Δραστηριότητες

Η πολιτική και η επαναστατική δράση χρειάζεται να απλώνεται σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Βιώνουμε μια περίοδο με πολύ μεγάλες επιθέσεις από την κυβέρνηση, με την ακρίβεια, τις ιδιωτικοποιήσεις της υγείας και της παιδείας, γεμάτη σκάνδαλα και κρατικές δολοφονίες. Έναν παραλογισμό του συστήματος. Και από την άλλη παρατηρώ ότι ολοένα και περισσότερος κόσμος βγαίνει στο δρόμο και παλεύει.

Τα διαβάζουμε στην Εργατική Αλληλεγγύη κάθε βδομάδα, το βλέπουμε όταν πηγαίνουμε να συμπαρασταθούμε στους υγειονομικούς στα νοσοκομεία και στο υπουργείο υγείας στις απεργίες τους. Και όχι μόνο. Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη, ειδικά με τα Τέμπη όπου έχουν φτάσει ακόμα και "δικοί της" άνθρωποι να της γυρνούν την πλάτη. Οι επιλογές της αριστεράς μέσα στη Βουλή δεν οδηγούν κάπου, όπως είδαμε και με την πρόσφατη πρότασης μομφής. Χρειάζεται αγώνας για να τους σταματήσουμε, αλλά είμαι σίγουρη ότι μπορούμε όλοι μαζί να το καταφέρουμε.

Εδώ όμως είναι που χρειάζεται η πολιτική και η ιστορία. Εγώ είχα πολλά χρόνια να ασχοληθώ με την πολιτική. Από τη δεκαετία του '80 που κατέβαινα στις διαδηλώσεις και το 1986 που ψήφισα πρώτη φορά. Θυμάμαι ότι ποτέ δεν έχανα τις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς. Όμως μετά αναγκάστηκα να δουλεύω άπειρες ώρες για να συντηρήσω την οικογένειά μου. Κυριολεκτικά από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Πού χρόνος για πολιτική; Αν μάλιστα δεν είσαι και οργανωμένος, αν δεν έχεις αυτή την αίσθηση της συλλογικότητας, στη δουλειά ή στην πολιτική, αφήνεσαι.

Κατέβηκα πέρυσι να συμπαρασταθώ στους φοιτητές που έκαναν κατάληψη στο Τσίλερ κοντά στο σπίτι μου, στη μεγάλη μάχη των καλλιτεχνών. Εκεί γνώρισα το ΣΕΚ και αποφάσισα να οργανωθώ στην επαναστατική αριστερά. Κυρίως γιατί πάντα πίστευα ότι χρειάζεται πολλή ομαδική δουλειά για να μπορούμε να κερδίζουμε. Έκτοτε νιώθω τη δύναμη να βγαίνω ξανά στους δρόμους συνεχώς, σε όλες τις διαδηλώσεις. Το ευχαριστιέμαι πολύ, έχοντας περισσότερο ελεύθερο χρόνο πλέον, να τον αξιοποιώ γι'αυτό το σκοπό.

Σαν εμένα είναι πάρα πολλοί άνθρωποι, που έχουν όρεξη και δίψα να μάθουν. Να μάθουμε την ιστορία κατ'αρχάς. Κάθε λαός χρειάζεται να ξέρει την ιστορία όχι μόνο τη δική του, αλλά και την ιστορία των επαναστάσεων συνολικά. Θα είμαι στη Νομική στο μονοήμερο των συζητήσεων για τον Λένιν και την επανάσταση γιατί θέλω πολύ να μάθω. Μπορεί να έχω διαβάσει βιβλία μέσα στα χρόνια για το τί έγινε στην επαναστατημένη Ρωσία, για το τί ήταν οι Μπολσεβίκοι ή για τη μετέπειτα εξέλιξη της επανάστασης. Όμως είναι διαφορετικό να τα συζητάς από τη σκοπιά του διεθνισμού και όχι του σταλινισμού. Και είναι σίγουρα προτιμότερο να συμμετέχεις συλλογικά μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο. Η 14 Απρίλη είναι μια σπουδαία ευκαιρία για όλο τον κόσμο που παλεύει και αναρωτιέται "μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε με τους αγώνες μας;"

Ελένη Νταή,
συνταξιούχος, πυρήνας Εξαρχείων

 

Η συζήτηση για τον Λένιν, τον επαναστάτη μαρξιστή, τον ηγέτη της Ρώσικης Επανάστασης και των εργατικών συμβουλίων, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Χάρη σε εκείνον τα σοβιέτ κατάφεραν να νικήσουν, να εξαλείψουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση, να σταματήσουν τις ανισότητες και τις διακρίσεις, να φέρουν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Ο σταλινισμός ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η επικράτησή του σήμαινε κατάργηση των σοβιέτ και της δημοκρατίας τους, αυταρχισμό, φτώχεια.

Το ζητούμενο είναι πώς θα φτάσουμε ξανά σήμερα σε μια τέτοια ανατροπή και σε μια κοινωνία χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς. Είναι απαραίτητο να συζητήσουμε για την εργατική επανάσταση, για το πώς θα απαγκιστρωθούμε και αποδεσμευτούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, πώς θα απαλλαγούμε από το άδικο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και θα οδηγηθούμε στο σοσιαλιστικό. Γιατί αυτός είναι ο στόχος μας, ο σοσιαλισμός. Είναι δύσκολο, αλλά είναι και αναγκαίο. Γι’ αυτό το λόγο είναι για μένα το μονοήμερο σημαντικό.

  

Μετά από δύο μήνες καταλήψεις κόντρα στα ιδιωτικά πανεπιστημια, τα μπλόκα των αγροτών, τις απεργίες σε υγεία και παιδεία, οργανώνουμε το μονοήμερο για τον Λένιν. Καμία μάχη από αυτές δεν έχει λήξει, για αυτό ξαναγυρίζουμε στην επαναστατική παράδοση και στρατηγική που άφησε ο Λένιν και η ρωσική επανάσταση.

Οργανώνουμε το μονοήμερο σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης της ΝΔ. Τα Τέμπη και η οργή του κόσμου έρχονται ξανά στην επιφάνεια, δύο υπουργοί "παραιτούνται", ο Μίχος καταδικάζεται παρά την εισαγγελική πρόταση, ανοίγει ακόμα και η συζήτηση για βουλευτικές εκλογές σε λιγότερο από ένα χρόνο. Όλα αυτά στο φόντο της γενικής απεργίας στις 17 Απρίλη και με τις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές να βάζουν τη ΝΔ στα ποσοστά του 2012.

Η ρεφορμιστική αριστερά παραμένει αδύναμη μπροστά στον κόσμο που ζητά αλλαγή. Το βάρος πέφτει στην επαναστατική αριστερά για να καθορίσει, γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσει και να συγκροτηθεί. Το παράδειγμα του Λένιν που συγκρότησε το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης δείχνει ότι επαναστάσεις μπορούν να γίνονται. 100 χρόνια μετά και οι ιδέες παραμένουν ζωντανές, με αυτές πάμε να οργανωθούμε και να οργανώσουμε. Το μονοήμερο μπορεί να είναι βασικό εργαλείο για το πώς θα πάμε ξεκάθαρα και συγκροτημένο το επόμενο διάστημα να οργανώσουμε τον αγώνα μας.