Όσο πιο πολύ βουλιάζει μέσα στην κρίση της, τόσο πιο καταστροφική γίνεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όσο πιο κοντά φτάνει στο τέλος της, τόσο βιάζεται να περάσει όλα τα αντιδραστικά μέτρα που έχει αναλάβει σαν υποχρεώσεις απέναντι στα αφεντικά που υπηρετεί. Και ταυτόχρονα τρέχει να καταστείλει τις αντιστάσεις, καθώς φοβάται τη συσσωρευμένη οργή του κόσμου που ξεχειλίζει.
Αυτός ο διπλός φαύλος κύκλος μιας κυβέρνησης στα τελευταία της γίνεται ολοφάνερος όταν το υπουργείο Εργασίας κατεβάζει νομοσχέδιο για 13 ώρες δουλειά και την ίδια ώρα το υπουργείο Εσωτερικών αλλάζει το νόμο για τα Πειθαρχικά και τις διώξεις. Από δίπλα και το υπουργείο Παιδείας συνδυάζει τις διαγραφές φοιτητών που αργούν να τελειώσουν τις σπουδές τους με κλιμάκωση των πειθαρχικών διώξεων. Φοβούνται τους απεργούς, τους συνδικαλιστές, τη νεολαία. Και τους βρίσκουν μπροστά τους, από τους φοιτητές που πολιορκούν τη Σύνοδο των Πρυτάνεων στην Ανάβυσσο μέχρι τους απεργούς της ΑΔΕΔΥ στο κέντρο της Αθήνας.
Eγκλήματα
Αλλά δεν είναι «μόνο» τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης που γίνονται πιο καταστροφικά μέρα με τη μέρα. Το ίδιο συμβαίνει και στην «εξωτερική» πολιτική. Ο Τραμπ και ο Νετανιάχου έχουν λυσσάξει καθώς δεν καταφέρνουν να εξαφανίσουν την Παλαιστινιακή αντίσταση και αποσταθεροποιούν όλη τη Μέση Ανατολή με τα πολεμικά εγκλήματά τους. Μαζί τους και ο Μητσοτάκης τρέχει από την Υεμένη ως τη Λιβύη. «Ξαφνικά», ο Χαφτάρ από σύμμαχος έγινε μαύρο πρόβατο, όχι εικονικό σαν του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά υπαρκτό, που παζαρεύει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Γεραπετρίτης αναγκάζεται να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση της Τρίπολης και οι πολεμοκάπηλοι ουρλιάζουν για φρεγάτες στα ανοιχτά της Λιβύης.
Όσο και να κραυγάζουν τα κυβερνητικά φερέφωνα, όμως, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη φουντώνει αντί να λυγίζει. Οι κινητοποιήσεις στο λιμάνι του Πειραιά για να μην ξεφορτώνουν πλοία που υπηρετούν την πολεμική μηχανή του Ισραήλ παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις με τους λιμενεργάτες να έχουν στο πλευρό τους μαζική στήριξη. Έχουμε τη δύναμη να σταματήσουμε την εμπλοκή του Μητσοτάκη δίπλα σε Νετανιάχου και Τραμπ.
Αυτή τη δύναμη προσπαθεί να αποπροσανατολίσει η κυβέρνηση με το ρατσιστικό παραλήρημα του Πλεύρη. Θέλουν να πιστέψουμε ότι σπατάλη είναι τα λιγοστά τρόφιμα για τους πρόσφυγες και όχι το πάρτι των κερδοσκόπων στον ΟΠΕΚΕΠΕ και στα σουπερμάρκετ. Η κυβέρνηση που έστειλε το Λιμενικό να πνίξει 600 πρόσφυγες στα ανοιχτά της Πύλου, τώρα θέλει φρεγάτες να πνίγουν πρόσφυγες στα ανοιχτά της Κρήτης. Και δίνει το πράσινο φως σε όλους τους φασίστες της ακροδεξιάς να απειλούν με ρατσιστικά πογκρόμ και να ετοιμάζουν ομάδες κρούσης.
Ευτυχώς, και σε αυτό το μέτωπο η απάντηση είναι άμεση. Στα Χανιά, το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα ματαίωσε με την παρουσία του την απόπειρα για αντιπροσφυγική συγκέντρωση στο κέντρο της πόλης. Και έτσι θα συνεχίσουμε.
Δεν είναι ώρα για δισταγμούς και «ναι μεν, αλλά». Εχθρός είναι η κυβέρνηση του πολέμου και της φτώχειας, όχι οι πρόσφυγες. Να κλείσουν οι βάσεις, όχι τα σύνορα. Είναι ώρα για διώξεις υπουργών και όχι συνδικαλιστών. Είναι ρεαλιστικό να αποτελειώσουμε αυτή την κυβέρνηση βγαίνοντας στους δρόμους. Εξήντα χρόνια μετά τα Ιουλιανά του 1965, ξέρουμε πολύ καλά ότι το «πεζοδρόμιο» έχει τη δύναμη να ρίχνει κυβερνήσεις. Αρκεί να έχει στο πλευρό του μια Αριστερά που έχει εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης και δεν ψάχνει για συμβιβασμούς. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε, εμπρός να οργανωθούμε για να το πετύχουμε.