Για άλλη μια φορά το κίνημα της εργατικής αντίστασης στις Τρόικες και στα Μνημόνια έδειξε με συγκλονιστικό τρόπο τη δύναμή του μέσα από τη 48ωρη πανεργατική απεργία της Τρίτης και της Τετάρτης και τις εκατοντάδες χιλιάδες που πλημμύρισαν το Σύνταγμα. Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ γαντζώθηκε με τα νύχια για να ψηφίσει το βάρβαρο πακέτο Στουρνάρα με 153 βουλευτές από τους 179 που είχε αρχικά. Και όσο κι αν κραυγάζει ο Σαμαράς ότι «άντεξε», ο δρόμος για την ανατροπή του είναι ολάνοιχτος. Συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας το απεργιακό κύμα μπορούμε να αποτελειώσουμε και την κυβέρνησή του και τις βαρβαρότητες όλων των τροϊκανών. Εμπρός να πλημμυρίσουμε το Σύνταγμα ξανά την Κυριακή την ώρα που ψηφίζεται ο προϋπολογισμός. Εμπρός στην συντονισμένη Γενική Απεργία του ευρωπαϊκού νότου την Τετάρτη 14 Νοέμβρη.
Η συγκυβέρνηση του Σαμαρά με το Βενιζέλο και τον Κουβέλη ποτέ δεν είχε τη δύναμη που έλεγαν τα παπαγαλάκια της, δηλαδή ότι τάχα «έχει πίσω της τον κόσμο από τη δεξιά μέχρι την αριστερά». Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ήταν πλαστή, στηριγμένη στους 50 βουλευτές που έδωσε ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος στη ΝΔ επειδή ξεπέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ κατά 1,5 μονάδα. Ο Βενιζέλος παρίστανε ότι έχει πίσω του το παλιό δυνατό ΠΑΣΟΚ την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες του είχαν γυρίσει την πλάτη. Και ο Κουβέλης νόμιζε ότι μπορεί να απομονώσει την Αριστερά με συκοφαντίες περί «ανευθυνότητας» και παίζοντας το θέατρο του «διαπραγματευτή» που εξασφαλίζει «βελτιώσεις».
Όλα αυτά ξεσκεπάστηκαν μπροστά στην οργισμένη κινητοποίηση των εργατών. Οι μπλόφες ότι τώρα πια έχουμε «απεργίες χωρίς απεργούς» έγιναν θρύψαλα ήδη από την πρώτη μέρα της πανεργατικής με το ατέλειωτο ποτάμι των απεργών από το Μουσείο μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα και αντίστοιχα σε όλες τις πόλεις. Ο «Ξένιος Δίας» δεν έσωσε τον Δένδια.
Όταν στην αρχή της δεύτερης μέρας οι απεργοί των Δήμων έκαναν κατάληψη στο υπουργείο του Μανιτάκη, ξεβρακώθηκε η απάτη της ΔΗΜΑΡ να βαφτίζει τις απολύσεις «ειδικές ρυθμίσεις». Και όταν οι υπάλληλοι της Βουλής έκαναν απεργία και ανάγκασαν τον Στουρνάρα να ανακαλέσει την τροπολογία σε βάρος τους, γιατί αλλιώς δεν θα γινόταν ούτε συνεδρίαση της Βουλής, ο καθένας καταλάβαινε πόσο απομονωμένη είναι η κυβέρνηση.
Όποιοι είχαν ακόμη αμφιβολίες, πήραν την απάντηση το βράδυ όταν το Σύνταγμα θύμισε τις μέρες που γκρέμισαν τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο. Οι αγριότητες των ΜΑΤ το μόνο που πέτυχαν ήταν να αναδείξουν ακόμη πιο πολύ τις ομοιότητες. Ο Σαμαράς έχει φτάσει πια ακριβώς στο ίδιο σημείο, να βλέπει ακόμη και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της κυβέρνησής του να ψηφίζει τα μέτρα οριακά και να προσπαθεί να κρατηθεί όπως-όπως.
Ξέρουμε προκαταβολικά τα παραμύθια που θα σερβίρουν για να επιβιώσουν: ότι τάχα οι διαρροές ήταν στιγμιαίες, ότι η ΔΗΜΑΡ θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό και ότι το Eurogroup της Δευτέρας 12 Νοέμβρη θα δώσει ανταλλάγματα στον Σαμαρά τώρα που ψήφισε τα μέτρα.
Τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει αν συνεχίσουμε στο δρόμο της εργατικής αντίστασης.
Τα μαγειρέματα μέσα στο Eurogroup μόνο απάτες σαν το αλησμόνητο PSI του Παπανδρέου και του Βενιζέλου μπορούν να βγάλουν. Όπως τότε κούρεψαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, ακόμη και των πανεπιστήμιων, και παρίσταναν ότι έκαναν «μερική διαγραφή» του χρέους, τα ίδια ψάχνουν και τώρα με τις συνταγές για να γίνει το χρέος «βιώσιμο». Καμιά αυταπάτη για την ΕΕ και την ΕΚΤ, είναι ίδιοι και χειρότεροι με το ΔΝΤ.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα η εργατική αντίσταση μπορεί να είναι πιο δυνατή από το κίνημα που έστειλε τον ΓΑΠ και τον Παπαδήμο στα αζήτητα. Οι εργαζόμενοι στο Μετρό, στους Δήμους, στα Νοσοκομεία, στη ΔΕΗ άπλωσαν την απεργία και πριν και μετά τη 48ωρη πανεργατική. Τεράστια και οργανωμένα κομμάτια της εργατικής τάξης μπορούν να συντονιστούν ώστε να κάνουμε το όπλο της απεργίας ακόμη πιο δυνατό ξεπερνώντας τα όρια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Οι πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση είναι ξεκινημένες και πρέπει να τις στηρίξουμε όλοι αποφασιστικά.
Και βέβαια αυτή τη φορά έχουμε μαζί μας πολύ πιο προχωρημένα τα αντίστοιχα κινήματα εργατικής αντίστασης σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο. Η συντονισμένη Γενική Απεργία στις 14 Νοέμβρη είναι σταθμός. Όλοι μαζί από την Πορτογαλία μέχρι την Κύπρο, από τη μια άκρη της Μεσογείου μέχρι την άλλη, μπορούμε να στείλουμε το μήνυμα στα αρπακτικά της Τρόικας ότι έχουμε τη δύναμη να τους γκρεμίσουμε.
Το κίνημά μας εδώ όχι μόνο ξεσηκώνει απεργιακά όλη την Ευρώπη αλλά και την εμπνέει πολιτικά. Διαβάστε τη διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης που δημοσιεύουμε σε αυτό το έκτακτο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης για να δείτε πως το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που έβαλε στην ατζέντα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Ελλάδα απλώνεται παντού με τη βοήθεια των αδερφών οργανώσεων του ΣΕΚ που συμμετέχουν στη ΔΣΤ.
Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τη δράση με την αυτοπεποίθηση που μας δίνει η ορμή του κόσμου στην Αθήνα, στη Λισαβώνα, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη.