Η κρίση που έχουμε δει να ξεδιπλώνεται τις τελευταίες εβδομάδες στη Χρυσή Αυγή, με τις ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και τα κλεισίματα γραφείων, μεταφέρεται και στην «δικηγορική» προέκταση της οργάνωσης. Η υπεράσπιση της ΧΑ στη δίκη, που δικαίως ονομάστηκε από την ΕφΣυν «τάγματα υπεράσπισης» (Σεπτέμβριος 2016), δείχνει στην αίθουσα μια εικόνα το λιγότερο θλιβερή, ειδικά από την έναρξη των προστατευόμενων μαρτύρων.
Καθώς κατέθετε ο μάρτυρας Α, σύσσωμη η υπεράσπιση παρίστανε πως άκουσε τη φωνή υποβολέα, προσπαθώντας ίσως να προκαλέσει κάποια φοβερή ρήξη στη διαδικασία. Έφτασε στο απίστευτο σημείο να αμφισβητήσει τα λεγόμενα της εισαγγελέως Α. Κοσμά και της πταισματοδίκη Ξ. Νουλέλλη για τη μη ύπαρξη άλλου προσώπου εκτός από τον μάρτυρα Α στην ειδική αίθουσα της ΓΑΔΑ. Στην επόμενη δικάσιμο …το έκανε γαργάρα δια στόματος Τ. Μιχαλόλια.
Διαφοροποιήθηκε
Ωστόσο ο συνήγορος του πρόσφατα ανεξαρτητοποιημένου Μίχου, Γ. Ζωγράφος (που δεν πάει πολύς καιρός από τότε που περηφανευόταν ότι η υπεράσπιση, «παρά τις προσπάθειες της πολιτικής αγωγής, παραμένει αρραγής και ενιαία») διαφοροποιήθηκε από τους υπόλοιπους συνεχίζοντας να παριστάνει ότι ακόμα και οι δικαστικοί λειτουργοί συμμετέχουν σε μια στημένη παράσταση. Αυτό έδωσε το θάρρος στον Μίχο να πει την επόμενη μέρα σε συνέντευξή του ότι «η πρόεδρος θα έπρεπε να ντρέπεται». Σαν αποτέλεσμα το επόμενο κομμάτι του ντόμινο ήταν η παραίτηση του Γ. Μιχαλόλια από την υπεράσπισή του, ενώ και ο Ζωγράφος αναγκάστηκε να πάρει αποστάσεις από αυτή τη δήλωση. Την ίδια ημέρα, η Ε. Ζαρούλια έπαυσε τον συνήγορο υπεράσπισής της, Α. Αγγελέτο και έβαλε συνήγορό της τον Τ. Μιχαλόλια, αδελφό και συνήγορο υπεράσπισης του Ν. Μιχαλολιάκου.
Οι ρωγμές που ολοένα και βαθαίνουν, είναι αποτέλεσμα της απόφασης του δικαστηρίου ότι οι μάρτυρες κινδυνεύουν (που αποτέλεσε το πρώτο ηχηρό χαστούκι στην υπεράσπιση και την ίδια τη Χρυσή Αυγή) και των συγκλονιστικών καταθέσεων των πρώην μελών. Καταθέσεις που δεν είναι μεν κεραυνός εν αιθρία (είναι αυτά που το αντιφασιστικό κίνημα πάλευε και προειδοποιούσε εδώ και πολλά χρόνια και πράγματα που έχουν καταθέσει εκτενώς τα θύματα τα τελευταία 2 χρόνια στο δικαστήριο), έρχονται όμως από την ίδια την οργάνωση. Από τα στόματα ανθρώπων που όχι μόνο έχουν δει, αλλά έχουν φέρει σε πέρας τις αποτρόπαιες αυτές πράξεις, έχουν ζήσει μέσα σε ένα μηχανισμό ιεραρχίας και πειθαρχίας.
Κύρια όμως, οι ρωγμές Χρυσής Αυγής και υπεράσπισης οφείλονται στη δράση του αντιφασιστικού κινήματος που συνεχίζεται και επιφέρει το ένα μετά το άλλο χτυπήματα στους νεοναζί, μέσα κι έξω από τα δικαστήρια.