Πριν από μια εβδομάδα πραγματοποιήθηκε το μονοήμερο συζητήσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από το θάνατο του Λένιν, με θέματα πολύ επίκαιρα στις συνθήκες τις οποίες έχουμε περάσει τον τελευταίο καιρό. 

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει φέρει το ένα έγκλημα μετά το άλλο. Οι φοιτητές με την επιστροφή τους στις σχολές στο ξεκίνημα της χρονιάς, μπήκαν κατευθείαν σε κίνημα καταλήψεων για να εναντιωθούν στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας και το νομοσχέδιο που έφερνε η κυβέρνηση για τα πανεπιστήμια. Τρεις μήνες με συνέχεις μάχες και διαδηλώσεις σήμαιναν πολλά για το κίνημα. Οι φοιτητές φέτος ήταν ένας πυροδότης συνολικά για το κίνημα καθώς στην πορεία του κατάφερε να ενώσει πολλά αγωνιζόμενα κομμάτια. Είδαμε εικόνες οπού διαδήλωναν αγρότες, εργάτες και φοιτητές μαζί, παλεύοντας όλοι ενάντια στην κυβέρνηση. 

Αποκορύφωμα αυτής της ενότητας ήταν στις 8 Μάρτιου οπού διαδήλωσαν στους ίδιος δρόμους η πανεργατική απεργία κατά του σεξισμού, το φοιτητικό κίνημα, οι εργαζόμενοι της Υγείας που διαδήλωναν για την καταστροφή του ΕΣΥ, πλάι πλάι με την παλαιστινιακή κοινότητα ενάντια στη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ και στηρίζει ενεργά ο Μητσοτάκης. Μια γενοκτονία που είναι η επιτομή του Ιμπεριαλισμού καθώς στην Μέση Ανατολή ξεσπάει ο ένας πόλεμος μετά τον άλλον. Προφανώς δε ξεχνάμε τις γυναικοκτονίες και την συγκάλυψη της κυβέρνηση σε αυτές, άλλο ένα δείγμα ότι ο καπιταλισμός καταστρέφει. 

Έχοντας αυτή την εικόνα το φετινό Φεστιβάλ Μαρξισμός στις 5-7 Ιουνίου είναι σταθμός. Είναι μια ευκαιρία για κουβέντα πως η επαναστατική στρατηγική είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία και να φέρει την ανατροπή.

Γιώργος Ζιάκας,
φοιτητής Χωροταξίας Βόλου