Το “καλημέρα” του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία μετά την ορκωμοσία του, είναι ένα τρίξιμο δοντιών στην εργατική τάξη, με όπλο το ρατσισμό. Έτρεξε γρήγορα να υπογράψει τα πρώτα επιθετικά διατάγματα για να στείλει το μήνυμα ότι δεν θα διστάσει να κάνει πράξη αυτά που απειλούσε προεκλογικά. Η εντολή για ανέγερση του τείχους με το Μεξικό ήταν το πρώτο σοκ, που γρήγορα απορροφήθηκε από το μεγαλύτερο σοκ, το κλείσιμο το συνόρων στους μουσουλμάνους.

Το τείχος με το Μεξικό σημαίνει κλιμάκωση του ρατσισμού και της καταστολής εδώ και τώρα. Το διάταγμα δεν περιλαμβάνει μόνο την εντολή για επιτάχυνση των διαδικασιών για να δεσμευτεί η γη όπου θα ανεγερθεί το τείχος. Δίνει εντολή στους συνοριοφύλακες να συλλαμβάνουν και να βάζουν στη φυλακή όποιον πιάνουν να περνάει τα σύνορα. Ως τώρα, σε όποιον έπεφτε στα χέρια του κράτους, συνήθως του άνοιγαν φάκελο και τον άφηναν ελεύθερο. Κάποιες φορές με βραχιολάκι παρακολούθησης ή με υποχρέωση να παρουσιάζεται στο τμήμα, και μόνο σε περίπτωση που είχε διαπράξει κάποιο αδίκημα υπήρχε περίπτωση να απελαθεί άμεσα ή να μπει στη φυλακή. Τώρα οι μόνες επιλογές είναι απέλαση ή φυλακή. Ακόμη και όσοι έχουν κάνει αίτηση για άσυλο μπορούν να σταλούν στην άλλη μεριά των συνόρων προτού εκδικαστεί η υπόθεσή τους.

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των ανθρώπων που έρχονται από χώρες της Κεντρικής Αμερικής (Γουατεμάλα, Ονδούρα, Ελ Σαλβαδόρ) ζητώντας άσυλο για να γλιτώσουν από τη βία. Πολλές είναι οικογένειες, ενώ το 2014 χτύπησε ρεκόρ ο αριθμός των ασυνόδευτων ανήλικων (22 χιλιάδες τέτοια παιδιά συνέλαβαν οι αμερικανικές αρχές μέσα σε ένα πεντάμηνο). Τώρα όλος αυτός ο κατατρεγμένος κόσμος, μαζί με όλους τους υπόλοιπους που έρχονται από το Μεξικό και τις υπόλοιπες χώρες για να βρουν δουλειά στις ΗΠΑ, θα πετιούνται πίσω ή στις φυλακές και τα “κέντρα κράτησης” που θα γιγαντωθούν.

Όμως η επίθεση δεν είναι μόνο απέναντι σε όσους προσπαθούν να μπουν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ. Πρώτα και κύρια είναι επίθεση στην εργατική τάξη που δουλεύει χωρίς χαρτιά εδώ και χρόνια. Στην πραγματικότητα η ροή μεταναστών από το Μεξικό έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια και έχει αυξηθεί ο κόσμος που παρότι τυπικά “παράνομος” έχει σταθεροποιηθεί στις ΗΠΑ. Μιλάμε για 11 εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς χαρτιά, από τους οποίους πάνω από 8 εκατομμύρια είναι ενταγμένοι στην αγορά εργασίας. Πάνω κάτω ένας στους είκοσι εργαζόμενους δεν έχει χαρτιά. Σε μερικούς κλάδους το ποσοστό είναι αρκετά διαφορετικό (στις αγροτικές εργασίες ένας στους τέσσερις και στην οικοδομή ένας στους εφτά). Περίπου οι μισοί και οι μισές είναι από το Μεξικό.

