Η γενική απεργία στα ΜΜΕ στις 17 και 18 Δεκέμβρη δεν έπεσε από τον ουρανό. Ηταν αποτέλεσμα της συσσωρευμένης οργής χιλιάδων εργαζόμενων στα ΜΜΕ για την πολιτική των εργοδοτών στο χώρο που καταπατούν κάθε εργασιακό δικαίωμα στο όνομα της κρίσης, με πιο ενδεικτικές το «λουκέτο» της Απογευματινής, τις περικοπές κατά 10% στους μισθούς που επέβαλλε ο όμιλος Αλαφούζου, τις απολύσεις στο ΔΟΛ.
Αυτή η οργή εκφράστηκε με τη μεγαλειώδη συμμετοχή στην 24ωρη απεργία στις 30 Νοέμβρη και στη μαζική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας που έκανε την ηγεσία της ΕΣΗΕΑ να μην ξέρει που να κρυφτεί και τον ίδιο το Σόμπολο να φυγαδεύεται από τη συγκέντρωση με τη βοήθεια της αστυνομίας. Η Ανοιχτή Διακλαδική Συνέλευση των απεργών που έγινε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, κατέληξε σε ένα μαχητικό ψήφισμα που πρότεινε τη διενέργεια διακλαδικών συνελεύσεων σε κάθε μαγαζί, και νέα σαρανταοκτάωρη απεργία.
Οι συνελεύσεις που άρχισαν να γίνονται στα μαγαζιά έβγαζαν αποφάσεις για 48ωρη απεργία σύμφωνα με την πρόταση της Ανοιχτής Διακλάδικής Συνέλευσης των απεργών. Tο Διασωματειακό συνεδρίασε τελικά την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη αποφασίζοντας 48ωρη απεργία στις 17 και 18 Δεκέμβρη, αρχικά μόνο στις εφημερίδες και μετά από την κατακραυγή που συνάντησε η δημοσίευση αυτής της απόφασης, μέσα σε 24ωρες, η απεργία μετατράπηκε σε γενική 48ωρη απεργία σε όλα τα ΜΜΕ.
Αυτές οι πρωτοφανείς εξελίξεις δείχνουν ανάγλυφα τη δύναμη της βάσης να επιβάλει στην ηγεσία την κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποίησεων. Με τον ίδιο τρόπο χρειάζεται να οργανωθεί και η συνέχεια. Τις ημέρες της 48ωρης απεργίας χρειάζεται να οργανωθούν περιφρουρήσεις σε μεγάλα συγκροτήματα, τηλεοπτικούς σταθμούς, τυπογραφεία για να εξασφαλιστεί η επιτυχία της απεργίας.
Αυτή την πρόταση κατέθεσαν οι Financial Crimes στην 2η Ανοιχτή Διακλαδική Συνέλευση που έγινε το Σάββατο 11 Δεκέμβρη στην ΕΣΗΕΑ: “Χρειάζεται να συζητήσουμε τα μέτρα που θα πάρουμε έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ότι η απεργία θα γίνει. Πρώτον χρειάζεται το Συντονιστικό να αρχίσει να παίρνει πάνω του κομμάτια οργάνωσης της απεργίας χωρίς να περιμένει τι θα κάνει η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ. Να βγάλουμε αφίσα και προκήρυξη που λέει ότι απεργούμε 15, 17 και 18 Δεκέμβρη, δημιουργώντας τετελεσμένα ότι η απεργία θα γίνει και δείχνοντας ότι υπάρχει ένα κέντρο που το οργανώνει. Χρειάζεται να κλείσουμε κανάλια και ραδιόφωνα εκείνη την ημέρα με οργανωμένο σχέδιο περιφρουρήσεων”.
“Χρειάζεται να δούμε τη συνεργασία μας με άλλα σωματεία στο κομμάτι της εκτύπωσης και της διανομής. Αυτό πρέπει να το ξεκινήσουμε από σήμερα για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρχει η έκδοση των επόμενων Κυριακάτικών φύλλων και να κάνουμε γενικότερο κάλεσμα όχι μόνο στον κλάδο αλλά και σε άλλα σωματεία. Μία ιδέα είναι να δούμε αν μπορούμε ως Συντονιστικό να πάρουμε την πρωτοβουλία να βγάλουμε μία οκτασέλιδη απεργιακή έκδοση την επόμενη Κυριακή. Μπορεί να καλυφθεί το οικονομικό σκέλος από συνδικάτα και σωματεία που μπορούν να μας υποστηρίξουν”, ήταν άλλη πρόταση που υιοθετήθηκε από τη συνέλευση του Συντονιστικού.
“ Υπάρχει το θέμα της περιφρούρησης για να μην εκδοθούν οι εφημερίδες. Θα πρέπει να βγει μια ομάδα η οποία θα καταγράψει τα τυπογραφεία, πως πάμε εκεί, ποιοι είναι οι κρίσιμοι τηλεοπτικοί σταθμοί που θα δώσουμε τις μάχες, να κάνει επαφές με τα αντίστοιχα σωματεία και μία καταγραφή ποιοι συνάδελφοι και άλλοι εργαζόμενοι από άλλα μέτωπα μπορούν να μας στηρίξουν. Αν είναι να δώσει ο κλάδος μας κόντρα με την ελίτ της ελληνικής ολιγαρχίας, θα είναι εκατοντάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι πρόθυμοι να έρθουν να συμπαρασταθούν στην απεργία αρκεί να το έχουμε προετοιμάσει”, ήταν άλλη τοποθέτηση.
Αυτά τα βήματα χρειάζεται να οριστικοποιηθούν στην τρίτη Ανοιχτή Διακλαδική Συνέλευση που θα γίνει ανήμερα της μεγάλης πανεργατικής απεργίας στις 15/12. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι στα ΜΜΕ που παλεύουν για να σταματήσουν την ασυδοσία των εργοδοτών και την πολιτική του Μνημονίου δεν έχουν μόνο να αντιμετωπίσουν τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς που στήνουν οι εργοδότες με τη στήριξη του Σόμπολου και της κουστωδίας του αλλά και απόψεις που υποτιμούν τη δυναμική της οργάνωσης από τα κάτω.
Μία τέτοια άποψη κατατέθηκε στην Ανοιχτή Διακλαδική Συνέλευση του περασμένου Σαββάτου από τον Α. Νταβανέλο μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. «Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τη διαφορά ανάμεσα στον ακτιβισμό και το συνδικαλισμό. Ακούω το όνομα Ανοιχτή Διακλαδική Συνέλευση. Και ανοιχτή ήτανε και διακλαδική ήταν, συνέλευση όμως δεν ήτανε. Η συνέλευση έχει κύρος να πάρει αποφάσεις που να επιβάλουν απεργίες, γιατί συμμετέχουν άνθρωποι που πάνε στη συνέλευση επειδή εργάζονται στον συγκεκριμένο χώρο και γι' αυτό οι αποφάσεις των συνελεύσεων υλοποιούνται. Ενώ οι αποφάσεις διαφόρων δικών μας κατασκευασμάτων δεν υλοποιούνται. Δε νομίζω ότι πρέπει να αναλωθούμε σε περιφρουρήσεις αλλά να συγκεντρωθούμε σε πράγματα που μπορούν να γίνουν». Οι πρωτοβουλίες της βάσης χρειάζεται να περιφρουρηθούν και απέναντι σε τέτοιες υπονομευτικές κινήσεις.
Διαβάστε επίσης