“Είναι η 2η μέρα της 48ωρης πανεργατικής και σήμερα Σάββατο ήταν εμφανές σε όλους μας που βρεθήκαμε και διαδηλώσαμε στο κέντρο της Αθήνας πως η αγορά ήταν κλειστή και τα πάντα υπολειτουργούσαν”, τόνισε στην εισήγηση που άνοιξε την εκδήλωση ο Χρίστος Αργύρης γιατρός από το Αγλαΐα Κυριακού ο οποίος εξήγησε το γιατί τα νοσοκομεία βρίσκονται στα όρια της έκρηξης. Κλεισίματα, σταμάτημα προσλήψεων και περικοπές σε μισθούς και δαπάνες έχουν φτάσει τα νοσοκομεία στην κατάρρευση.
“Η απάντηση σε όλα αυτά είναι η οργάνωση της αντίστασης. Μέσα σε αυτή την εβδομάδα είχαμε τρεις μέρες απεργία και την επιτυχία της αριστεράς στο συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ. Αυτά δεν πέσανε από τον ουρανό. Ήρθαν σαν συνέχεια των μαχών που είχαμε δώσει την προηγούμενη περίοδο. Ήταν εκεί που οι πρώτες εργασιακές επιτροπές πήραν τα πράγματα στα χέρια τους. Και εκεί είναι και ο ρόλος της Αριστεράς. Να βρίσκεται στο πλευρό των εργαζόμενων στις καθημερινές μάχες αλλά και να τις συντονίζει συνδέοντας στην πράξη τους απεργιακούς αγώνες αλλά και να τους συνολικοποιεί ως κομμάτι της πολιτικής κατάστασης αλλά και να τους γενικεύει παρουσιάζοντας το μεγαλύτερο πολιτικό πρόταγμα και την προοπτική”.
“Είμαι Χαλυβουργός και βρίσκομαι στην 104η μέρα απεργίας”, τόνισε ο Δημήτρης Λιάκος που εξήγησε πως αυτά που μας ζητάει εκβιαστικά να αποδεχτούμε ο Παπαδήμος, είναι ο ίδιος εκβιασμός σε μικρογραφία που εδώ και σχεδόν τέσσερις μήνες κάνει ο Μάνεσης στους 400 εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας. “Συσπειρωθήκαμε γύρω από το σωματείο μας, παραμερίσαμε τους συμβιβασμένους και όλοι μαζί αποφασίσαμε πως δεν θα κάνουμε πίσω. Όπως φαίνεται πλέον το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Καταλαβαίνουμε όλοι πως η επίθεση είναι καθολική και σε όλους μας. Αυτά τα μέτρα μας χτυπάνε όλους.
Τα παιδιά μας διαβάζουν με φωτοτυπίες, η υγεία πλέον είναι πολυτέλεια, οι συντάξεις δεν φτάνουν ούτε για τα φάρμακα των γερόντων. Τώρα θέλουν να μην μας αφήσουν ούτε μισθούς. Αυτό το μέλλον μας ετοιμάζουν. Παπανδρέου, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μάνεσης, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Ένωση, όλοι μαζί να πάνε στα τσακίδια. Για να τους διώξουμε πρέπει αύριο (σ.σ. Κυριακή) να κατέβουμε όλοι στο Σύνταγμα. Δεν υπάρχει δικαιολογία, πρέπει να είμαστε όλοι εκεί για να τους δείξουμε πως δεν τους θέλουμε άλλο. Ούτε αυτούς ούτε το μνημόνιο”, τόνισε στο κλείσιμο καταχειροκροτούμενος ο Χαλυβουργός.
“Από την μία η κυβέρνηση ξηλώνεται σαν παλιό πουλόβερ με τα κόμματα να ανταγωνίζονται ποιος θα το παίξει πιο αντιμνημονιακός και τους βουλευτές να παραιτούνται κατά βούληση, την ίδια ώρα που σε μια εβδομάδα μέσα είχαμε τρεις μέρες Πανεργατικής απεργίας και την κινητοποίηση της Κυριακής μπροστά μας που όλοι προβλέπουν πως θα είναι μεγάλη” ανέφερε στην αρχή της εισήγησής της η Μαρία Στύλλου.
Γερές βάσεις
“Οι αντιστάσεις που βλέπουμε να ξετυλίγονται είναι βασισμένες τόσο στις εμπειρίες που απέκτησε η εργατική τάξη τα τελευταία τρία χρόνια μέσα στο χτίσιμο της αντίστασης ενάντια στα μέτρα λιτότητας, αλλά πατάει και στις γερές βάσεις που έχει βάλει το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η αριστερά και η σχέση που έχει χτίσει με το εργατικό κίνημα. Και εδώ βλέπουμε μια μεγάλη εξέλιξη.
Ως τώρα ακόμα και αν παλεύαμε στο πλευρό της εργατικής τάξης στους αγώνες που έδινε, η σχέση της μαζί μας, ως αντικαπιταλιστική αριστερά, ήταν πολύ χαλαρή. Η εργατική τάξη μπορεί να έδινε μάχες αλλά επηρεαζόταν σε τεράστια πλειοψηφία από την σοσιαλδημοκρατία. Σήμερα τα πράγματα αλλάζουν. Οι εκλογές στα συνδικάτα και τα αποτελέσματα που έρχονται με την καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ και την εκτόξευση συνολικότερα της αριστεράς και κυρίως της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, αποδεικνύουν ότι ο κόσμος πλέον αρχίζει να συνδέεται με τις ιδέες και την δράση μας.
Και εδώ πρέπει να ανοίξουμε την κουβέντα με ποια προοπτική πάει η αριστερά σε αυτή την σύνδεση με την εργατική τάξη. Το παράδειγμα της Ιταλίας στην οποία ο Μόντι δεν αντιμετωπίζει τις αντιδράσεις που αντιμετωπίζει ο Παπαδήμος έχει έρθει στην επιφάνεια και η απάντηση για τις διαφορές που βλέπουμε δεν είναι άλλη από την καταβαράθρωση της αριστεράς στην συνείδηση εκατομμυρίων εργατών στην Ιταλία μετά την συγκυβέρνηση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης με τον Πρόντι. Αυτό πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας ως παράδειγμα για να μπορούμε να απαντάμε σε αυτούς που σήμερα μιλάνε για αριστερές κυβερνήσεις” τόνισε στο κλείσιμο η Μαρία Στύλλου.
Στην συζήτηση έγιναν πάνω από 10 τοποθετήσεις και ερωτήσεις δίνοντας την δυνατότητα να ανοίξουν και τα θέματα της ενότητας της αριστεράς και της κοινής δράσης, αλλά και της πρακτικής οργάνωσης των επιτροπών και του αγώνα γενικότερα.