Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σκοντάφτει από τη μια κρίση στην άλλη. Προσπαθούσε όλο το προηγούμενο διάστημα να «μπαζώσει» τα εγκλήματά της, όπως των Τεμπών και της Πύλου, και να δώσει μια εικόνα ότι ασχολείται με τη βελτίωση της «καθημερινότητας των πολιτών». Ψεύτικη ήταν η εικόνα, καθώς η κυβέρνηση είχε και έχει προτεραιότητα τους εξοπλισμούς και την εμπλοκή στο πλευρό του Ισραήλ. Και τώρα το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ που βγαίνει με δυσωδία στη φόρα, δείχνει την έκταση και το βάθος και της σαπίλας και της κρίσης της.
Ο Βορίδης, ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του «τραμπισμού», παραιτήθηκε την περασμένη βδομάδα μόλις μια μέρα μετά από τις δηλώσεις του στον ΣΚΑΙ ότι δεν «ήξερε τίποτα». Και μαζί του οι υφυπουργοί Εξωτερικών Τάσος Χατζηβασιλείου, Αγροτικής Ανάπτυξης Διονύσης Σταμενίτης και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Χρήστος Μπουκώρος. Μαζί τους και ο Γενικός Γραμματέας Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιώργος Στρατάκος. Ολόκληρο επιτελείο βουτηγμένο στο σκάνδαλο, δείγμα της «επιτελικής» εμπλοκής και της ΝΔ και της κυβέρνησης.
Ο Μητσοτάκης είχε διορίσει τον Βορίδη υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές του 2019. Όπως αποδεικνύεται τώρα, δεν επρόκειτο για τοποθέτηση στο «πάγκο» ενός υπουργείου της υπαίθρου, αλλά σε μια κρίσιμη θέση για να καθοδηγήσει το μηχανισμό του σκανδάλου. Ο έτερος «εντιμότατος φίλος» Αυγενάκης ανέλαβε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης μετά τις εκλογές του Ιούνη του 2023 μέχρι το 2024.
Σε τι συνίσταται το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ; Σε παράνομες επιδοτήσεις, εικονικές δηλώσεις βοσκοτόπων, ψευδείς μισθώσεις εκτάσεων σε προστατευόμενες περιοχές Natura, καθώς και συστηματική συγκάλυψη από υπηρεσιακά στελέχη. Σε απλά ελληνικά, μια σειρά «μεγαλοαγρότες» και «αγροτοπαράγοντες», με όλα τα κατάλληλα κονέ με τη ΝΔ, τους βουλευτές και τους υπουργούς της, μετέτρεψαν όλη τη χώρα σε ένα τεράστιο -εικονικό- βοσκοτόπι για να τσεπώνουν τις επιδοτήσεις της Ε.Ε.
Φαγοπότι
Και βέβαια, πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το φαγοπότι είχε ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Το ίντερνετ γέμισε από ένα βίντεο τραβηγμένο το 2019, όπου βλέπουμε τον Μητσοτάκη με τον Αυγενάκη να χασκογελάνε σε τραπέζωμα δίπλα στον Γ. Ξυλούρη, επονομαζόμενο και «Φραπές» και κομματάρχη του Αυγενάκη, μαζί με τον Αν. Στρατάκη, επονομαζόμενος «Χασάπης» κουμπάρος του Βορίδη και σύμβουλός του στις ένδοξες μέρες της θητείας του στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί ξανά να λέει ότι «αποτύχαμε» να τα βάλουμε με τις «χρόνιες παθογένειες» του «βαθέως κράτους». Δηλαδή «γραμμή» Τεμπών… Αλλά το κουκούλωμα τότε ήταν τραγωδία και τώρα είναι φάρσα.
Κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει ότι είναι όχι μόνο σταθερή αλλά παίζει και διεθνή ρόλο στην ΕΕ και στη Μέση Ανατολή, προκαλεί νέους καυγάδες στο εσωτερικό της. Καυγάδες «δελφίνων» σε μια ΝΔ που βουλιάζει. Ο Γεωργιάδης επέλεξε να επιτεθεί στον Δένδια υπονοώντας «ενδοτισμό» απέναντι στην Τουρκία για το περίφημο «τουρκολιβυκό» σύμφωνο.
Η κυβέρνηση έστειλε φρεγάτα στα ανοιχτά της Λιβύης για την «αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών» και για να έχει παράλληλα ένα «πόδι» στη Μ. Ανατολή δίπλα στο γενοκτονικό καθεστώς του Ισραήλ. Και ξαφνικά βγαίνει ο Αβραμόπουλος και δηλώνει ότι «Δεν μπορούν οι χώρες να μπλοκάρουν τις βάρκες, υπάρχει το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, δεν μπορείς να κάνεις pushbacks… αν βουλιάξει μια βάρκα επειδή την εμπόδισε ένα πλοίο θα κληθεί να απολογηθεί η χώρα που έστειλε τα πλοία. Αν έχουμε νέα Πύλο, θα είμαστε εμείς υπόλογοι».
Το έγκλημα της Πύλου κυνηγάει την κυβέρνηση, όπως την κυνηγάει το έγκλημα των Τεμπών. Και την κυνηγάει γιατί το αντιρατσιστικό κίνημα δεν την έχει αφήσει να το κουκουλώσει. Κάνει τις συνδέσεις με όλες τις μάχες που δίνουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία απέναντι στην κυβέρνηση των εγκλημάτων και της ρεμούλας.
Δεν πρέπει να αφήσουμε στον Μητσοτάκη και στα επιτελεία του περιθώρια να ανασυνταχτούν. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση καταγγέλλει και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά το μόνο που έχει να προτείνει ουσιαστικά είναι ακόμα μια προανακριτική. Είδαμε τι κατάληξη είχε αυτή η «γραμμή» με τις διαδικασίες της Βουλής για τον Τριαντόπουλο και τον Καραμανλή.
Κάθε μέρα που περνάει η εργατική τάξη και η νεολαία πληρώνει με φτώχεια, βάσανα και θάνατο τις πολιτικές αυτής της κυβέρνησης που τα δίνει όλα στους καπιταλιστές και τους εξοπλισμούς. Τώρα είναι η στιγμή να κλιμακώσουμε τους αγώνες, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις για να τη ρίξουμε. Αυτό το μήνυμα μας στέλνει αυτόν τον Ιούλη ο άλλος μεγάλος Ιούλης με τα «Ιουλιανά» του 1965, όταν το «πεζοδρόμιο» γκρέμιζε τη μια κυβέρνηση μετά την άλλη. Σε αυτό τον δρόμο μπορούμε να βαδίσουμε και να δυναμώσουμε την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής.