιώνουμε εδώ και κάποιο καιρό. Είναι τραγούδια χωρίς μεσάζοντες, θα τολμούσα να πω. Είναι εντελώς καθημερινά και βιωματικά. Περιγράφουμε την πραγματικότητα που ζούμε όλοι, απλά αυτή την πραγματικότητα την γιορτάζουμε, την κάνουμε ζωντανή μουσική. Κάποιος θα πει πως είναι ελαφριά. Εμείς λέμε πως είναι σαν να βάζεις φωτιά στο σπίτι σου και να χορεύεις γύρω γύρω γελώντας.
Νίκος: Είμαστε μουσικοί που δεν ζούμε από τη μουσική. Δεν ζούμε από αυτό, ζούμε για αυτό. Κάνουμε όλοι εφτακόσιες δουλειές, οτιδήποτε μπορούμε για να επιβιώσουμε. Δεν το κάνουμε απλά από χόμπι όμως, είναι μια διαδικασία που μας δίνει ένταση μέσα από την δημιουργικότητα. Κάνουμε μουσική με επίγνωση των δυσκολιών και με όραμα για το τι θέλουμε.
Δημήτρης: Ένας λόγος που θα 'θελα να προχωρήσει αυτό το υλικό είναι για να διοργανώσουμε συναυλίες σε περισσότερους αντισυμβατικούς χώρους. Εκεί η μουσική λειτουργεί διαφορετικά. Νομίζω ότι η μουσική πρέπει να περάσει σε πεζόδρομους, σε πλατείες, στα βουνά και στα λαγκάδια ανοιχτά και ζωντανά ώστε να εμφανίζεται ο αντισυμβατικός χαρακτήρας της.