Δεκαετία

Δύο στους τρεις ενήλικους “παράνομους” βρίσκονται στις ΗΠΑ για πάνω από μια δεκαετία. Αυτή ήταν η δυναμική που στη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα μαζικοποίησε το κίνημα για τη νομιμοποίηση των μεταναστών. Εκατομμύρια άνθρωποι που είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης των ΗΠΑ απαιτούσαν να πάρουν χαρτιά και να ανοίξουν τα σύνορα για να ενωθούν με τις οικογένειές τους. Ο Ομπάμα άφησε όλο αυτόν τον κόσμο ξεκρέμαστο και τώρα έρχεται ο Τραμπ για να τους βαφτίσει συλλήβδην εγκληματίες και να σπείρει τον πανικό για άμεση απέλαση τριών εκατομμυρίων. Το διάταγμα του Τραμπ σημαίνει ότι κινδυνεύει με απέλαση ένας εργαζόμενος που πέφτει στα χέρια της αστυνομίας ακόμη κι αν δουλεύει στη χώρα μια δεκαετία. Οι συνοριακές αρχές πλέον ειδοποιούνται ότι κάποιος χωρίς χαρτιά (ή με χαρτιά που έχουν λήξει) είναι υπό κράτηση, ακόμη κι αν ο λόγος είναι ότι οδηγούσε χωρίς ζώνη ασφαλείας. Έχει πλέον διαπράξει “αδίκημα”, ανήκει στα τρία εκατομμύρια των “εγκληματιών” κατά Τραμπ και μπορεί να απελαθεί.

Δεν είναι μόνο μια επίθεση στο 5% της εργατικής τάξης, αλλά σε ολόκληρη την τάξη. Ήδη τα αφεντικά ήξεραν να εκμεταλλεύονται τι σημαίνει να μην είναι εντάξει τα χαρτιά σου. Τώρα, ανά πάσα στιγμή, μπορούν να σε καρφώσουν στην αστυνομία και να σε στείλουν στο Μεξικό μαζί με ολόκληρη την οικογένειά σου, αν δεν κάθεσαι “ήσυχα”. Είναι επίθεση στο συνδικαλισμό και προσπάθεια διάσπασης των εργατών.

Αντίσταση

Οι εργάτες και οι εργάτριες χωρίς χαρτιά δεν είναι μόνο “θύματα”, βρίσκονται στην καρδιά της αντίστασης στον Τραμπ. Ήδη από τις πρώτες μέρες της εκλογής του, το Νοέμβρη, οι μαζικές κινητοποιήσεις και οι καταλήψεις που οργανώθηκαν σε Πανεπιστήμια ολόκληρης της χώρας είχαν στο κέντρο τους τους φοιτητές λατινοαμερικάνικης καταγωγής - χωρίς χαρτιά οι ίδιοι ή παιδιά και ανίψια μεταναστών χωρίς χαρτιά. Πανεπιστήμια αλλά και ολόκληρες πόλεις και πολιτείες έχουν ανακηρυχθεί “άσυλα” και δηλώνουν ότι δεν θα συνεργαστούν με τις αρχές παρέχοντας λίστες με τους “χωρίς χαρτιά”. Το διάταγμα του Τραμπ προσπαθεί να οργανώσει και την εκδίκηση απέναντι σε αυτές τις πρωτοβουλίες, δινοντας το ελεύθερο για να κοπεί η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση σε όσους δεν υπακούνε.

Δίπλα στους “εγκληματίες” της Λατινικής Αμερικής, ήρθε γρήγορα και η στοχοποίηση των “τρομοκρατών” από τη Μέση Ανατολή. Και σ’ αυτό το μέτωπο, η απαγόρευση εισόδου μεταναστών και προσφύγων από εφτά μουσουλμανικές χώρες, είναι πριν από όλα επίθεση στην εργατική τάξη μέσα στις ΗΠΑ. Είναι πλέον επίσημη κρατική πολιτική ότι αν είσαι μουσουλμάνος είσαι ύποπτος για τρομοκρατία. Πράσινο φως για επιθέσεις και για διακρίσεις όχι μόνο για τους μουσουλμάνους, αλλά για όσους έχουν μεσανατολική καταγωγή, λίγο πιο σκούρο δέρμα ή όνομα που μοιάζει μουσουλμανικό.

Η μάχη ενάντια στον Τραμπ έχει ξεκινήσει και είναι τεράστια. Από τα αεροδρόμια ως τα Πανεπιστήμια, και από τους δρόμους μπορεί να φτάσει ως τους χώρους δουλειάς. Είναι η μάχη των μαχών για την ενότητα της τάξης μας μέσα στις ΗΠΑ, που ο Τραμπ θέλει να τη διχάσει αλλά μπορεί άθελά του να την ενώσει περισσότερο από ποτέ.